Read the Bible

¹ Oto mój sługa, którego popieram, mój wybrany, rozkosz mojej duszy. Złożyłem na Nim mego Ducha, On nada narodom prawo.² Nie będzie krzyczał, nie będzie się unosił, nie wydostanie się na ulice Jego głos.³ Trzciny nadłamanej nie dołamie, knota gasnącego nie dogasi, w imię prawdy nada prawo.⁴ Nie ustanie, nie ulegnie załamaniu, dopóki nie utrwali prawa na ziemi - Jego nauki wyczekują wyspy.

⁵ Tak mówi Bóg, PAN, który stworzył niebo i rozpostarł je, rozciągnął ziemię, sprawił, że rodzi plony, żyjącym na niej ludziom daje tchnienie i ducha tym, którzy po niej chodzą.⁶ Ja, PAN, powołałem Cię w sprawiedliwości, ująłem Cię za rękę, strzegę Cię i czynię pośrednikiem przymierza z ludem i światłem dla narodów,⁷ abyś niewidzącym pootwierał oczy, wyprowadził więźniów z zamknięcia i przywrócił wolność siedzącym w ciemności.⁸ Ja, PAN, takie jest moje imię, swej chwały nie przekażę nikomu, mojej czci nie oddam bożyszczom!⁹ Oto nadeszło to, co zapowiadałem wcześniej, a teraz znów Ja ogłaszam nowe - zanim wykiełkuje, dam wam o tym słyszeć.¹⁰ Śpiewajcie PANU pieśń nową, psalm ku Jego czci - z krańców ziemi, wy, płynący morzem, i to, co w morzu mieszka, wyspy oraz wy, ich mieszkańcy!¹¹ Niech zaśpiewa pustynia i jej miasta, osady wędrowców Kedaru! Niech wykrzykną mieszkańcy gór skalnych, niech głośno wołają ze szczytów!¹² Niech oddadzą chwałę PANU i uczczą Go na wyspach!

¹³ PAN wyrusza jak bohater, niczym waleczny rycerz budzi zapał do walki. Rzuca zew! - Tak! Grzmi potężnie! Wyraźna jest Jego przewaga nad przeciwnikami!¹⁴ Milczałem od wieków. Byłem cicho. Powstrzymywałem się. Teraz jednak zacznę jęczeć jak rodząca, zacznę stękać, będę wzdychać!¹⁵ Spustoszę góry i pagórki, wysuszę wszelką ich zieleń, zamienię rzeki w mierzeje, mokradła w spieczoną ziemię -¹⁶ i poprowadzę niewidomych drogą, której nie znali, sprawię, że pójdą nieznanymi sobie szlakami, ciemne miejsca rozjaśnię przed nimi, a wyboje zamienię w równinę - tego właśnie dokonam, od tego nie odstąpię!¹⁷ Natomiast odwrócą się tyłem i okryją się wstydem ci, którzy ufają bóstwom, ci, którzy mówią do odlewów: Wy jesteście naszymi bogami!

¹⁸ Słuchajcie, wy głusi! Wy ślepi, przejrzyjcie, zobaczcie!¹⁹ Kto jest ślepy, jeśli nie mój sługa? Kto jest głuchy tak, jak mój posłaniec? Kto jest tak ślepy, jak mój sprzymierzeniec, ślepy jak sługa PANA?²⁰ Wiele widział, lecz na to nie zważał, mimo otwartych uszu, nie słuchał.²¹ Tymczasem PAN zapragnął w swojej sprawiedliwości uczynić swe Prawo wielkim oraz sławnym.²² Lecz ten lud to lud złupiony i ograbiony, wszyscy spętani w lochach, pozamykani w więzieniach, wystawieni na łup - nikt ich nie uratuje, na ograbienie - i nikt nie powie: Oddaj!²³ Kto między wami tego słucha? Kto na to zważa - na przyszłość?²⁴ Kto wydał Jakuba grabieżcom, a Izraela łupieżcom? Czy nie PAN? To przeciw Niemu zgrzeszyliśmy. Nie chcieli chodzić Jego drogami i nie byli posłuszni Jego Prawu!²⁵ Dlatego wylał na nich żar swojego gniewu i dał im odczuć okrucieństwo wojny. Wokół Jakuba rozgorzała wojna, lecz on nie pojął dlaczego; ogień pożerał go zewsząd, lecz nie brał sobie tego do serca.