Read the Bible

¹ Gdy Jakub dowiedział się, że w Egipcie jest zboże, powiedział do synów: Dlaczego przyglądacie się sobie bezczynnie?² Słyszałem, że w Egipcie jest zboże. Jedźcie tam i kupcie je dla nas, abyśmy przeżyli zamiast umierać.³ Bracia Józefa - dziesięciu spośród nich - udali się więc do Egiptu po zboże.⁴ Jakub nie puścił z nimi Beniamina, brata Józefa. Nie chcę - stwierdził - aby spotkało go jakieś nieszczęście.⁵ Synowie Izraela zatem przybyli wśród ściągających po zboże, gdyż głód dotknął też ziemię Kanaan.⁶ Rządcą natomiast odpowiedzialnym za cały kraj był nie kto inny jak Józef. On dostarczał zboża wszystkim mieszkańcom kraju, więc gdy jego bracia przybyli, pokłonili się twarzami do ziemi właśnie jemu.

⁷ Józef zobaczył i rozpoznał swych braci. Im jednak nie dał się rozpoznać. Rozmawiał z nimi całkiem szorstko: Skąd przybywacie? - zapytał. Z ziemi Kanaan - odpowiedzieli. - Chcielibyśmy zakupić żywności.⁸ Choć Józef rozpoznał braci, oni go nie rozpoznali.⁹ On zaś przypomniał sobie sny, które niegdyś śniły mu się o nich. Jesteście szpiegami! - uznał. - Przyszliście wyśledzić najsłabsze miejsca w tym kraju.¹⁰ Nie, panie! - przekonywali. - Twoi słudzy przybyli po żywność.¹¹ Wszyscy jesteśmy synami jednego człowieka. I jesteśmy uczciwi. Twoi słudzy nie są szpiegami.¹² Myślę, że jednak mam rację - nie dawał przekonać się Józef. - Przyszliście wyśledzić najsłabsze miejsca w tym kraju!¹³ Wtedy odpowiedzieli: Było nas, braci, twoich sług, dwunastu. Naprawdę jesteśmy synami jednego człowieka z Kanaanu. Nasz najmłodszy brat jest teraz przy ojcu, a jednego - nie ma.¹⁴ Nie przekonuje mnie to - zdecydował Józef. - Nadal uważam, że jesteście szpiegami!¹⁵ Dlatego sprawdzimy wasze opowieści. Jak żyje faraon, nie wyjdziecie stąd, póki nie zjawi się tu wasz najmłodszy brat.¹⁶ Wyślijcie jednego z was i sprowadźcie swojego brata. Reszta poczeka w więzieniu. Zobaczymy, czy mówicie prawdę, a jeśli nie, to - jak żyje faraon -jesteście szpiegami!¹⁷ Po tych słowach Józef kazał ich odprowadzić do więzienia. Byli tam trzy dni.¹⁸ Trzeciego dnia Józef postanowił: Jeśli chcecie żyć, zróbcie, co wam powiem, bo ostatecznie ja też kieruję się bojaźnią Boga.¹⁹ Otóż, jeśli jesteście uczciwi, to niech jeden wasz brat pozostanie w więzieniu, a reszta niech jedzie ze zbożem zaspokoić głód w waszych domach.²⁰ Potem przyprowadzicie do mnie najmłodszego brata i jeśli w ten sposób potwierdzą się wasze słowa, nie umrzecie. I bracia na to przystali.

²¹ Mówili jednak jeden do drugiego: Prawda, jesteśmy winni wobec naszego brata. Widzieliśmy jego udrękę, gdy nas błagał o łaskę. Byliśmy głusi. Teraz nas dopada to samo.²² Mówiłem - odezwał się Ruben - nie grzeszcie przeciw chłopcu! Nie słuchaliście! Teraz przyjdzie nam rozliczyć się za jego krew.²³ Rozmawiając tak, nie wiedzieli, że Józef ich rozumie, bo porozumiewali się z nim przez tłumacza.²⁴ On zaś odszedł od nich na chwilę i rozpłakał się. Potem jednak wrócił, rozmawiał z nimi nadal, wziął spośród nich Symeona i kazał go związać w ich obecności.²⁵ Następnie Józef rozkazał napełnić zbożem ich wory i każdemu do worka włożyć przywiezione pieniądze. Polecił też zaopatrzyć ich w żywność na drogę. Wszystko to wykonano.²⁶ Bracia włożyli zboże na osły i ruszyli w drogę.²⁷ Gdy potem, w gospodzie, jeden z nich rozwiązał swój wór, chcąc dać obrok swojemu osłu, zobaczył na wierzchu, na ziarnie, swoje własne pieniądze.²⁸ Zwrócono mi pieniądze! - zawołał do braci. - Zobaczcie, są tu, w moim worku! Wszystkich ogarnął lęk. Drżąc, pytali siebie nawzajem: Dlaczego Bóg nam to czyni?

²⁹ Po przybyciu na miejsce, do ojca, do Jakuba, w ziemi Kanaan, opowiedzieli mu o wszystkim, co ich spotkało:³⁰ Ten człowiek, pan tego kraju, rozmawiał z nami szorstko. Uznał nas za szpiegów przybyłych do jego ziemi.³¹ Powiedzieliśmy mu: Jesteśmy uczciwi. Nie jesteśmy szpiegami.³² Było nas dwunastu. Jesteśmy braćmi. Mamy jednego ojca. Jednego z braci już nie ma, a najmłodszy jest teraz przy ojcu, w Kanaanie.³³ Wtedy ten człowiek, pan tego kraju, tak zadecydował: Po tym poznam, że jesteście uczciwi: Niech jeden z was zostanie tu, u mnie. Reszta niech jedzie ze zbożem zaspokoić głód w domu.³⁴ Potem przyprowadzicie do mnie najmłodszego brata, przekonam się, że nie jesteście szpiegami, ale ludźmi uczciwymi, uwolnię wam waszego brata i będziecie mogli swobodnie poruszać się po kraju.³⁵ Gdy po tych słowach opróżniali swe wory, każdy z nich znalazł na wierzchu sakiewkę z pieniędzmi! Na ten widok przelękli się - oni i ich ojciec.³⁶ Osierociliście mnie! - wybuchnął ich ojciec Jakub. - Nie ma Józefa, nie ma Symeona - i Beniamina chcecie mi zabrać! Wszystko przeciwko mnie!³⁷ Wtedy odezwał się Ruben: Możesz odebrać życie dwóm moim synom, jeśli nie przyprowadzę Beniamina do ciebie. Daj mi go pod opiekę, a ja zwrócę go tobie.³⁸ Lecz ojciec odpowiedział: Nie pójdzie mój syn z wami. Jego brat umarł. On jeden pozostał. Jeśli na waszej drodze spotka go nieszczęście, doprowadzicie mnie, osiwiałego, w bólu do grobu.