Read the Bible

¹ Potem obchodzono żydowskie święto i Jezus udał się do Jerozolimy.² A w Jerozolimie, przy Bramie Owczej, jest sadzawka zwana po hebrajsku Betezda. Otacza ją pięć portyków.³ W ich cieniu leżało mnóstwo chorych, niewidomych, ułomnych i sparaliżowanych, którzy czekali na poruszenie wody.⁴ Czasem bowiem anioł Pana zstępował do sadzawki i poruszał wodę. Kto więc po poruszeniu wody pierwszy do niej wstąpił, odzyskiwał zdrowie, niezależnie od tego, co mu dolegało.⁵ Wśród chorych był też pewien człowiek, złożony chorobą od trzydziestu ośmiu lat.⁶ Gdy Jezus go zobaczył i rozpoznał, że już długo niedomaga, zapytał: Czy chcesz być zdrowy?⁷ Chory odpowiedział: Panie, nie mam człowieka, który wrzuciłby mnie do sadzawki tuż po poruszeniu wody, a zanim ja sam dojdę, ktoś inny mnie uprzedza.⁸ Wówczas Jezus polecił: Wstań, zwiń swoje posłanie i zacznij chodzić.⁹ I chory natychmiast wyzdrowiał, złożył to, na czym leżał, i ruszył o własnych siłach. Tego właśnie dnia był szabat.¹⁰ Żydzi nagabywali więc uzdrowionego: Jest szabat, nie wolno ci dźwigać posłania.¹¹ Lecz on odpowiedział: Ten, który mi przywrócił zdrowie, polecił, bym je złożył i zaczął chodzić.¹² Kim jest ten człowiek - spytali - który ci to polecił?¹³ Lecz uzdrowiony nie wiedział, gdyż Jezus niepostrzeżenie oddalił się od zgromadzonego w tym miejscu tłumu.¹⁴ Potem, gdy Jezus spotkał go w świątyni, powiedział: Oto wyzdrowiałeś; nie grzesz więcej, aby nie stało ci się coś gorszego.¹⁵ Wtedy ten człowiek odszedł i powiadomił Żydów, że to Jezus przywrócił mu zdrowie.¹⁶ I właśnie dlatego, że Jezus takie rzeczy czynił w szabat, Żydzi Go prześladowali.

¹⁷ Lecz On tak to uzasadnił: Mój Ojciec działa aż dotąd - i Ja działam.¹⁸ Stąd Żydzi tym usilniej starali się Go zabić. Mieli Mu za złe, że nie tylko rozluźnia rygory szabatu, ale także nazywa Boga własnym Ojcem i tym samym stawia siebie na równi z Bogiem.¹⁹ W odpowiedzi na te zarzuty Jezus stwierdził: Ręczę i zapewniam, Syn sam od siebie nie mógłby nic czynić, gdyby nie widział, że czyni to Ojciec. Cokolwiek bowiem On czyni, Syn czyni w ten sam sposób.²⁰ Bo Ojciec kocha Syna i pokazuje Mu wszystko, co sam czyni, i - dla wzbudzenia waszego podziwu - pokaże Mu dzieła jeszcze większe od tych.²¹ Gdyż jak Ojciec wzbudza umarłych i przywraca życie, tak Syn ożywia tych, których chce.²² Ojciec bowiem nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd przekazał Synowi,²³ aby wszyscy czcili Syna tak, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który Go posłał.²⁴ Ręczę i zapewniam, kto słucha mego Słowa i wierzy Temu, który Mnie posłał, ma życie wieczne i nie czeka go sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia.²⁵ Ręczę i zapewniam: Zbliża się godzina, a właściwie nadeszła, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego i ci, którzy usłyszą, ożyją.²⁶ Gdyż jak Ojciec ma życie sam w sobie, tak sprawił, by i Syn miał życie sam w sobie.²⁷ I powierzył Mu władzę sprawowania sądu, ponieważ jest On Synem Człowieczym.²⁸ Nie dziwcie się temu. Nadchodzi godzina, kiedy wszyscy w grobach usłyszą Jego głos.²⁹ I wyjdą ci, którzy czynili dobro, aby powstać do życia; a ci, którzy postępowali podle, aby powstać na sąd.³⁰ Ja sam z siebie nie mogę nic czynić. Sądzę według tego, co słyszę, a mój osąd jest sprawiedliwy. Zabiegam bowiem nie o spełnianie swojej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał.

³¹ Jeśli Ja świadczę o sobie, moje świadectwo nie jest wiarygodne.³² Świadczy o Mnie jednak jeszcze ktoś inny i wiem, że świadectwo, które o Mnie składa, jest prawdziwe.³³ Wy posłaliście do Jana i on złożył świadectwo prawdzie.³⁴ Mnie nie chodzi o świadectwo człowieka, mówię o tym jednak, abyście wy byli zbawieni.³⁵ Jan był lampą, która płonie i świeci, wy zaś przez pewien czas chętnie korzystaliście z jego światła.³⁶ Ja jednak mam świadectwo większe niż to, które wystawił mi Jan. Otóż dzieła, które podejmuję, a których wykonanie zlecił mi Ojciec, one świadczą, że od Niego przychodzę.³⁷ Także Ojciec, który Mnie posłał, złożył o Mnie świadectwo. Wy Jego głosu nigdy nie usłyszeliście ani Jego postaci nie zobaczyliście³⁸ i nie ma w was miejsca dla Jego Słowa. Nic więc dziwnego, że nie wierzycie Temu, którego On posłał.³⁹ Zagłębiacie się w Pisma, gdyż wam się zdaje, że macie w nich życie wieczne, a tymczasem one składają wyraźne świadectwo o Mnie.⁴⁰ A jednak nie chcecie przyjść do Mnie, aby mieć życie.⁴¹ Nie przyjmuję chwały od ludzi.⁴² Przekonałem się jednak, że wy nie macie w sobie miłości Bożej.⁴³ Ja przyszedłem w imieniu mego Ojca, a wy odmawiacie Mi przyjęcia. Przyjmiecie jednak innych, którzy przyjdą we własnym imieniu.⁴⁴ Jak możecie uwierzyć wy, którzy u siebie nawzajem szukacie uznania, a nie zależy wam na uznaniu pochodzącym od samego Boga?⁴⁵ Przestańcie sądzić, że to Ja będę was oskarżał przed Ojcem. Waszym oskarżycielem będzie Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję.⁴⁶ Gdybyście bowiem wierzyli Mojżeszowi, wierzylibyście i Mnie, gdyż on napisał o Mnie.⁴⁷ Jeśli jednak jego pismom nie wierzycie, to jak możecie uwierzyć moim słowom?