Read the Bible

¹ Swego czasu Elizeusz zwrócił się do kobiety, której synowi przywrócił życie: Spakuj się i wraz z rodziną zamieszkaj na pewien czas gdzie indziej, ponieważ PAN postanowił zesłać głód na ten kraj i będzie on trwał przez siedem lat.² Kobieta spakowała się zatem i postąpiła zgodnie ze słowem męża Bożego. Wyruszyła wraz z rodziną i na siedem lat zamieszkała w ziemi filistyńskiej.³ Po upływie tego czasu wróciła stamtąd i udała się do króla złożyć prośbę w sprawie swojego domu oraz własności ziemskiej.⁴ Król w tym czasie rozmawiał z Gehazim, sługą męża Bożego, i akurat poprosił: Opowiedz mi o wszystkich tych wielkich dziełach, których dokonał Elizeusz.⁵ A gdy Gehazi opowiadał królowi o tym, jak Elizeusz ożywił zmarłego, właśnie nadeszła ta kobieta, której synowi przywrócił życie, aby złożyć u króla prośbę w sprawie swojego domu i własności ziemskiej. Gehazi zawołał: Panie mój, królu! To jest ta kobieta i to jest ten jej syn, którego Elizeusz ożywił!⁶ A gdy król wypytał o to tę kobietę, ona potwierdziła, że tak właśnie było. Wówczas król przydzielił jej jednego urzędnika i polecił: Zadbaj, aby zwrócono jej wszystko, łącznie z plonami z pola od dnia, w którym opuściła kraj, aż do teraz.

⁷ Gdy Elizeusz przybył do Damaszku, Ben-Hadad, król Aramu, chorował. I doniesiono mu: Przyszedł tutaj mąż Boży.⁸ Wtedy król powiedział do Chazaela: Weź ze sobą jakiś podarunek, wyjdź naprzeciw mężowi Bożemu i zapytaj przez niego PANA: Czy przeżyję tę chorobę?⁹ Chazael wyruszył więc Elizeuszowi naprzeciw, wioząc ze sobą w darze przeróżne dobra Damaszku, załadowane na czterdziestu wielbłądach! Gdy przyszedł, stanął przed nim i powiedział: Twój syn Ben-Hadad, król Aramu, wysłał mnie do ciebie z zapytaniem: Czy przeżyję tę chorobę?¹⁰ A Elizeusz odpowiedział: Idź, powiedz mu: Na pewno przeżyjesz - choć PAN mi ukazał, że będzie musiał umrzeć.¹¹ Po tych słowach Elizeusz wbił w Chazaela spojrzenie i wpatrywał się w niego tak długo, aż Chazael się zmieszał. A Elizeusz w końcu zapłakał.¹² Dlaczego płaczesz, panie? - zapytał Chazael. A Elizeusz odpowiedział: Dlatego, że wiem, jakie zło wyrządzisz Izraelitom. Puścisz z dymem ich warownie, wytniesz mieczem ich młodzież, roztrzaskasz ich niemowlęta i rozprujesz brzuchy kobiet w ciąży.¹³ Jak to? - zawołał Chazael. - Czy twój sługa jest psem, że miałby dopuścić się tak wielkich okrucieństw? A Elizeusz powiedział: PAN mi ukazał, że to ty zostaniesz królem Aramu.¹⁴ Chazael odszedł od Elizeusza, przybył do swojego pana. Ten go zapytał: Co ci powiedział Elizeusz? A on odpowiedział: Zapewnił, że tę chorobę przeżyjesz.¹⁵ Lecz następnego dnia Chazael wziął koc, namoczył go w wodzie i narzucił królowi na twarz. Tak Ben-Hadad umarł, a Chazael przejął po nim władzę.

¹⁶ W piątym roku panowania Jorama, syna Achaba, króla Izraela, władzę królewską w Judzie objął Jehoram, syn Jehoszafata, choć sam Jehoszafat nadal pozostawał u władzy.¹⁷ Jehoram miał trzydzieści dwa lata, kiedy rozpoczął rządy, a panował w Jerozolimie osiem lat.¹⁸ Kroczył on drogą królów Izraela, postępował tak, jak ród Achaba, gdyż córka Achaba była jego żoną. Dopuszczał się więc tego, co złe w oczach PANA.¹⁹ Mimo to PAN nie chciał zniszczyć Judy. Wstrzymywał się przed tym ze względu na swojego sługę Dawida, któremu zapowiedział, że lampa jego dynastii świecić będzie na zawsze.²⁰ Za czasów Jehorama Edom wyzwolił się spod władzy Judy i ustanowił sobie własnego króla.²¹ Na wieść o buncie Jehoram wyruszył do Seir, a z nim wszystkie jego rydwany. Został wtedy, wraz z dowódcami swoich rydwanów, otoczony przez wojska Edomu, podczas gdy jego wojownicy ratowali się ucieczką. Pod osłoną nocy uderzył jednak na wojska Edomu i wyrwał się z oblężenia.²² Edom zatem wyzwolił się spod władzy Judy i tak pozostało do dnia dzisiejszego. W tym czasie wyzwoliła się również Libna.²³ Pozostałe sprawy Jehorama, wszystko, czego dokonał, zostało opisane w zwoju Dziejów królów Judy.²⁴ Gdy Jehoram spoczął ze swoimi ojcami, został pochowany przy nich w Mieście Dawida, a władzę królewską po nim objął jego syn Achazjasz.

²⁵ Achazjasz, syn Jehorama, króla Judy, objął władzę królewską w dwunastym roku panowania Jorama, syna Achaba, króla Izraela.²⁶ Miał dwadzieścia dwa lata, kiedy objął władzę, a panował w Jerozolimie przez rok. Jego matka miała na imię Atalia i była wnuczką Omriego, króla Izraela.²⁷ Achazjasz kroczył drogą rodu Achaba. Czynił on to, co złe w oczach PANA, podobnie jak ród Achaba, z którym był spowinowacony.²⁸ Wyruszył on z Joramem, synem Achaba, na wojnę z Chazaelem, królem Aramu, pod Ramot Gileadzkie. Aramejczycy jednak pobili Jorama.²⁹ Król Joram wycofał się wówczas do Jizreela, by leczyć się tam z ran, które zadali mu Aramejczycy pod Ramą właśnie wtedy, gdy walczył z Chazaelem, królem Aramu. Tam też, do Jizreela, ze względu na niedomaganie Jorama, syna Achaba, przybył Achazjasz, syn Jehorama, król Judy, aby odwiedzić rannego.