Read the Bible

¹ Bardzo wielu podjęło się już opisania wydarzeń, które miały miejsce wśród nas,² zgodnie z tym, jak nam o nich opowiedzieli ci, którzy od początku byli ich naocznymi świadkami oraz poświęcili się służbie Słowa.³ Dlatego i ja najpierw wszystko od początku dokładnie zbadałem, a następnie postanowiłem ci to, dostojny Teofilu, po kolei opisać.⁴ Chcę, abyś miał pewność co do wiarygodności spraw, które ci wyłożono.

⁵ Za panowania Heroda, króla Judei, żył pewien kapłan imieniem Zachariasz. Należał on do zmiany kapłańskiej Abiasza. Jego żona Elżbieta pochodziła z rodu Aarona.⁶ Oboje byli sprawiedliwi wobec Boga - postępowali nienagannie według wszystkich przykazań i ustaw Pana.⁷ Nie mieli jednak dziecka, ponieważ Elżbieta była bezpłodna, a oboje byli już w starszym wieku.⁸ Pewnego razu Zachariasz pełnił służbę kapłańską przed Bogiem. Przyszła bowiem kolej na jego zmianę.⁹ Kapłani mieli zwyczaj losować, kto ma wejść do miejsca świętego i złożyć ofiarę z kadzidła. Tym razem los padł na Zachariasza.¹⁰ W czasie składania ofiary wszyscy zgromadzeni modlili się na zewnątrz.¹¹ Zachariaszowi zaś ukazał się anioł Pana. Stał po prawej stronie ołtarza kadzidlanego.¹² Zachariasz przestraszył się jego widokiem. Ogarnął go lęk.¹³ Anioł natomiast przemówił: Przestań się bać, Zachariaszu! Twoja modlitwa została wysłuchana. Twoja żona Elżbieta urodzi ci syna i nadasz mu imię Jan.¹⁴ Czeka cię radość i wesele, wielu też z jego narodzin się ucieszy.¹⁵ Będzie on bowiem wielki wobec Pana; nie będzie pił wina ani piwa, a Duch Święty napełni go już w łonie jego matki.¹⁶ I wielu synów Izraela skieruje on do Pana, ich Boga.¹⁷ On sam pójdzie przed Nim w duchu i z mocą Eliasza, aby zwrócić serca ojców ku dzieciom, a nieposłusznych doprowadzić do rozsądku sprawiedliwych - by w ludzie wzbudzić gotowość na przyjęcie Pana.¹⁸ Wtedy Zachariasz zapytał anioła: Po czym to poznam? Ja przecież jestem stary, a i moja żona nie jest już młodą kobietą.¹⁹ W odpowiedzi usłyszał: Ja jestem Gabriel, wybrany, by stawać przed Bogiem. Zostałem posłany, aby do ciebie przemówić i ogłosić ci te dobre wieści.²⁰ Lecz oto stracisz mowę, nie będziesz mógł powiedzieć ani słowa aż do dnia, gdy się to stanie, za to, że nie uwierzyłeś moim słowom, które spełnią się w swoim czasie.²¹ Tymczasem lud czekał na Zachariasza i dziwił się, że tak długo przebywa w miejscu świętym.²² On natomiast po wyjściu nie był w stanie nic im powiedzieć. Zrozumieli więc, że miał tam widzenie, zwłaszcza że dawał im znaki i pozostawał niemy.²³ Następnie, gdy dobiegły końca dni jego posługi, udał się do swego domu.²⁴ Wkrótce jego żona Elżbieta zaszła w ciążę i przez pięć miesięcy pozostawała w ukryciu. Wówczas często powtarzała sobie:²⁵ Oto, co Pan zrobił dla mnie w tych dniach, gdy okazał mi łaskę i przywrócił szacunek u ludzi.

²⁶ Natomiast w szóstym miesiącu Bóg posłał anioła Gabriela do galilejskiego miasta Nazaret,²⁷ do pewnej dziewczyny przyrzeczonej niejakiemu Józefowi, potomkowi rodu Dawida. Miała ona na imię Maria, była dziewicą.²⁸ Po przybyciu anioł powiedział: Witaj, obdarzona łaską, Pan z tobą! Szczęśliwa jesteś między kobietami.²⁹ Lecz ona przelękła się tych słów i zaczęła się zastanawiać, co by to przywitanie mogło znaczyć.³⁰ Anioł zaś powiedział jej: Przestań się bać, Mario! Znalazłaś łaskę u Boga.³¹ Oto zajdziesz w ciążę, urodzisz syna i nadasz Mu imię Jezus.³² Będzie On kimś wielkim, nazwą Go Synem Najwyższego; Pan Bóg da Mu też tron Jego ojca Dawida.³³ Będzie On królował nad domem Jakuba na wieki, a Jego Królestwu nie będzie końca.³⁴ Maria zapytała anioła: Jak to się stanie, skoro nie współżyłam jeszcze z mężem?³⁵ Anioł jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na ciebie i moc Najwyższego okryje cię swym cieniem. Dlatego też Święte Dziecko, które się urodzi, będzie nazwane Synem Boga.³⁶ Również twoja krewna Elżbieta poczęła syna w swoim podeszłym wieku; ta, którą uważano za niepłodną, jest już w szóstym miesiącu!³⁷ Żadne słowo Boga nie pozostanie bowiem bez spełnienia.³⁸ Maria odpowiedziała: Oto jestem - gotowa służyć Panu, niech mi się stanie według twojego słowa. I anioł odszedł od niej.

