II Księga Samuela 13:25

Biblia Tysiąclecia

I rzekł król do Absaloma: Nie, synu mój; niech teraz nie chodzimy wszyscy, abyśmy cię nie obciążyli. A choć mu przynaglał, nie chciał iść, ale mu błogosławił.

Parallel Translations

Biblia Brzeska (1563)
Do którego rzekł król: Niechajże nie chodzimy wszytcy synu, bychmy cię nie obciążyli. A chociaż go on tak barzo prosił, wszakże on nie chciał idź, ale mu błogosławił.

Biblia Gdańska (1632)
I rzekł król do Absaloma: Nie, synu mój; niech teraz nie chodzimy wszyscy, abyśmy cię nie obciążyli. A choć mu przynaglał, nie chciał iść, ale mu błogosławił.

Nowe Przymierze Zaremba
Król jednak odmówił: Nie, mój synu. Nie możemy tam wszyscy pójść i być dla ciebie ciężarem. Pomimo nalegań król nie dał się przekonać, ale udzielił swojego błogosławieństwa.

Nowa Biblia Gdańska (2012)
A król odpowiedział Absalomowi: Nie, mój synu, nie chciejmy wszyscy iść, byśmy ci nie byli ciężarem! Zatem na niego nalegał, ale wzbraniał się pójść, więc go pożegnał.

Uwspółcześniona Biblia Gdańska
Lecz król powiedział do Absaloma: Nie, mój synu. Teraz nie pójdziemy wszyscy, aby nie być dla ciebie ciężarem. A chociaż nalegał na niego, on nie chciał iść, ale go błogosławił.

Biblia Warszawska
Lecz król odpowiedział Absalomowi: Nie, mój synu, nie możemy iść wszyscy, nie możemy cię obciążać. I choć na niego nalegał, Dawid jednak nie chciał pójść i odprawił go z błogosławieństwem.

Bible Verse Review
  from Treasury of Scripure Knowledge

pressed: Genesis 19:2, Genesis 19:3, Judges 19:7-10, Luke 14:23, Luke 24:29, Acts 16:15

blessed: 2 Samuel 14:22, *marg. Ruth 2:4

Reciprocal: 2 Samuel 19:35 - a burden 2 Samuel 19:39 - blessed

Gill's Notes on the Bible

And the king said to Absalom, nay, my son, let us not all now go,.... He did not object to the invitation entirely, he was willing some of the family should go, but not all; it seems probable that he particularly excepted himself and his eldest son, the heir to his crown, for the reason following:

lest we be chargeable unto thee; one or two persons more, supposing them to be private persons, would have added but little to the expense, if any; but as David was a king, he must have come with the retinue of a king, with a large number of servants and guards, and must be entertained as such; and Amnon, his eldest son, and heir apparent to the crown, must make a figure suitable to his quality, which would have considerably raised the expense; and perhaps Absalom's estate he had to live upon might be but small, which David knew, and therefore chose not to be burdensome to him:

and he pressed him; urged him to go; not that he expected he would, or really desired he should, but this he did to hide his intention, that he might have no suspicion of his design against Amnon; or otherwise he might think he would not have been so pressing upon him to go with him:

howbeit he would not go, but blessed him; thanked him for the invitation he gave him, and wished him much happiness and pleasure at his entertainment with his friends.