Read the Bible

1 Po tych dniach było święto żydowskie; i wstąpił Jezus do Jerozolimy.2 A jest w Jerozolimie przy Owczej bramie sadzawka, zwana po hebrajsku Betezda, mająca pięć portyków.3 W nich leżała wielka rzesza chorych, ślepych, chromych i sparaliżowanych, którzy oczekiwali na poruszenie wody.4 Albowiem anioł o pewnym czasie zstępował do sadzawki i poruszał wodę; pierwszy więc, kto wstąpił po poruszeniu wody, stawał się zdrowy, jakąkolwiek chorobą był złożony.5 A był tam pewien człowiek, chorujący od trzydziestu ośmiu lat.6 I gdy Jezus ujrzał go leżącego, i poznał, że już przez długi czas czeka, powiedział do niego: Czy chcesz stać się zdrowy?7 Chory odpowiedział Mu: Panie! Nie ma człowieka, który wrzuciłby mnie do sadzawki, gdy woda zostanie poruszona; a gdy ja idę, inny przede mną wstępuje.8 Jezus powiedział mu: Wstań, weź swoje posłanie i chodź.9 I natychmiast stał się zdrowy ten człowiek, i wziął swoje posłanie, i chodził. A tego dnia był sabat,10 Więc mówili Żydzi do uzdrowionego: Jest sabat, nie wolno ci nosić posłania.11 Odpowiedział im: Ten, który uczynił mnie zdrowym, powiedział mi: Weź swoje posłanie i chodź.12 I pytali go: Kim jest człowiek, który ci powiedział: Weź swoje posłanie i chodź?13 A ten, który został uzdrowiony, nie wiedział, kto to jest; gdyż Jezus oddalił się od tłumu będącego na tym miejscu.14 Po tym znalazł go Jezus w świątyni i powiedział do niego: Oto stałeś się zdrowy; już więcej nie grzesz, aby nie stało ci się coś gorszego.15 Odszedł ów człowiek i oznajmił Żydom, że to był Jezus, który uczynił go zdrowym.16 I dlatego Żydzi prześladowali Jezusa, i dążyli do tego, aby Go zabić, bo to uczynił w sabat.

17 A Jezus im odpowiedział: Ojciec mój aż dotąd działa, i ja działam.18 Dlatego tym bardziej Żydzi dążyli do tego,aby Go zabić, bo nie tylko rozluźniał rygor sabatu, ale i powiedział, że Bóg jest Jego Ojcem, i tym samym siebie czynił Bogiem.19 W odpowiedzi więc, Jezus rzekł im: Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Nie może Syn sam od siebie nic uczynić, tylko to, co widzi, że czyni Ojciec; cokolwiek bowiem On czyni, to i Syn czyni to samo.20 Bo Ojciec miłuje Syna i ukazuje Mu wszystko, co sam czyni; i pokaże Mu większe dzieła niż te, abyście je podziwiali.21 Bo tak, jak Ojciec wzbudza umarłych i przywraca życie, tak i Syn, przywraca życie tym, którym chce.22 Bo Ojciec w ogóle nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd przekazał Synowi,23 Aby wszyscy czcili Syna, tak jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, nie czci Ojca, który Go posłał.24 Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Kto słucha mojego słowa i wierzy Temu, który mnie posłał, ma życie wieczne i nie idzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia.25 Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Przyjdzie godzina, i teraz już jest, gdy umarli usłyszą głos Syna Bożego, i ci, którzy usłyszą, będą żyć.26 Bo jak Ojciec ma życie sam w sobie, tak i dał Synowi, aby miał życie sam w sobie.27 I dał Mu władzę i prawo sprawowania sądu, ponieważ jest Synem Człowieczym.28 Nie dziwcie się temu, bo nadchodzi godzina, w której wszyscy, którzy są w grobach, usłyszą Jego głos;29 I wyjdą ci, którzy dobrze czynili, by powstać do życia; a ci, którzy źle czynili, by powstać na sąd.30 Ja nie mogę sam od siebie nic czynić. Tak, jak słyszę, tak sądzę, a mój sąd jest sprawiedliwy; bo nie szukam woli mojej, ale woli Tego, który mnie posłał.

31 Jeśli ja sam o sobie świadczę, moje świadectwo nie jest prawdziwe.32 Jest ktoś inny, który świadczy o mnie, i wiem, że świadectwo, które o mnie wydaje, jest prawdziwe.33 Wy posłaliście do Jana, a on zaświadczył o prawdzie.34 Ja natomiast nie przyjmuję świadectwa od człowieka, ale to mówię, abyście wy zostali zbawieni.35 On to był lampą, która płonie i świeci, a wy chcieliście do pewnego czasu radować się w jego świetle.36 A ja mam świadectwo większe niż Jana; gdyż dzieła, które mi dał Ojciec, bym je wykonał, te dzieła, które właśnie czynię, świadczą o mnie, że to Ojciec mnie wysyła.37 A Ten, który mnie posłał, Ojciec, sam świadczył o mnie. Ani głosu Jego nigdy nie słyszeliście, ani postaci Jego nie widzieliście,38 I nie macie Jego Słowa w was mieszkającego; stąd też nie wierzycie Temu, którego On posłał.39 Badacie Pisma, bo wydaje się wam, że macie w nich życie wieczne; a one składają świadectwo o mnie.40 I nie chcecie przyjść do mnie, abyście mieli życie.41 Nie przyjmuję chwały od ludzi,42 Ale wiem o was, że nie macie miłości Bożej w sobie.43 Ja przyszedłem w imieniu mojego Ojca, a nie przyjmujecie mnie; jeśli ktoś inny przyszedłby we własnym imieniu, tego przyjmiecie.44 Jak możecie wierzyć wy, którzy chwałę jedni od drugich przyjmujecie, a chwały samego Boga nie szukacie?45 Niech nie wydaje się wam, że ja was będę oskarżał przed Ojcem; oskarża was Mojżesz, w którym wy pokładacie nadzieję.46 Jeśli bowiem uwierzyliście Mojżeszowi, uwierzyliście i mnie, gdyż on napisał o mnie.47 Jeśli jednak pismom jego nie wierzycie, jak uwierzycie moim słowom?