³⁹ W tych dniach Maria wybrała się w drogę i pośpiesznie udała się w górskie strony, do pewnego miasta w Judei.⁴⁰ Tam weszła do domu Zachariasza i przywitała Elżbietę.⁴¹ Gdy Elżbieta usłyszała przywitanie Marii, płód w jej łonie gwałtownie się poruszył i została napełniona Duchem Świętym.⁴² Wtedy wykrzyknęła: Błogosławiona jesteś między kobietami i błogosławiony owoc twojego łona!⁴³ Czemu zawdzięczam to, że przybyła do mnie matka mojego Pana?⁴⁴ Bo gdy twoje powitanie dotarło do moich uszu, płód w moim łonie poruszył się z radości.⁴⁵ Szczęśliwa jest też ta, która uwierzyła, że wypełnią się słowa przekazane jej przez Pana.⁴⁶ Wtedy Maria powiedziała: Moja dusza wywyższa Pana,⁴⁷ mój duch raduje się dzięki Bogu, mojemu Wybawcy,⁴⁸ gdyż zwrócił uwagę na pokorę swojej służącej. Bo odtąd wszystkie pokolenia uważać mnie będą za szczęśliwą,⁴⁹ ponieważ Wszechmocny zrobił dla mnie rzecz wielką. Święte jest Jego imię,⁵⁰ a Jego miłosierdzie trwa przez pokolenia dla tych, którzy okazują Mu cześć.⁵¹ Okazał moc swoim ramieniem, rozproszył tych, którzy chełpią się zamysłami swoich serc;⁵² władców zrzucił z tronów, a pokornych wywyższył,⁵³ potrzebujących obsypał dobrami, a bogatych odprawił z niczym.⁵⁴ Ujął się za swoim sługą Izraelem, okazał miłosierdzie,⁵⁵ jak obiecał naszym ojcom - Abrahamowi i jego potomstwu - na wieki.⁵⁶ I Maria pozostała u Elżbiety około trzech miesięcy, po czym wróciła do swojego domu.

⁵⁷ Dla Elżbiety natomiast nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna.⁵⁸ Jej sąsiedzi oraz krewni usłyszeli o tym, że Pan okazał jej swoje wielkie miłosierdzie, i cieszyli się razem z nią.⁵⁹ Ósmego dnia po narodzinach przyszli, aby obrzezać dziecko; chcieli nadać mu imię jego ojca Zachariasza.⁶⁰ Elżbieta powiedziała jednak: Nie, on będzie miał na imię Jan.⁶¹ Oni na to: Nikt w twoim rodzie nie nosił takiego imienia.⁶² Skinęli więc na ojca dziecka, by rozstrzygnął, jak ma być nazwane.⁶³ On poprosił o tabliczkę i ku zdumieniu wszystkich napisał: Na imię mu Jan.⁶⁴ Zaraz też odzyskał mowę i zaczął chwalić Boga.⁶⁵ Wtedy wszystkich sąsiadów ogarnął lęk i wkrótce całe pogórze Judei rozprawiało o tym, co zaszło.⁶⁶ Każdy, kto o tym słyszał, brał to sobie do serca: Kim będzie to dziecko? - zastanawiali się ludzie. Pan bowiem miał je pod szczególną opieką.

⁶⁷ A Zachariasza, jego ojca, napełnił Duch Święty i tak prorokował:⁶⁸ Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, bo nawiedził swój lud i przygotował mu okup.⁶⁹ Wzbudził nam Róg Wybawienia z rodu swego sługi Dawida,⁷⁰ tak jak zapowiedział przed wiekami przez usta swoich świętych proroków,⁷¹ wybawienie od naszych wrogów i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą,⁷² by okazać miłosierdzie naszym ojcom i wspomnieć swoje święte przymierze -⁷³ przysięgę złożoną naszemu ojcu Abrahamowi - że pozwoli nam,⁷⁴ ocalonym z ręki wrogów, służyć Mu bez lęku,⁷⁵ z poświęceniem i w sprawiedliwości przed Nim po wszystkie nasze dni.⁷⁶ A ty, dziecko, będziesz nazwane prorokiem Najwyższego, gdyż pójdziesz przed Panem, aby przygotować Jego drogi,⁷⁷ dać Jego ludowi poznanie zbawienia w przebaczeniu jego grzechów,⁷⁸ ze względu na wielkie miłosierdzie naszego Boga, dzięki któremu zajaśnieje nam jutrzenka z wysokości,⁷⁹ by objawić się tym, którzy tkwią w ciemności i w cieniu śmierci - i skierować nasze nogi na drogę pokoju.⁸⁰ A dziecko rosło, rozwijało się też duchowo i przebywało na pustyni aż do dnia swego wystąpienia przed Izraelem.