Read the Bible

¹ Potem Jezus udał się na drugi brzeg Jeziora Galilejskiego, czyli Tyberiadzkiego.² Podążał za Nim wielki tłum, ponieważ ludzie widzieli znaki, których dokonywał na chorych.³ Jezus tymczasem wstąpił na wzgórze i usiadł tam wraz ze swoimi uczniami.⁴ A właśnie zbliżała się Pascha, święto żydowskie.⁵ Gdy Jezus podniósł oczy i zobaczył, że zbliża się do Niego wielki tłum, zwrócił się do Filipa: Gdzie nakupimy chleba, aby ci ludzie się najedli?⁶ Mówił to jednak, aby go wypróbować; sam bowiem już wiedział, co ma robić.⁷ Filip odpowiedział: Dwieście denarów byłoby za mało, aby każdemu z nich dać choć po kawałku.⁸ Na to odezwał się jeden z Jego uczniów, Andrzej, brat Szymona Piotra:⁹ Jest tutaj chłopczyk, który ma pięć jęczmiennych chlebów i dwie rybki, lecz cóż to jest na tak wielu?¹⁰ Jezus powiedział: Każcie zgromadzonym usiąść. A miejsce to obficie porastała trawa. Usiedli więc mężczyźni w liczbie około pięciu tysięcy.¹¹ Jezus zaś wziął chleb, podziękował Bogu i rozdał siedzącym. Podobnie postąpił z rybami - dał ludziom tyle, ile chcieli.¹² A gdy najedli się do syta, powiedział do swoich uczniów: Zbierzcie pozostałe kawałki, aby się nic nie zmarnowało!¹³ Zebrali więc i kawałkami pięciu jęczmiennych chlebów, pozostałymi po jedzących, napełnili dwanaście koszy.¹⁴ Gdy ludzie zobaczyli, jakiego dokonał znaku, zaczęli mówić między sobą: Ten naprawdę jest tym Prorokiem, który miał przyjść na świat.

¹⁵ Tymczasem Jezus, gdy poznał, że zamierzają podejść i porwać Go po to, by Go obwołać królem, znów samotnie oddalił się na górę.¹⁶ A gdy nastał wieczór, Jego uczniowie zeszli nad wodę,¹⁷ wsiedli do łodzi i zaczęli przeprawę na drugi brzeg, do Kafarnaum. Zapadł już zmrok, a Jezus jeszcze do nich nie dotarł.¹⁸ Jezioro zaś burzyło się, smagane silnym wiatrem.¹⁹ Wtedy, a pokonali już dwadzieścia pięć lub trzydzieści stadiów, zobaczyli Jezusa, jak idzie po falach i zbliża się do łodzi. Przerazili się.²⁰ Lecz On odezwał się do nich: To Ja jestem, przestańcie się bać!²¹ Chętnie więc wzięli Go do łodzi, a łódź natychmiast przybiła do brzegu, do którego zmierzali.

²² Nazajutrz tłum, który pozostał na drugim brzegu jeziora, zauważył, że nie było tam innej łódki, poza tą jedną, którą odpłynęli uczniowie. Ludzie pamiętali również, że Jezus nie wszedł do łodzi, a uczniowie odpłynęli nią sami.²³ Tymczasem w pobliże tego miejsca, gdzie jedli chleb, nad którym Pan wypowiedział dziękczynienie, przybyły inne łódki z Tyberiady.²⁴ Gdy więc tłum zauważył, że nie ma tam Jezusa ani Jego uczniów, oni również wsiedli do łódek i w poszukiwaniu Jezusa odpłynęli do Kafarnaum.²⁵ A kiedy odnaleźli Go po drugiej stronie jeziora, zapytali: Mistrzu, jak się tu dostałeś?²⁶ Jezus im odpowiedział: Ręczę i zapewniam, szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb i najedliście się do syta.²⁷ Zajmujcie się nie pokarmem przemijalnym, ale trwałym, pokarmem zapewniającym życie wieczne. Udzieli wam go Syn Człowieczy, gdyż Ojciec, Bóg, właśnie Jego uwiarygodnił swą pieczęcią.

