Read the Bible

¹ Wtedy Hiob odpowiedział:² Słyszałem wiele takich rzeczy; wy wszyscy jesteście przykrymi pocieszycielami.³ Kiedy będzie koniec tych próżnych słów? Albo co cię skłania do tego, że tak odpowiadasz?⁴ Ja także mógłbym mówić jak wy; gdybyście byli w moim położeniu, mógłbym nagromadzić słów przeciwko wam i potrząsać głową nad wami.⁵ Ja jednak pokrzepiałbym was swoimi ustami i poruszanie moich warg ulżyłoby waszym cierpieniom.

⁶ Ale jeśli będę mówił, mojemu bólowi to nie ulży, a jeśli przestanę, czyż opuści mnie?⁷ A teraz zmęczył mnie. Spustoszyłeś całe moje zgromadzenie.⁸ Pomarszczyłeś mnie na świadectwo, a moje wychudzenie powstaje i świadczy przeciwko mnie w twarz.⁹ Jego gniew mnie porwał, nienawidzi mnie; zgrzyta na mnie zębami. Mój wróg przeszywa mnie wzrokiem.¹⁰ Otworzyli na mnie swe usta; znieważając, bili mnie po policzkach; zebrali się razem przeciwko mnie.¹¹ Bóg wydał mnie przewrotnemu, oddał mnie w ręce niegodziwych.¹² Żyłem w spokoju, ale on mnie pokruszył; chwycił mnie za kark, roztrzaskał i postawił sobie za cel.¹³ Otoczyli mnie jego strzelcy; przeszywa moje nerki, a nie oszczędził; wylał na ziemię moją żółć.¹⁴ Rozbija mnie, ranę za raną; naciera na mnie jak olbrzym.¹⁵ Uszyłem wór na swoją skórę i prochem zbezcześciłem swój róg.¹⁶ Moja twarz jest czerwona od płaczu i na moich powiekach jest cień śmierci.

¹⁷ Chociaż nie ma żadnej krzywdy na moich rękach, a moja modlitwa jest czysta.¹⁸ Ziemio, nie zakrywaj mojej krwi i niech moje wołanie nie znajdzie miejsca!¹⁹ Oto teraz mój świadek jest w niebie, mój obrońca na wysokości.²⁰ Moi przyjaciele szydzą ze mnie, ale moje oko wylewa łzy ku Bogu.²¹ Oby ktoś spierał się z Bogiem o człowieka jak człowiek spiera się o swego bliźniego!²² Upłynie bowiem niewiele lat, a pójdę ścieżką, skąd nie powrócę.