Read the Bible

¹ Synu mój! jeźlibyś ręczył za przyjaciela twego, a dałbyś obcemu rękę twoję:² Usidliłeś się słowy ust twoich, pojmanyś mowami ust twoich.³ Przetoż uczyń tak, synu mój! a wyzwól się, gdyżeś wpadł w rękę przyjaciela twego; idźże, upokórz się, a nalegaj na przyjaciela twego.⁴ Nie dawaj snu oczom twoim, ani drzemania powiekom twoim.⁵ Wyrwij się jako łani z rąk myśliwca i jako ptak z ręki ptasznika.

⁶ Idź do mrówki, leniwcze! obacz drogi jej, a nabądź mądrości;⁷ Która, choć nie ma wodza, ani przełożonego, ani pana,⁸ Przecież w lecie gotuje pokarm swój, a zgromadza w żniwa żywność swoję.⁹ Leniwcze! dokądże leżeć będziesz? kiedyż wstaniesz ze snu swego?¹⁰ Trochę się prześpisz, trochę podrzemiesz, trochę złożysz ręce, abyś odpoczywał.¹¹ A wtem ubóstwo twoje przyjdzie jako podróżny, a niedostatek twój, jako mąż zbrojny.

¹² Człowiek niepobożny, mąż złośliwy chodzi w przewrotności ust;¹³ Mruga oczyma swemi, mówi nogami swemi, ukazuje palcami swemi;¹⁴ Przewrotności są w sercu jego, myśli złe na każdy czas, a zwady rozsiewa.¹⁵ Przetoż prędko przyjdzie upadek jego; nagle skruszony będzie bez uleczenia.¹⁶ Sześć jest rzeczy, których nienawidzi Pan, a siódma jest obrzydliwością duszy jego;¹⁷ Oczów wyniosłych, języka kłamliwego, i rąk wylewających krew niewinną;¹⁸ Serca, które knuje myśli złe; nóg, które się kwapią bieżeć ku złemu;¹⁹ Świadka fałszywego, który mówi kłamstwo, i tego, który sieje rosterki między braćmi.

²⁰ Strzeżże, synu mój! przykazania ojca twego, a nie opuszczaj nauki matki twojej.²¹ Wiążże je zawżdy u serca twego, a wieszaj je u szyi twojej.²² Gdziekolwiek pójdziesz, poprowadzi cię; gdy, zaśniesz strzedz cię będzie, a gdy się ocucisz, rozmawiać z tobą będzie,²³ (Bo przykazanie jest pochodnią, nauka światłością, a drogą żywota są karności ćwiczenia.)²⁴ Aby cię strzegły od niewiasty złej, i od łagodnego języka niewiasty obcej.²⁵ Nie pożądaj piękności jej w sercu twojem, a niech cię nie łowi powiekami swemi.²⁶ Albowiem dla niewiasty wszetecznej zubożeje człowiek aż do kęsa chleba; owszem żona cudzołożna drogą duszę łowi.²⁷ Izaż może kto brać ogień do zanadrzy swoich, aby szaty jego nie zgorzały?²⁸ Izaż może kto chodzić po rozpalonym węglu, aby się nogi jego nie poparzyły?²⁹ Tak kto wchodzi do żony bliźniego swego, nie będzie bez winy, ktokolwiek się jej dotknie.³⁰ Nie kładą hańby na złodzieja, jeżliż co ukradnie, chcąc nasycić duszę swoję, będąc głodnym;³¹ Ale gdy go zastaną, nagradza siedmiorako, albo wszystkę majętność domu swego daje.³² Lecz cudzołożący z niewiastą głupi jest, a kto chce zatracić duszę swoję, ten to czyni.³³ Karanie i zelżywość odniesie, a hańba jego nie będzie zgładzona.³⁴ Bo zawisna miłość jest zapalczywością męża, a nie sfolguje w dzień pomsty.³⁵ Nie będzie miał względu na żaden okup, ani przyjmie, chociażby mu najwięcej darów dawano.