Read the Bible

¹ Zawarłem przymierze ze swoimi oczami; jak mógłbym więc myśleć o pannie?² Jaki bowiem byłby dział od Boga z góry? I jakie byłoby dziedzictwo od Wszechmocnego z wysoka?³ Czy zatracenie nie jest przygotowane dla niegodziwych i sroga pomsta dla czyniących nieprawość?⁴ Czyż on nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?⁵ Jeśli postępowałem kłamliwie, jeśli moja noga spieszyła się do oszustwa;⁶ To niech zważy mnie na wadze sprawiedliwej i niech Bóg pozna moją prawość.⁷ Jeśli moja noga zboczyła z drogi i moje serce poszło za moimi oczami, i jeśli jakaś zmaza przylgnęła do moich rąk;⁸ Wtedy niech ja sieję, a inny spożywa, niech moje latorośle będą wykorzenione.

⁹ Jeśli moje serce uwiodła kobieta i jeśli czyhałem pod drzwiami swego bliźniego;¹⁰ To niech moja żona mieli innemu i niech inni się nad nią schylają.¹¹ Jest to bowiem haniebny czyn, karygodna nieprawość;¹² To jest ogień, który pożera aż do zatracenia i może wykorzenić cały mój dobytek.¹³ Jeśli zlekceważyłem sprawę swojego sługi albo swojej służącej, gdy wiedli spór ze mną;¹⁴ Co zrobię, gdy Bóg powstanie? Gdy mnie nawiedzi, co mu odpowiem?¹⁵ Czy ten, który mnie stworzył w łonie, nie stworzył też jego? Czy nie on jeden ukształtował nas w łonie?

¹⁶ Jeśli odmówiłem prośbie ubogich i jeśli zasmuciłem oczy wdowy;¹⁷ Jeśli sam jadłem swoją kromkę i nie jadła z niej sierota;¹⁸ (Od swojej młodości bowiem wychowywałem ją jak ojciec, a od łona swojej matki prowadziłem wdowę);¹⁹ Jeśli widziałem ginącego z powodu braku ubrania albo biedaka bez okrycia;²⁰ Jeśli jego biodra nie błogosławiły mi dlatego, że się zagrzał wełną moich owiec;²¹ Jeśli podniosłem rękę przeciwko sierocie, gdy widziałem w bramie swoją pomoc;²² Wtedy niech odpadnie mój bark od karku, a niech moje ramię wyjdzie ze stawu.²³ Bałem się bowiem klęski od Boga, a przed jego majestatem nie mógłbym się ostać.

²⁴ Jeśli pokładałem w złocie swoją nadzieję, a do czystego złota mówiłem: Ty jesteś moją ufnością;²⁵ Jeśli radowałem się ze swojego wielkiego bogactwa i tego, że moja ręka nabyła wiele;²⁶ Jeśli patrzyłem na słońce, gdy świeciło, i na księżyc, gdy sunął wspaniale;²⁷ A moje serce dało się uwieść potajemnie i moje usta całowały moją rękę;²⁸ I to byłaby nieprawość karygodna, bo zaparłbym się Boga z wysoka.²⁹ Jeśli cieszyłem się z upadku tego, który mnie nienawidzi, jeśli wyniosłem się, gdy mu się źle wiodło;³⁰ (Nawet nie pozwoliłem zgrzeszyć swoim ustom, pragnąc przekleństwa na jego duszy);³¹ Czy ludzie z mojego namiotu nie mówili: Obyśmy mieli z jego mięsa! Nie możemy się najeść.³² Obcy nie nocował na dworze, swoje drzwi otwierałem podróżnemu.

³³ Jeśli ukrywałem swoje przestępstwa jak Adam i chowałem w zanadrzu swoją nieprawość;³⁴ Czy strach przed wielką zgrają albo pogarda bliskich przeraziły mnie, abym milczał i nie wychodził za drzwi?³⁵ Obym miał kogoś, kto by mnie wysłuchał! Oto moja prośba, aby Wszechmogący odpowiedział mi i aby mój wróg napisał księgę.³⁶ Czy nie nosiłbym jej na swoim ramieniu i nie przywiązałbym jej sobie jak koronę?³⁷ Oznajmiłbym mu liczbę swoich kroków; zbliżyłbym się do niego jak książę.³⁸ Jeśli moja ziemia wołała przeciwko mnie, jeśli razem z nią płakały jej bruzdy;³⁹ Jeśli spożywałem z jej plonów bez zapłaty, jeśli jej właścicieli pozbawiłem życia;⁴⁰ Niech rosną ciernie zamiast pszenicy i sam kąkol zamiast jęczmienia. Skończyły się słowa Hioba.