²⁸ Zapytali Go zatem: W jaki sposób mamy zająć się dziełami Boga?²⁹ A Jezus im na to: To jest dzieło Boga: Wierzcie w Tego, którego On posłał.³⁰ W związku z tym powiedzieli do Niego: Jakim więc Ty wykażesz się znakiem, abyśmy go mogli zobaczyć i uwierzyć Tobie? Czego możesz dokonać?³¹ Nasi ojcowie jedli mannę na pustyni, bo czytamy: Dał im do jedzenia chleb z nieba.³² Wtedy Jezus im powiedział: Ręczę i zapewniam, nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale mój Ojciec daje wam prawdziwy chleb z nieba.³³ Bo chlebem Bożym jest Ten, który zstępuje z nieba i daje światu życie.³⁴ Wówczas zwrócili się do Niego: Panie, dawaj nam odtąd zawsze ten chleb!³⁵ Jezus im powiedział: Ja jestem chlebem życia. Ten, kto przychodzi do Mnie, nigdy już nie zazna głodu, a ten, kto wierzy we Mnie, nigdy już nie zazna pragnienia.³⁶ Lecz powiedziałem wam, że choć Mnie zobaczyliście, nie wierzycie.³⁷ Wszystko, co Mi daje Ojciec, przyjdzie do Mnie, a tego, który do Mnie przychodzi, z pewnością nie odrzucę.³⁸ Zstąpiłem bowiem z nieba nie po to, aby spełniać swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał.³⁹ A to jest wola Tego, który Mnie posłał, abym z tego wszystkiego, co Mi dał, nic nie stracił, lecz wzbudził to w dniu ostatecznym.⁴⁰ Taka bowiem jest wola mojego Ojca, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w Niego, miał życie wieczne, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.⁴¹ Wówczas Żydzi zaczęli szemrać przeciwko Niemu. Powodem były Jego słowa: Ja jestem chlebem, który zstąpił z nieba.⁴² Przecież to Jezus, syn Józefa - mówili - którego ojca i matkę my znamy! Jak On może teraz twierdzić: Zstąpiłem z nieba?⁴³ Jezus im odpowiedział: Przestańcie szemrać między sobą!⁴⁴ Nikt nie może przyjść do Mnie, jeśli go nie pociągnie Ojciec, który Mnie posłał - a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.⁴⁵ U proroków czytamy: I będą wszyscy pouczeni przez Boga. Każdy, kto usłyszał i przyjął pouczenie Ojca, przychodzi do Mnie.⁴⁶ Nie oznacza to, że Ojca zobaczył ktoś jeszcze poza Tym, który jest od Boga - bo tylko On widział Ojca.⁴⁷ Ręczę i zapewniam, kto wierzy we Mnie, ma życie wieczne.⁴⁸ Ja jestem chlebem życia.⁴⁹ Wasi ojcowie jedli na pustyni mannę - i poumierali.⁵⁰ Ten chleb zstępuje z nieba, aby nikt, kto z Niego spożyje - nie umarł.⁵¹ Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś spożyje z tego chleba, będzie żył na wieki, a chlebem, który Ja dam za życie świata, jest moje ciało.⁵² Żydzi zaczęli się więc sprzeczać między sobą i mówić: Jak On może nam dać do spożycia swoje ciało?⁵³ Jezus im na to odpowiedział: Ręczę i zapewniam, jeśli nie spożyjecie ciała Syna Człowieczego i nie napijecie się Jego krwi, nie macie w sobie życia.⁵⁴ Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja go wzbudzę w dniu ostatecznym.⁵⁵ Gdyż moje ciało jest prawdziwym pokarmem, a moja krew jest prawdziwym napojem.⁵⁶ Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, trwa we Mnie, a Ja w nim.⁵⁷ Podobnie jak Mnie posłał Ojciec, który żyje, a Ja żyję dzięki Ojcu, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył dzięki Mnie.⁵⁸ To jest chleb, który zstąpił z nieba - nie taki, jaki spożywali ojcowie i poumierali: Kto posila się tym chlebem, będzie żył wiecznie.⁵⁹ To powiedział, gdy nauczał w synagodze w Kafarnaum.

⁶⁰ Po wysłuchaniu tych słów wielu spośród Jego uczniów stwierdziło: Twarda to nauka, kto ją zdoła stosować?⁶¹ Jezus natomiast, wewnętrznie świadomy, że Jego uczniowie szemrają z tego powodu, powiedział do nich: To was zniechęca?⁶² Co więc będzie, gdy zobaczycie Syna Człowieczego wstępującego tam, gdzie był wcześniej?⁶³ To Duch ożywia, ciało w niczym nie pomaga. Słowa, które wam powiedziałem, są duchem i są życiem.⁶⁴ Są jednak pośród was tacy, którzy nie wierzą. Jezus bowiem od początku wiedział, kto nie wierzy, i kim jest ten, który Go wyda.⁶⁵ I dodał: Dlatego wam powiedziałem, że nikt nie może przyjść do Mnie, jak tylko ten, któremu zostało to dane przez Ojca.⁶⁶ Przez to wielu spośród Jego uczniów zawróciło i przestało z Nim chodzić.⁶⁷ Wówczas Jezus zwrócił się do Dwunastu: Czy wy też chcecie odejść?⁶⁸ Szymon Piotr odpowiedział: Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa życia wiecznego.⁶⁹ My zaś uwierzyliśmy i jesteśmy pewni, że Ty jesteś Chrystusem, Świętym Bożym.⁷⁰ Jezus im odpowiedział: Czy nie Ja was, Dwunastu, wybrałem? A jeden z was jest diabłem.⁷¹ Mówił to o Judaszu, synu Szymona Iskariota, gdyż on - jeden z Dwunastu - miał Go wydać.