Read the Bible

¹ Słuchajcie Mnie, wy, którzy dążycie do sprawiedliwości, i wy, którzy szukacie PANA! Spójrzcie na skałę, z której was wyciosano, kamienny masyw, z którego was wycięto!² Wspomnijcie Abrahama, swojego ojca, oraz Sarę, która was urodziła; był tylko jeden, gdy go powołałem, lecz pobłogosławiłem mu i zapewniłem liczne potomstwo.³ Tak, PAN pocieszy Syjon, pocieszy wszystkie jego ruiny, z jego pustkowia uczyni Eden, z jego pustyni ogród PANA. Zamieszka na nim radość i wesele, pieśni wdzięczności i dźwięk melodii.

⁴ Skup się na Mnie, mój ludu, posłuchaj uważnie, narodzie! Gdyż ode Mnie wyjdzie Prawo, światłem ludów uczynię moje sądy.⁵ Nadchodzi moja sprawiedliwość, zbliża się moje zbawienie, moje ramiona będą sądzić ludy, na Mnie czekają wyspy, wyczekują one mojego ramienia.⁶ Podnieście swoje oczy ku niebu! Spójrzcie na ziemię w dole! Tak! Niebo rozwiewa się jak dym, ziemia zużywa się jak szata, jej mieszkańcy padają jak komary, ale moje zbawienie będzie trwać na wieki i moja sprawiedliwość nie ustanie.⁷ Słuchajcie Mnie, wy, którym bliska jest sprawiedliwość, ludu, w którego sercu jest Prawo! Nie bójcie się zniewag ludzi i nie lękajcie się ich obelg,⁸ ponieważ stoczy ich mól - jak szatę, i robak pogryzie - jak wełnę, lecz moja sprawiedliwość trwać będzie na wieki, a moje zbawienie przez pokolenia pokoleń.

⁹ Zbudź się! Zbudź się! Przywdziej moc! O, ramię PANA! Zbudź się - jak za dawnych dni, za odwiecznych pokoleń! Czy nie za twoją sprawą rozłupano Rahaba i przebito morskiego potwora?¹⁰ Czy nie za twoją sprawą osuszono morze, wody wielkiej otchłani, zamieniono głębiny w drogę, by przeszli nią odkupieni?¹¹ Tak! Wrócą odkupieni przez PANA, przybędą na Syjon z okrzykiem, wieczna radość rozjaśni im twarze, przenikać ich będzie wesele, ulecą zaś smutek i wzdychanie.¹² Ja, Ja jestem waszym pocieszycielem. Kim jesteś ty, że się boisz człowieka? On umiera! Lub syna człowieczego? To skoszona trawa!¹³ A zapomniałeś o PANU, swoim Stwórcy, który rozpiął niebiosa i założył ziemię? Drżysz każdego dnia, bez przerwy, przed furią gnębiciela, który wciąż napada. Lecz gdzie się podziała jego furia?¹⁴ Zgnębiony już pośpieszył na wolność, nie umrze, nie skończy w dole i nie zabraknie mu chleba.¹⁵ Ja, PAN, jestem twoim Bogiem, wzburzam morze i szumią jego fale - moje imię brzmi JHWH Zastępów.¹⁶ Włożyłem moje słowa w twoje usta, ukryłem cię w cieniu mojej ręki, by utrwalić niebo i ziemię i powiedzieć Syjonowi: Ty jesteś moim ludem!

¹⁷ Zerwij się! Zerwij się! Powstań, Jerozolimo, która piłaś podany przez PANA kubek z Jego wzburzeniem, wysączyłaś do dna kielich pełen odurzającego napoju!¹⁸ Nie miała przewodnika wśród synów, których powiła, nie miała też nikogo, kto by ujął ją za rękę wśród synów, których wychowała.¹⁹ Dwa ciosy spadły na ciebie - o, któż ci okaże współczucie? Spustoszenie i grabież oraz głód i miecz - o, kim cię pocieszę?²⁰ Twoi synowie, omdlali jak antylopa w sieci, leżeli na rogach wszystkich ulic, napełnieni wzburzeniem PANA, upomnieniem twojego Boga.²¹ Dlatego posłuchaj, biedaczko, oszołomiona, lecz nie winem!²² Tak mówi twój Bóg, PAN, Bóg, który prowadzi sprawę swego ludu: Oto zabieram z twej ręki kubek z odurzającym napojem, kielich pełen mojego wzburzenia, już więcej nie będziesz z niego pić!²³ Włożę go do ręki twych oprawców, tych, którzy mówili do ciebie: Kładź się na ziemię, przejdziemy po tobie! A ty nadstawiałaś swe plecy jak ziemię i jak ulicę dla przechodniów.