Read the Bible

¹ W tym czasie tetrarcha Herod usłyszał wieść o Jezusie² i stwierdził wobec swych dworzan: To jest Jan Chrzciciel. To on powstał z martwych i teraz przejawia się w nim taka moc.³ Herod bowiem wcześniej schwytał Jana, związał i osadził w więzieniu. Powodem była Herodiada, żona jego brata Filipa.⁴ Jan powtarzał: Nie wolno ci z nią żyć.⁵ Herod chciał Jana zgładzić, ale bał się ludu, który uważał go za proroka.⁶ Tymczasem nadeszły urodziny Heroda. W czasie uczty córka Herodiady wyszła na środek i zatańczyła. Król był urzeczony.⁷ W uniesieniu przysiągł, że spełni każdą jej prośbę.⁸ Ta natomiast, za namową matki, zażyczyła sobie: Przynieś mi tu na półmisku głowę Jana Chrzciciela.⁹ Przygnębiło to Heroda, ale ponieważ przysiągł, i to wobec gości, polecił spełnić jej prośbę.¹⁰ Posłał do więzienia rozkaz ścięcia Jana.¹¹ Przyniesiono zatem jego głowę na półmisku, dano dziewczynie, a ona zaniosła ją matce.¹² Następnie przyszli uczniowie Jana, zabrali jego ciało, pogrzebali je i o wszystkim donieśli Jezusowi.

¹³ Po usłyszeniu tej wiadomości Jezus wsiadł do łodzi i samotnie odpłynął stamtąd w ustronne miejsce. Ludzie jednak dowiedzieli się o tym i całe ich rzesze ruszyły za Nim pieszo z okolicznych miast.¹⁴ Gdy więc Jezus dopłynął na miejsce, zobaczył tłum zgromadzonych. Zdjęła Go litość nad nimi. Uzdrowił wśród nich ludzi chorych.¹⁵ Późnym popołudniem natomiast uczniowie podeszli do Niego z taką radą: Miejsce tu odludne i robi się późno. Rozpuść te tłumy. Niech ludzie idą do wiosek i kupią coś do zjedzenia.¹⁶ Nie muszą odchodzić - odpowiedział Jezus. - Wy dajcie im jeść.¹⁷ Oni na to: Nie mamy nic oprócz pięciu chlebów i dwóch ryb.¹⁸ Przynieście mi je tutaj - polecił.¹⁹ Następnie kazał tłumom spocząć na trawie, wziął te pięć chlebów i te dwie ryby, spojrzał w niebo, pobłogosławił, po czym łamał i podawał chleb uczniom, a uczniowie ludziom.²⁰ Wszyscy mieli co jeść, i to do syta. Ponadto pozostałymi kawałkami napełnili dwanaście koszy.²¹ Tych zaś, którzy jedli, było około pięciu tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci.

²² Zaraz potem wymógł na swoich uczniach, aby wsiedli do łodzi i popłynęli przed Nim na drugą stronę jeziora. On miał zostać i rozpuścić tłumy.²³ Gdy to uczynił, wszedł samotnie na górę, aby się pomodlić. Nastał wieczór. Był sam.²⁴ Uczniowie zaś w łodzi, daleko od brzegu, walczyli z falami, ponieważ wiatr był przeciwny.²⁵ Około czwartej nad ranem Jezus przyszedł do nich. Szedł po falach.²⁶ Gdy uczniowie zobaczyli Go idącego po wodzie, przestraszyli się. Myśleli, że to zjawa. Ze strachu nawet krzyknęli.²⁷ Lecz Jezus zaraz ich uspokoił: Odwagi - przemówił - to Ja jestem, nie bójcie się!²⁸ Wtedy odezwał się Piotr: Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie.²⁹ Przyjdź - polecił. I Piotr wyszedł z łodzi, szedł po wodzie i zbliżył się do Jezusa.³⁰ Jednak potężny wiatr przestraszył go i gdy zaczął tonąć, zawołał: Panie, ratuj mnie!³¹ Jezus natychmiast wyciągnął rękę, uchwycił go i powiedział: O, małowierny, dlaczego zwątpiłeś?³² A kiedy weszli do łodzi, wiatr ustał.³³ Ci zaś, którzy byli w łodzi, pokłonili Mu się. Naprawdę - wyznali - jesteś Synem Boga.

³⁴ Po przybiciu do brzegu znaleźli się w pobliżu Genezaret.³⁵ Mieszkańcy tego obszaru rozpoznali Jezusa i o Jego przybyciu powiadomili całą okolicę. Ludzie więc sprowadzili do Niego wszystkich, którym coś dolegało.³⁶ Prosili, by mogli dotknąć choć rąbka Jego szaty - i ci wszyscy, którzy dotknęli, doświadczyli uzdrowienia.