Read the Bible

¹ Synu mój! strzeż słów moich, a przykazanie moje chowaj u siebie.² Strzeż przykazań moich, a żyć będziesz; a nauki mojej, jako źrenicy oczów swych.³ Uwiąż je na palcach twoich,napisz je na tablicy serca twego.⁴ Mów mądrości: Siostraś ty moja, a roztropność przyjaciółką nazywaj,⁵ Aby cię strzegły od żony cudzej, i od obcej, która mówi łagodne słowa.

⁶ Bom oknem domu swego przez kratę moję wyglądał;⁷ I widziałem między prostakami, obaczyłem między synami młodzieńca głupiego,⁸ Który szedł ulicą przy rogu jej, drogą postępując ku domowi jej.⁹ Ze zmierzkiem pod wieczór, w ciemności nocnej, i w mroku.¹⁰ A oto niewiasta spotkała go, w ubiorze wszetecznicy, chytrego serca,¹¹ Świegotliwa i nie ukrócona, a w domu własnym nie mogły się ostać nogi jej;¹² Raz na dworzu, raz na ulicach i po wszystkich kątach zasadzki czyniąca;¹³ I uchwyciła go, i pocałowała go, a złożywszy wstyd z twarzy swojej, rzekła mu:¹⁴ Ofiary spokojne są u mnie; dzisiajm oddała śluby moje.¹⁵ Przetożem wyszła przeciw tobie, abym pilnie szukała twarzy twojej, i znalazłam cię.¹⁶ Obiłam kobiercami łoże moje, ozdobione rzezaniem i prześcieradłami egipskiemi.¹⁷ Potrząsnęłam pokój swój myrrą, aloesem, i cynamonem.¹⁸ Pójdźże, opójmy się miłością aż do poranku, ucieszmy się miłością.¹⁹ Boć męża mego w domu niemasz; pojechał w drogę daleką.²⁰ Worek pieniędzy wziął z sobą; dnia pewnego wróci się do domu swego.²¹ I nakłoniła go wielą słów swoich, a łagodnością warg swoich zniewoliła go.²² Wnet poszedł za nią, jako wół, gdy go na rzeź wiodą, a jako głupi do pęta, którem karany bywa.²³ I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.

²⁴ Przetoż teraz, synowie! słuchajcie mię, a bądźcie pilni powieści ust moich.²⁵ Niechaj się nie uchyla za drogami jej serce twoje, ani się tułaj po ścieszkach jej.²⁶ Albowiem wielu zraniwszy poraziła, i mocarze wszyscy pozabijani są od niej.²⁷ Dom jej jest jako drogi piekielne, wiodące do gmachów śmierci.