Read the Bible

¹ A teraz śmieją się ze mnie młodsi ode mnie wiekiem, ci, których ojców nie chciałbym postawić przy psach moich stad.² Niepotrzebna mi siła ich rąk, bo właściwie przepadła ich żywotność.³ Z niedostatku i niedożywienia ogryźliby nawet suchy step, nie mówiąc o pozostałościach wczorajszych ruin i zniszczeń.⁴ Zrywają z krzaków malwy i żywią się korzeniami jałowca.⁵ Wypędza się ich z ludzkich wspólnot i krzyczy się za nimi jak za złodziejami.⁶ Koczują zatem w stromiznach rzecznych jarów, w ziemnych i skalnych jamach.⁷ Zawodzą pomiędzy krzakami i schodzą się pod ostami -⁸ ludzie podli, bez dobrej sławy, wygnani batem ze swej ziemi.⁹ A teraz jestem tematem ich przyśpiewki, stałem się ich powiedzonkiem.¹⁰ Brzydzą się mną, trzymają się ode mnie z dala i na mój widok nie wstrzymują się z pluciem.¹¹ To dlatego, że Bóg poluźnił mój sznur i mnie upokorzył - właśnie dlatego nie hamują się przede mną.¹² Z prawej strony powstaje banda wyrostków, celują w moje nogi, zaczynają mnie oblegać.¹³ Niszczą moją obronę, pragną mojej zguby, radzą sobie bez niczyjej pomocy.¹⁴ Podchodzą jak przez szeroki wyłom i przewalają się jak nad rozbitym murem.

¹⁵ Opanowały mnie lęki, smagają jak wiatr moją godność; mój ratunek rozpłynął się niczym obłok.¹⁶ A teraz omdlewa we mnie moja dusza, dopadły mnie dni utrapienia.¹⁷ Noc dziurawi we mnie moje kości, nie ustają ci, którzy chcieliby mnie zagryźć.¹⁸ Z wielką siłą chwyta mnie Bóg za szaty, ściska mnie jak kołnierz mej tuniki.¹⁹ Rzucił mnie w błoto, upodobniłem się do prochu i popiołu.²⁰ Krzyczę do Ciebie, lecz mi nie odpowiadasz. Stanąłem, lecz tylko mi się przypatrujesz.²¹ Okazałeś się dla mnie okrutny, prześladujesz mnie siłą swego ramienia.²² Unosisz mnie, każesz mi pędzić z wiatrem i sprawiasz, że potężnieje burza.²³ Tak, wiem, że chcesz mnie wydać na śmierć, że mam się znaleźć w domu spotkania wszystkich żyjących.²⁴ Czy jednak rozbitek nie wyciąga ręki? Czy w swym nieszczęściu nie woła o pomoc?²⁵ Czy nie płakałem nad tymi, których dzień był ciężki, a moja dusza nie ubolewała nad potrzebującym?²⁶ Tak, oczekiwałem szczęścia, a przyszło nieszczęście, spodziewałem się światła, a nastał mrok.²⁷ Burzy się moje wnętrze i nie może się uspokoić, spotkały mnie dni utrapienia.²⁸ Chodzę pociemniały, ale nie od słońca, wstaję i w zgromadzeniu wołam o pomoc.²⁹ Stałem się bratem szakali i przyjacielem strusic.³⁰ Moja skóra pociemniała i złuszcza się ze mnie, a moje kości spieczone od gorączki.³¹ Moja lutnia przygrywa do żałobnej pieśni, a mój flet wtóruje głosowi płaczących.