Read the Bible

¹ Potem Job otworzył usta i przeklął dzień swoich narodzin.² Powiedział:³ Oby ten dzień, w którym się urodziłem, wcale nie zaistniał - ani ta noc, gdy zawołano: Urodził się chłopiec!⁴ Oby ten dzień w ogóle nie wyszedł z ciemności, oby z wysoka nie upomniał się o niego Bóg ani nie rozbłysła nad nim jutrzenka!⁵ Oby przemogła go ciemność, cienie śmierci, oby rozsiadł się na nim gęsty obłok i przepłoszyły go wszelkie mroki dnia!⁶ A tę noc? Ją też niechby pochłonął mrok, niechby nie miała miejsca w kalendarzu i nie wliczała się w poczet miesięcy!⁷ O, gdyby ta noc pozostała niepłodna i nie zabrzmiał w niej ten radosny krzyk!⁸ Gdyby jakiś urok rzucili na nią zaklinacze, potrafiący rozdrażnić nawet Lewiatana!⁹ Gdyby wtedy przed świtem zgasły gwiazdy! Niechby bezskutecznie czekała na brzask, niechby dzień nie otworzył nad nią swoich powiek -¹⁰ bo nie zamknęła przede mną łona matki, nie oszczędziła mi patrzenia na znój!

¹¹ Albo dlaczego nie umarłem przy porodzie, nie zgasłem tuż po wyjściu z łona?¹² Dlaczego zostałem wzięty na kolana, po cóż przystawiono mnie do piersi, abym ssał?¹³ Owszem, leżałbym teraz w ciszy i spokoju, odpoczywałbym właśnie we śnie¹⁴ pośród królów i pośród radców ziemi, budowniczych ruin z dawnych dni -¹⁵ lub wśród książąt, bogatych niegdyś w złoto i mających srebra pełny dom.¹⁶ Albo dlaczego nie zostałem pogrzebany niczym płód poroniony, niczym niemowlęta, które nie cieszyły się światłem dnia?¹⁷ Byłbym tam, gdzie bezbożni zaprzestają swoich szaleństw, gdzie odpoczywają zmęczeni, bez sił,¹⁸ gdzie więźniowie leżą obok siebie, nie dochodzi do nich strażniczy krzyk,¹⁹ gdzie mali i wielcy są już razem - i niewolnik już wolny od pana.

²⁰ Dlaczego Bóg daje światło nieszczęsnym i życie ludziom pełnym goryczy -²¹ tym, którzy bezskutecznie czekają na śmierć, którzy jej chcą niczym skarbów ukrytych,²² którzy cieszyliby się z zejścia do grobu -²³ ludziom, którzy nie widzą sensu swojej drogi i których osaczył sam Bóg?²⁴ Tak, zamiast posiłku nachodzi mnie wzdychanie, niczym woda rozlewa się mój jęk.²⁵ Bo dopadło mnie to, przed czym drżałem, dosięgło to, co budziło mój lęk.²⁶ Bez wytchnienia, chwili przerwy - bez spoczynku, zatrwożony przyjmowałem nowy cios.