Read the Bible

¹ Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie, ci, których ojców nie uznałbym za godnych, by postawić ich z psami swojej trzody.² Na cóż by mi się przydała siła ich rąk, u których zginęła starość?³ Byli samotni z powodu niedostatku i głodu i uciekali na pustkowie ciemne, jałowe i spustoszone.⁴ Zrywają sobie malwę przy krzakach i korzenie jałowcowe na pokarm.⁵ Wygnano ich spośród ludzi, wołano za nimi jak za złodziejem;⁶ Tak że musieli mieszkać w rozpadlinach dolin, w jaskiniach podziemnych i skałach.⁷ Między krzakami ryczeli, gromadzili się pod pokrzywami.⁸ To byli synowie ludzi wzgardzonych i synowie ludzi nikczemnych, podlejsi niż proch ziemi.⁹ Ale teraz jestem tematem ich pieśni, stałem się tematem ich przysłowia.¹⁰ Brzydzą się mną i oddalają się ode mnie, nie wstydzą się pluć mi w twarz.¹¹ A ponieważ on rozluźnił mój sznur i upokorzył mnie, oni też rzucili przede mnie wędzidło.¹² Po mojej prawicy powstają młodzieńcy, odtrącają moje nogi i torują przeciwko mnie swoje drogi zguby.¹³ Popsuli moją ścieżkę i przyczynili się do mojej nędzy, a nie mają pomocnika.¹⁴ Napadli na mnie niczym przez szeroki wyłom i wśród spustoszenia nacierali na mnie.

¹⁵ Strach obrócił się przeciwko mnie, ściga moją duszę jak wiatr. Moje szczęście przemija jak chmura.¹⁶ A teraz rozpływa się we mnie moja dusza, ogarnęły mnie dni cierpienia;¹⁷ W nocy ból przeszywa moje kości, a moje żyły nie mają odpoczynku.¹⁸ Z powodu wielkiego cierpienia zmieniła się moja szata i ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.¹⁹ Wrzucił mnie w błoto, stałem się podobny do prochu i popiołu.²⁰ Wołam do ciebie, ale nie słuchasz mnie; staję, a na mnie nie patrzysz.²¹ Stałeś się dla mnie okrutny, sprzeciwiasz mi się swoją mocną ręką.²² Unosisz mnie na wietrze i wsadzasz mnie na niego, a rozwiewasz mój dobytek.²³ Wiem bowiem, że wydasz mnie na śmierć i do domu przeznaczonego dla wszystkich żyjących.²⁴ Do grobu jednak nie ściągnie swej ręki, choćby wołali, gdy będzie niszczyć.²⁵ Czy nie płakałem nad strapionym? Czy moja dusza nie smuciła się nad ubogim?²⁶ Gdy oczekiwałem dobra, oto przyszło zło; a gdy spodziewałem się światła, przyszła ciemność.²⁷ Moje wnętrze zawrzało i nie uspokoiło się; zaskoczyły mnie dni utrapienia.²⁸ Chodzę sczerniały, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.²⁹ Stałem się bratem smoków, a towarzyszem młodych strusiów.³⁰ Moja skóra poczerniała na mnie i moje kości są spalone od gorączki.³¹ Moja harfa zamieniła się w lament, a mój flet – w głos płaczących.