Read the Bible

¹ Wczesnym rankiem wszyscy arcykapłani i starsi ludu zdecydowali, że zgładzą Jezusa.² Związali Go więc, odprowadzili i przekazali namiestnikowi Piłatowi.³ Wówczas Judasz, który Go wydał, widząc, że Jezusa skazano, zaczął żałować tego, co zrobił. Zwrócił arcykapłanom i starszym sumę trzydziestu srebrników.⁴ Zgrzeszyłem - wyznał. - Wydałem na śmierć niewinnego człowieka. Lecz oni odparli: Co nam do tego? To twoja sprawa.⁵ Wtedy rzucił srebrniki do przybytku i odszedł. Później poszedł i powiesił się.⁶ Arcykapłani zaś wzięli srebrniki i rozstrzygnęli: Do skarbca świątynnego rzucać ich nie można, gdyż są ceną za krew.⁷ Po naradzie zatem kupili za nie pole garncarza - na cmentarz dla cudzoziemców.⁸ Dlatego do dziś pole to nazywane jest Polem Krwi.⁹ W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka Jeremiasza: Wzięli trzydzieści srebrników, wycenę za Cennego, na jaką Go wycenili synowie Izraela.¹⁰ Te pieniądze dali za pole garncarza, zgodnie z nakazem Pana.

¹¹ Jezus stanął przed namiestnikiem. Czy Ty jesteś królem Żydów? - zapytał namiestnik. Ty to mówisz - odpowiedział Jezus.¹² A gdy arcykapłani i starsi oskarżali Go, nie odpowiadał ani słowem.¹³ Wówczas Piłat zapytał: Słyszysz, jak wiele Ci zarzucają?¹⁴ On jednak nie odpowiedział mu na żadne oskarżenie. Namiestnik był tym bardzo zdziwiony.¹⁵ Na święta jednak miał on zwyczaj zwalniać ludowi jednego więźnia, tego, o którego prosili.¹⁶ Właśnie w tym czasie trzymali jednego dość znacznego więźnia, imieniem Jezus Barabasz.¹⁷ Gdy się więc zebrali, Piłat zapytał ich: Którego chcecie, abym wam uwolnił, Jezusa Barabasza czy Jezusa zwanego Chrystusem?¹⁸ Był bowiem świadom, że wydali Go z zawiści.¹⁹ A kiedy siedział na ławie sędziowskiej, jego żona przesłała mu taką wiadomość: Nie mieszaj się w sprawę tego sprawiedliwego człowieka. Dzisiaj we śnie wiele przez Niego wycierpiałam.²⁰ Tymczasem arcykapłani i starsi nakłonili tłumy, aby prosiły o Barabasza, a dla Jezusa domagały się śmierci.²¹ Gdy więc namiestnik zapytał, którego z tych dwóch ma im uwolnić, w odpowiedzi usłyszał: Barabasza!²² Co więc mam uczynić z Jezusem zwanym Chrystusem? - pytał dalej. A wszyscy zawołali: Ukrzyżuj Go!²³ Co zatem złego uczynił? - zapytał. Oni jednak krzyczeli jeszcze głośniej: Ukrzyżuj Go!²⁴ Gdy Piłat spostrzegł, że nie udaje mu się nic osiągnąć, przeciwnie, zamieszanie staje się coraz większe, wziął wodę, umył wobec tłumu ręce i oświadczył: Nie jestem winien tej krwi. To wasza sprawa.²⁵ A cały lud odpowiedział: Krew Jego na nas i na nasze dzieci!

²⁶ Wtedy uwolnił im Barabasza, a Jezusa kazał ubiczować i wydał na ukrzyżowanie.²⁷ Wówczas żołnierze namiestnika zabrali Jezusa do pretorium. Tam zgromadzili wokół Niego całą kohortę.²⁸ Rozebrali Go i narzucili na Niego szkarłatną pelerynę.²⁹ Wbili Mu też na głowę splecioną z cierni koronę, a do prawej ręki wcisnęli kawałek trzciny. Następnie klękali przed Nim i drwili: Witaj, królu Żydów!³⁰ Pluli przy tym na Niego i bili trzciną po głowie.³¹ Gdy już mieli dość wyśmiewania, zdjęli z Niego pelerynę, ubrali Go w Jego własne szaty i odprowadzili na ukrzyżowanie.³² U bramy napotkali pewnego człowieka, Cyrenejczyka imieniem Szymon, i zmusili go, aby poniósł Jego krzyż.

