Read the Bible

¹ Na początku było Słowo; Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo.² Ono było na początku u Boga.³ Wszystko dzięki Niemu się stało i z tego, co istnieje, nic nie stało się bez Niego.⁴ W Nim było życie, a życie było światłem ludzi.

⁵ Światło zaś świeci w ciemności i ciemność go nie ogarnęła.⁶ Pojawił się człowiek posłany przez Boga. Miał na imię Jan.⁷ Przyszedł jako świadek, by zaświadczyć o świetle, by dzięki niemu wszyscy uwierzyli.⁸ Nie on był światłem, miał jedynie o nim zaświadczyć.⁹ Na świat bowiem nadciągało prawdziwe światło, które oświeca każdego człowieka.¹⁰ Przebywał na świecie i dzięki Niemu świat powstał, ale świat Go nie rozpoznał.¹¹ Przyszedł do swego, swoi Go jednak nie przyjęli.¹² Lecz tym wszystkim, którzy Go przyjęli, dał przywilej stania się dziećmi Boga - tym, którzy wierzą w Jego imię,¹³ którzy narodzili się nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga.¹⁴ Słowo zatem stało się ciałem; pełne łaski i prawdy zamieszkało wśród nas - i zobaczyliśmy Jego chwałę, chwałę jako Jedynego zrodzonego, który pochodzi od Ojca.

¹⁵ Jan świadczy o Nim donośnie wołając: To o Nim powiedziałem: Ten, który idzie za mną, pojawił się przede mną, był On wcześniej niż ja.¹⁶ Z Jego pełni my wszyscy wzięliśmy - łaskę w miejsce łaskawości.¹⁷ O ile bowiem Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda nastały dzięki Jezusowi Chrystusowi.¹⁸ Boga nikt nigdy nie widział; objawił Go On, Jedyny zrodzony Bóg, który jest w łonie Ojca.

¹⁹ Takie natomiast świadectwo złożył Jan, gdy Żydzi z Jerozolimy posłali do niego kapłanów i Lewitów z zapytaniem: Kim ty jesteś?²⁰ Wyznał on wtedy wyraźnie: Ja nie jestem Chrystusem.²¹ Więc kim? - dopytywali. - Czy jesteś Eliaszem? On na to: Nie jestem. Czy jesteś oczekiwanym przez nas Prorokiem? Odpowiedział: Nie.²² W takim razie kim? - chcieli wiedzieć. - Musimy bowiem dać odpowiedź tym, którzy nas przysłali. Za kogo się uważasz?²³ Jan na to: Ja jestem głosem wołającego na pustkowiu: Prostujcie drogę Pana! - jak powiedział prorok Izajasz.²⁴ A ponieważ wysłannicy należeli do grona faryzeuszów,²⁵ zadali mu takie pytanie: Dlaczego zatem chrzcisz, skoro nie jesteś Mesjaszem ani Eliaszem, ani oczekiwanym przez nas Prorokiem?²⁶ Ja chrzczę w wodzie - powiedział Jan - lecz pośród was stoi ktoś, kogo wy nie znacie.²⁷ To Ten, który idzie za mną i któremu nie jestem godny rozwiązać rzemyka u sandała.²⁸ Wydarzenie to miało miejsce w Betanii za Jordanem, gdzie Jan przebywał i chrzcił.

²⁹ Następnego dnia Jan zobaczył idącego w jego stronę Jezusa i powiedział: Oto Baranek Boży, który bierze na siebie grzech świata.³⁰ To jest Ten, o którym powiedziałem: Za mną idzie ktoś, kto pojawił się przede mną, kto istniał wcześniej niż ja.³¹ Ja także wcześniej Go nie znałem; lecz dlatego przyszedłem i chrzczę w wodzie, aby Izrael mógł Go poznać.³² Jan złożył też takie świadectwo: Widziałem Ducha, który niby gołąb zstąpił z nieba i spoczął na Nim.³³ Ja także wcześniej Go nie znałem; lecz Ten, który mnie posłał, abym chrzcił w wodzie, powiedział do mnie: Jeśli zobaczysz kogoś, na kogo Duch zstępuje i pozostaje na nim, wiedz, że to jest Ten, który chrzci w Duchu Świętym.³⁴ Ja to widziałem i potwierdzam, że właśnie On jest Synem Boga.³⁵ Nazajutrz znów stał Jan wraz ze swoimi dwoma uczniami.³⁶ Wpatrując się w przechodzącego Jezusa, powiedział: Oto Baranek Boży.

³⁷ Po tych słowach obaj uczniowie poszli za Jezusem.³⁸ A gdy Jezus odwrócił się i zobaczył, że za Nim idą, zapytał: Czego szukacie? Odpowiedzieli: Rabbi (to znaczy: Nauczycielu), gdzie mieszkasz?³⁹ On na to: Chodźcie, to zobaczycie. Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia zostali już u Niego. Było to około godziny szesnastej.⁴⁰ Andrzej, brat Szymona Piotra, był jednym z tych dwóch, którzy usłyszeli słowa Jana i poszli za Jezusem.⁴¹ Odszukał on najpierw swego brata Szymona i tak powiedział: Znaleźliśmy Mesjasza (to znaczy: Chrystusa).⁴² Przyprowadził go też do Jezusa. Jezus zaś przyjrzał mu się uważnie i powiedział: Ty jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazywał się Kamień (to znaczy: Piotr).

⁴³ Z nastaniem dnia Jezus zamierzał wyruszyć do Galilei. Właśnie wtedy spotkał Filipa i zwrócił się do niego: Chodź za Mną!⁴⁴ Filip był z Betsaidy, z miasta Andrzeja i Piotra.⁴⁵ Natknął się on na Natanaela i powiedział: Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie, a także prorocy - Jezusa z Nazaretu, syna Józefa.⁴⁶ A Natanael odpowiedział: Czy z Nazaretu może być coś dobrego? Filip na to: Przyjdź i sam się przekonaj.⁴⁷ Gdy Jezus zobaczył zbliżającego się Natanaela, powiedział o nim: Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma udawania.⁴⁸ Natanael zapytał: Skąd mnie znasz? A Jezus: Zanim cię zawołał Filip, widziałem cię pod figowcem.⁴⁹ Mistrzu! - zawołał Natanael. - Ty jesteś Synem Boga, Ty jesteś Królem Izraela.⁵⁰ Wtedy Jezus mu powiedział: Wierzysz dlatego, że widziałem cię pod figowcem? Zobaczysz o wiele więcej.⁵¹ I dodał: Ręczę i zapewniam: Zobaczycie otwarte niebo, a wokół Syna Człowieczego wstępujących i zstępujących aniołów Boga.