Read the Bible

¹ Wtedy odezwał się Elifaz z Temanu:² Przemówię. Obym cię nie zmęczył. Ale któż zdoła wstrzymać się od słów?³ Oto sam wielu pouczałeś, krzepiłeś opuszczone ramiona,⁴ twoje słowa podnosiły upadłych, wzmacniałeś drżące kolana.⁵ A teraz, owszem, sam jesteś dotknięty i bardzo tym umęczony, dopadło cię nieszczęście i jesteś przerażony.⁶ Czy twoja bogobojność już nie jest ci oparciem, a nienaganność twej drogi nadzieją?

⁷ Przypomnij sobie: Na którego z niewinnych przyszła kiedy zguba? Albo gdzie ostatnio wytępiono prawych?⁸ Gdy sięgam wstecz myślą, to widzę, że kto orał bezprawie lub rozsiewał kłopoty, ten zbierał to, co posiał -⁹ pod Bożym tchnieniem ginął. Podmuch Jego gniewu tłumił¹⁰ porykiwania lwów, pomruki drapieżników, a lwiętom wypadały kły!¹¹ Najdziksze lwy ginęły, bo nie miały łupu, lwicom zaś uciekały szczenięta!

¹² A ja posłyszałem słowo, wyłowiłem uchem Jego szept¹³ w niepokoju nocnych widziadeł, gdy na ludzi spada twardy sen.¹⁴ Strach mnie ogarnął i drżenie, lęk przeszył do szpiku kości,¹⁵ wiatr musnął mi twarz, na ciele zjeżył się włos -¹⁶ i stanął ktoś. Z wyglądu - nie poznałem. Jakaś postać przede mną! Chwila ciszy - i rozległ się głos:¹⁷ Czy śmiertelnik może być sprawiedliwszy niż Bóg, a człowiek - czystszy od swego Stwórcy?¹⁸ Skoro On swoim sługom nie dowierza i w aniołach widzi braki,¹⁹ to co powiedzieć o tych z chat glinianych, wciśniętych w proch fundamentami?! Łatwiej ich zdeptać niż robaki!²⁰ Rozbici między rankiem a wieczorem, nikną na zawsze, bez śladu.²¹ Sznurka szarpnięciem [namiot życia] złożony - zanim człowiek nabrał rozumu.