Read the Bible

¹ Potem Hiskiasz rozesłał posłów po całym Izraelu i Judzie, a także napisał listy do Efraima i Manassesa, zapraszając wszystkich do świątyni PANA w Jerozolimie na obchody Paschy ku czci PANA, Boga Izraela.² Król, jego książęta i całe zgromadzenie w Jerozolimie postanowili wspólnie, że tym razem Pascha odbędzie się w drugim miesiącu.³ Zwołanie jej o zwykłej porze nie mogło dojść do skutku. Poświęciło się za mało kapłanów, a i lud nie zdążył zebrać się w Jerozolimie w tym celu.⁴ Właśnie dlatego podjęte postanowienie wydało się królowi i całemu zgromadzeniu słuszne.⁵ Postanowiono więc posłać stosowną wiadomość do całego Izraela od Beer-Szeby po Dan i zaprosić wszystkich do przybycia do Jerozolimy na obchody Paschy ku czci PANA, Boga Izraela, bo od dawna nie obchodzono jej zgodnie z przepisami.⁶ Gońcy rozeszli się zatem po całym Izraelu i Judzie z listami od króla i jego książąt i zgodnie z rozkazem króla powtarzali: Synowie Izraela! Zawróćcie do PANA, Boga Abrahama, Izaaka i Izraela, a wtedy On zawróci ku ocalonym, którzy wam pozostali po najazdach królów Asyrii.⁷ Nie bądźcie tacy, jak wasi ojcowie i wasi bracia, którzy sprzeniewierzyli się PANU, Bogu swoich ojców, tak że dopuścił On do ich spustoszenia, jak to sami widzicie.⁸ Nie usztywniajcie teraz swoich karków, jak wasi ojcowie. Podajcie rękę PANU, przyjdźcie do Jego świątyni, którą poświęcił na wieki, i służcie PANU, waszemu Bogu, a wtedy odwróci się od was Jego srogi gniew.⁹ Bo jeśli zawrócicie do PANA, wasi bracia i synowie doznają miłosierdzia ze strony tych, którzy ich uprowadzili. Pozwolą im oni wrócić do tej ziemi, ponieważ łaskawy i miłosierny jest PAN, wasz Bóg, i nie odwróci się od was, jeśli zawrócicie ku Niemu.¹⁰ Gońcy szli więc z miasta do miasta przez ziemie plemion Efraima i Manassesa, dotarli do Zebulona, lecz kpiono z nich i szydzono.¹¹ Niektórzy jednak z plemion Aszera, Manassesa i Zebulona okazali skruchę i przyszli do Jerozolimy.¹² Na Judzie również spoczęła ręka Boża. Dzięki temu jej mieszkańcy okazali jednomyślność w sprawie spełnienia nakazu króla i książąt, związanego ze Słowem PANA.

¹³ Zebrał się zatem w Jerozolimie potężny tłum, aby w drugim miesiącu obchodzić Święto Przaśników.¹⁴ Ludzie zaczęli od tego, że usunęli z Jerozolimy wszystkie ołtarze i ołtarzyki kadzidlane. Wrzucili je do potoku Cedron.¹⁵ Następnie, w czternastym dniu drugiego miesiąca, zabili baranka paschalnego. Kapłani i Lewici ukorzyli się, poświęcili i składali w świątyni PANA ofiary całopalne.¹⁶ Stali tam na swoich stanowiskach, określonych w Prawie Mojżesza, męża Bożego, i kropili krwią dostarczaną im przez Lewitów.¹⁷ Wielu bowiem było w zgromadzeniu takich, którzy się nie poświęcili. Dlatego właśnie, w przypadku tych wszystkich, którzy nie byli czyści, Lewici służyli przy uboju baranków paschalnych i przy poświęcaniu ich PANU.¹⁸ Większość ludzi bowiem licznie przybyłych z Efraima, Manassesa, Issachara i Zebulona nie oczyściła się i spożywała Paschę niezgodnie z przepisami. Z tego powodu Hiskiasz tak modlił się za nich: PANIE, przy całej swojej dobroci przebacz każdemu,¹⁹ kto swoje serce skierował ku szukaniu Twojej woli, PANA, Boga swoich ojców, lecz nie jest tak czysty, jak to powinno być w przypadku poświęconych.²⁰ I PAN wysłuchał Hiskiasza - i przywrócił ludowi zdrowie.

²¹ Izraelici zatem, którzy przybyli do Jerozolimy, obchodzili Święto Przaśników z wielką radością przez siedem dni. Lewici zaś i kapłani wielbili PANA dzień w dzień przy donośnym wtórze swoich instrumentów.²² Hiskiasz przemówił także do serca wszystkim Lewitom, którzy wykazali się sprawnością i poświęceniem w służbie PANU. Tak więc przez siedem dni spożywali świąteczne ofiary, składając rzeźne ofiary pokoju i dziękując PANU, Bogu swoich ojców.²³ Całe zgromadzenie postanowiło także, że będą świętować przez dalszych siedem dni - i uczynili to z wielką radością,²⁴ ponieważ Hiskiasz, król Judy, przekazał zgromadzeniu tysiąc cieląt i siedem tysięcy owiec, a książęta także przekazali zgromadzeniu tysiąc cieląt i aż dziesięć tysięcy owiec. Kapłani z kolei poświęcili się w wielkiej liczbie.²⁵ Cieszyli się więc wszyscy: zgromadzenie Judy, kapłani, Lewici, wszyscy przybysze z Izraela, a także cudzoziemcy, zarówno ci, którzy przybyli z Izraela, jak i ci, którzy osiedlili się w Judzie.²⁶ W Jerozolimie panowała wielka radość, gdyż od czasów Salomona, syna Dawida, króla Izraela, nie wydarzyło się w Jerozolimie nic podobnego.²⁷ Kapłani Lewici powstali też i pobłogosławili lud. On zaś wysłuchał ich głosu i ich modlitwa dotarła do Jego świętej siedziby w niebie.