Read the Bible

¹ (2:3) Mówcie do swoich braci: Mój-lud! A do swoich sióstr: Litość-jej-okazano!² (2:4) Oskarżajcie natomiast waszą matkę! Oskarżajcie, że nie jest moją żoną, a ja nie jestem jej mężem. Niech usunie nierząd ze swej twarzy i cudzołóstwo spomiędzy swych piersi,³ (2:5) bo inaczej rozbiorę ją do naga, pokażę jak w dniu narodzin, uczynię podobną do pustyni, zamienię w suchą ziemię i sprawię, że umrze z pragnienia.⁴ (2:6) Co do jej dzieci, nie okażę im litości, gdyż są one dziećmi nierządu.⁵ (2:7) Tak, oddawała się innym ich matka, mnożyła wstyd ich rodzicielka. Pójdę za swoimi kochankami - mówiła. - Oni dają mi chleb oraz wodę, wełnę, len, oliwę i wino.

⁶ (2:8) Dlatego cierniami zagrodzę jej drogę, otoczę ją murem - i nie znajdzie swych ścieżek.⁷ (2:9) Biegnąc, nie dogoni kochanków, gdy będzie ich szukać, nie znajdzie. W końcu powie: Ach, powrócę do mego pierwszego męża, z nim było mi lepiej niż teraz.⁸ (2:10) Ona nie wie, że to Ja dawałem jej zboże, moszcz oraz oliwę, obsypywałem ją srebrem i złotem - że to Ja, nie jej Baal.⁹ (2:11) Dlatego wrócę i odbiorę im moje zboże w czasie żniw, mój moszcz w jego porze, odejmę im moją wełnę i len, którymi osłaniała swą nagość.¹⁰ (2:12) Na oczach jej kochanków już wkrótce obnażę jej rozpustę - i nikt nie wyrwie jej z mojej ręki.¹¹ (2:13) Tak położę kres wszystkim jej weselom i świętom, nowiom, szabatom i wszelkim rocznicom.¹² (2:14) Spustoszę jej winnice i figowce. Mówiła o nich: To ich zapłata dla mnie. Otrzymałam ją od moich kochanków. Więc zamienię je w gąszcza i chaszcze, w żerowisko dla polnych zwierząt.¹³ (2:15) I nawiedzę ją za dni baalów, którym spalała ofiary, dla których stroiła się w kolczyki i klejnoty i łączyła się z kochankami, o Mnie natomiast zapomniała - oświadcza PAN.

¹⁴ (2:16) Dlatego Ja ją przywabię, zaprowadzę na pustynię i przemówię do jej serca.¹⁵ (2:17) Tam otrzyma ode Mnie swe winnice, Dolinę Niepokoju zmienię w bramę nadziei i zaśpiewa mi tam jak za dni swej młodości, jak w dniu swojego wyjścia z Egiptu.¹⁶ (2:18) I stanie się w tym właśnie dniu - oświadcza PAN - że zawołasz do Mnie: Mój Mężu! Nie powiesz już: Mój Baalu!¹⁷ (2:19) Bo usunę z jej ust imiona baalów, nikt nie wspomni już ich imienia.¹⁸ (2:20) W tym dniu zawrę dla niej przymierze ze zwierzętami pól, z ptakami i z tym, co pełza po ziemi, a połamię łuk i miecz - usunę z ziemi wojnę; dzięki Mnie do snu ułożą się bezpieczni.¹⁹ (2:21) I poślubię cię sobie na wieki, poślubię cię, wnosząc sprawiedliwość, prawo, łaskę i litość.²⁰ (2:22) Poślubię cię, wnosząc wierność - i uznasz we Mnie PANA.²¹ (2:23) W tym dniu - oświadcza PAN - odpowiem niebu, a ono odpowie ziemi,²² (2:24) ziemia natomiast odpowie zbożu, winogronom i oliwie, a te skierują odpowiedź do Boże-zasiej!²³ (2:25) I zasieję ją sobie w ziemi, zlituję się nad Litości-jej-odmówiono i powiem do Nie-mojego-ludu: Jesteś Moim-ludem. A on Mi odpowie: Mój Boże!