Read the Bible

¹ Co do tego Melchizedeka, króla Szalemu, kapłana Boga Najwyższego, który wyszedł na spotkanie Abrahama powracającego po rozgromieniu królów i pobłogosławił mu,² a któremu Abraham ze wszystkiego wydzielił dziesięcinę, to jego imię znaczy po pierwsze król sprawiedliwości, a po drugie król Salemu, czyli król pokoju.³ Bez ojca, bez matki, bez rodowodu, bez początku swoich dni i bez końca życia - podobny w tym do Syna Bożego - pozostaje on kapłanem nieprzerwanie.⁴ Zauważcie zatem, jak wielki jest ten, któremu nawet patriarcha Abraham dał dziesięcinę z najlepszego łupu.⁵ Wprawdzie również potomkowie Lewiego, którzy otrzymują urząd kapłański, mają - zgodnie z Prawem - nakaz pobierania dziesięciny od ludu, to jest od swoich braci, choć podobnie jak oni pochodzą od Abrahama;⁶ Melchizedek jednak, nienależący do nich, przyjął dziesięcinę od samego Abrahama i pobłogosławił temu, który otrzymał obietnicę.⁷ Nie podlega zaś żadnej dyskusji, że to, co niższe, przyjmuje błogosławieństwo od tego, co wyższe.⁸ W tym przypadku, z jednej strony, dziesięcinę przyjmują śmiertelni ludzie, a z drugiej, Ten, o którym poświadczono, że żyje.⁹ Można wręcz powiedzieć, że w osobie Abrahama również Lewi, który pobiera dziesięcinę, złożył dziesięcinę.¹⁰ Był on bowiem wciąż w lędźwiach swego ojca, gdy Melchizedek wyszedł na spotkanie Abrahama.

¹¹ Jeśliby więc doskonałość była osiągalna za pośrednictwem kapłaństwa lewickiego - a właśnie w oparciu o nie lud otrzymał Prawo - to nie byłoby potrzeby ustanawiania kapłana według porządku Melchizedeka zamiast porządku Aarona.¹² Szczególnie, że przy zmianie kapłaństwa z konieczności dochodzi do zmiany Prawa.¹³ Ten też, o którym mowa, należał do innego plemienia, z którego nikt nie służył ołtarzowi.¹⁴ Wiadomo przecież, że nasz Pan pochodzi z plemienia Judy, a o kapłanach z tego plemienia Mojżesz nie wspominał.¹⁵ Jest to tym bardziej oczywiste, że na podobieństwo Melchizedeka pojawia się inny kapłan,¹⁶ który dostąpił tej godności nie z mocy Prawa, określającego również cielesne pochodzenie, ale z mocy niezniszczalnego życia.¹⁷ Złożono bowiem o Nim takie zapewnienie: Ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka. ¹⁸ Z jednej więc strony dochodzi do unieważnienia wcześniejszego nakazu z powodu jego słabości i bezużyteczności -¹⁹ jako że Prawo niczego nie uczyniło doskonałym - a z drugiej, do wzbudzenia lepszej nadziei, dzięki której zbliżamy się do Boga.²⁰ Co więcej, stało się to nie bez złożenia przysięgi. O ile kapłani według porządku Lewiego obejmowali urząd bez towarzyszącej temu przysięgi,²¹ o tyle On objął urząd potwierdzony przysięgą Tego, który Mu oświadczył: Pan przysiągł i nie będzie żałował: Ty jesteś kapłanem na wieki. ²² Widać więc, o ile lepszego przymierza Jezus jest poręczycielem.²³ Ponadto tych, którzy zostają kapłanami, jest więcej. Śmierć nie pozwala im służyć nieprzerwanie.²⁴ Ten natomiast, dzięki temu, że jest wieczny, sprawuje kapłaństwo nieprzemijające.²⁵ Może On zatem na zawsze zbawić tych, którzy przez Niego przychodzą do Boga - bo wciąż żyje, aby się za nimi wstawiać.²⁶ Taki właśnie potrzebny był nam Arcykapłan: święty, niewinny, niesplamiony, odłączony od grzeszników i wyniesiony ponad niebo.²⁷ Taki, który nie musi codziennie, jak inni arcykapłani, składać ofiar najpierw za własne grzechy, a następnie za grzechy ludu. On uczynił to raz na zawsze, gdy złożył w ofierze samego siebie.²⁸ Prawo ustanawia arcykapłanami ludzi podlegających słabościom. Ale słowo przysięgi, złożonej po nadaniu Prawa, ustanowiło arcykapłanem Syna, który stał się doskonałym na wieki.