³³ Po przybyciu na miejsce zwane Golgotą, czyli Miejscem Czaszki,³⁴ podali Mu do picia wino z żółcią. Skosztował, ale nie chciał pić.³⁵ Tam Go ukrzyżowali. Potem rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy,³⁶ a następnie usiedli i pilnowali Go.³⁷ Umieścili też nad Jego głową tabliczkę z wypisanym powodem Jego ukrzyżowania: To jest Jezus, król Żydów.³⁸ Wraz z Nim ukrzyżowali również dwóch przestępców, jednego po prawej, a drugiego po lewej stronie.³⁹ A ci, którzy przechodzili obok, ubliżali Mu, kręcili głowami⁴⁰ i drwili: Ty, co burzysz świątynię i stawiasz ją w trzy dni, ratuj samego siebie, jeśli jesteś Synem Boga. Zejdź z krzyża!⁴¹ Podobnie arcykapłani wraz ze znawcami Prawa oraz ze starszymi z pogardą powtarzali:⁴² Innych ratował, a siebie nie może. Jest królem Izraela? Niech teraz zejdzie z krzyża, a uwierzymy w Niego.⁴³ Zaufał Bogu? Niech Go teraz wybawi, jeśli Mu na Nim zależy. Przecież powiedział: Jestem Synem Boga.⁴⁴ Tak samo ubliżali Mu ukrzyżowani z Nim przestępcy.⁴⁵ Dochodziła dwunasta w południe. Zapadła ciemność i do piętnastej całą ziemię spowijał mrok.⁴⁶ Około piętnastej Jezus donośnie zawołał: Eli, Eli, lema sabachtani! Co znaczy: Boże mój, Boże mój, dlaczego Mnie opuściłeś?⁴⁷ Niektórzy ze stojących w pobliżu, kiedy to usłyszeli, zaczęli mówić: On woła Eliasza!⁴⁸ I zaraz pobiegł jeden z nich, wziął gąbkę, nasączył kwaśnym winem, osadził na trzcinie i podał Mu do picia.⁴⁹ Pozostali chcieli go powstrzymać: Przestań - mówili - zobaczymy, czy Eliasz przyjdzie Go uratować.

⁵⁰ Jezus zaś znów donośnie zawołał i oddał ducha.⁵¹ Wtedy zasłona przybytku rozdarła się na dwoje, od góry do dołu, ziemią zatrzęsło, skały popękały,⁵² otwarły się grobowce i wiele ciał świętych, którzy już zasnęli, zostało wzbudzonych.⁵³ Po zmartwychwstaniu Jezusa wyszli oni z grobów, weszli do świętego miasta i ukazali się wielu ludziom.⁵⁴ Setnik zaś i ci, którzy wraz z nim strzegli Jezusa, czując wstrząsy i widząc, co się dzieje, bardzo się przestraszyli. Ten człowiek rzeczywiście był Synem Boga - wyznali.⁵⁵ Było tam też wiele kobiet, które przyglądały się wszystkiemu z oddali. Przyszły one za Jezusem z Galilei i usługiwały Mu.⁵⁶ Była wśród nich Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba i Józefa, oraz matka synów Zebedeusza.

⁵⁷ Wraz z nastaniem wieczoru zjawił się pewien bogaty człowiek z Arymatei. Miał na imię Józef i sam też był uczniem Jezusa.⁵⁸ Udał się on do Piłata i prosił o ciało Nauczyciela. Piłat polecił je wydać.⁵⁹ Józef wziął więc ciało, owinął je w czyste płótno⁶⁰ i złożył je w swoim nowym grobowcu, który kiedyś zlecił wykuć w skale. Następnie na wejście do grobowca zatoczył wielki kamień i odszedł.⁶¹ Była przy tym Maria Magdalena i druga Maria; siedziały one naprzeciw grobowca.⁶² Nazajutrz, czyli po Dniu Przygotowania Paschy, zebrali się u Piłata arcykapłani i faryzeusze.⁶³ Panie - powiedzieli - przypomnieliśmy sobie słowa tego oszusta. Jeszcze za życia oświadczył, że po trzech dniach zmartwychwstanie.⁶⁴ Każ więc zabezpieczyć grób aż do trzeciego dnia, żeby czasem nie przyszli Jego uczniowie, nie ukradli Go i nie ogłosili ludowi: Powstał z martwych! To drugie oszustwo byłoby gorsze od pierwszego.⁶⁵ Piłat odpowiedział: Macie straż, idźcie, zabezpieczcie, jak umiecie.⁶⁶ Poszli więc i zabezpieczyli grób - opieczętowali kamień oraz postawili straże.