Read the Bible

¹ Gdyż PAN zlituje się nad Jakubem. Znowu wybierze Izraela. Da mu wytchnienie w jego własnej ziemi. Wtedy przyłączą się do niego cudzoziemcy. Przystaną oni do domu Jakuba.² Za sprawą ludów Izrael zostanie sprowadzony do własnego kraju. A tam, w ziemi PANA, dom izraelski weźmie ich sobie jako służących i służące. Na jego usługach będą ci, u których wcześniej był sługą, będzie panował tam nad tymi, którzy go niegdyś ciemiężyli.³ A gdy PAN da ci odpocząć po twym cierpieniu i udręce, i po ciężkiej niewoli, w której się znalazłeś,

⁴ wtedy wzniesiesz taką szyderczą pieśń o królu Babilonu: O, jak wyczerpał się ciemięzca i jego ciemiężenie!⁵ PAN złamał wreszcie laskę bezbożnych, pokruszył w końcu berło tyranów!⁶ Smagał on ludy, rozgniewany, chłostą bezustanną, miażdżył narody w swoim gniewie bezustannym prześladowaniem.⁷ Odpoczęła ziemia, odetchnęła z ulgą, nastał dla ludzi czas radości.⁸ Nawet cyprysy i cedry Libanu cieszą się z twego upadku: Od kiedy padłeś - powiadają - już nas nie nachodzą drwale!⁹ Świat umarłych na dole zadrżał z powodu ciebie, mając ci wyjść na spotkanie. Zbudził dla ciebie cienie wszystkich wodzów ziemi. Rozkazał wstać z tronów wszystkim królom narodów.¹⁰ A gdy odezwą się oni, to tak ci powiedzą: A jednak zasłabłeś tak jak my, upodobniłeś się do nas!¹¹ Świat zmarłych pochłonął twą pychę i grę twoich instrumentów. Twoim posłaniem zgnilizna, a twym okryciem robactwo!¹² O, jakże spadłeś z nieba, ty, blasku, synu jutrzenki! Ścięty ległeś na ziemi, ty, pogromco narodów!¹³ A mawiałeś w swym sercu: Wstąpię na niebiosa, wzniosę swój tron ponad gwiazdy Boga i zasiądę na górze narad, na krańcach północy!¹⁴ Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym!¹⁵ Tymczasem zostałeś strącony do świata umarłych, i to w najgłębsze zakamarki przepaści!¹⁶ Ci, którzy cię widzą, tak w zadumie mówią: Czy to ten, który tak trząsł ziemią i wprawiał w drżenie królestwa?¹⁷ Czy to ten, który świat obracał w pustynię, burzył jego miasta, a swych jeńców nie wypuszczał na wolność?¹⁸ Wszyscy królowie narodów, wszyscy oni spoczywają w chwale, każdy w swoim grobowcu,¹⁹ a ty ze swego grobu zostałeś wyrzucony jak obrzydliwa odrośl, pokryty zabitymi, przebitymi mieczem, rzuconymi między kamienie przepaści jak podeptane ścierwo.²⁰ Nie dołączysz w swym grobie do królów, bo zniszczyłeś swą ziemię, wymordowałeś swój lud! O, niech o rodzie złoczyńców nie wspomną na wieki!²¹ Zgotujcie rzeź jego synom za winy ich ojców, by nie powstali, nie posiedli ziemi ani nie usiali świata miastami!²² Powstanę przeciwko nim! - oto Słowo PANA Zastępów. Babilon straci imię, wytępię jego resztę, potomnych i potomstwo - oświadcza PAN.²³ Zrobię z niego siedlisko jeży, bagno porosłe sitowiem! Wymiotę go miotłą zagłady - oświadcza PAN Zastępów.

²⁴ Tak przysiągł PAN Zastępów: Stanie się tak, jak pomyślałem, i będzie tak, jak postanowiłem -²⁵ rozbiję Asyrię na mojej ziemi! Na moich górach ją zdepczę! I zdjęte będzie z nich jej jarzmo, a jej brzemię usunięte z ich ramion.²⁶ Oto plan powzięty dla całej ziemi, oto ręka wyciągnięta przeciwko wszystkim narodom!²⁷ Jeśli PAN Zastępów tak postanowił, to kto temu przeszkodzi? Jeśli Jego ręka jest wyciągnięta, kto ją zdoła powstrzymać?!²⁸ Oto wyrok z roku śmierci króla Achaza:²⁹ Nie ciesz się, Filisteo, że złamał się kij, który cię bił, gdyż z zarodka węża wyrośnie żmija, a jej płodem będzie wąż latający.³⁰ Paść się będą pierworodni biednych, ubodzy będą odpoczywać bezpiecznie, ale twój korzeń zamorzę głodem, a twoją resztę - wybiję!³¹ Zawódź, bramo! Krzycz, miasto! Mdlej, cała Filisteo! Gęsty dym nadciąga z północy! Nikt nie opuszcza zwartych szeregów!³² A co odpowiedzą posłom narodu? To, że PAN założył Syjon, w nim znajdą ostoję ubodzy Jego ludu.