Read the Bible

¹ Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.² Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?³ Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?⁴ Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?⁵ Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:⁶ Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.⁷ Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:⁸ Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.

⁹ Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:¹⁰ Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.¹¹ Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,¹² Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.¹³ Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,¹⁴ (Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?¹⁵ Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)

¹⁶ Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;¹⁷ Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;¹⁸ (Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)¹⁹ Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;²⁰ Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;²¹ Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:²² Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.²³ Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.

²⁴ Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;²⁵ Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;²⁶ Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;²⁷ I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:²⁸ I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.²⁹ Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.³⁰ (I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)³¹ Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?³² Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.

³³ Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;³⁴ I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.³⁵ Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.³⁶ Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?³⁷ Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.³⁸ Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;³⁹ Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:⁴⁰ Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skończyły słowa Ijobowe.