Read the Bible

1 Jezus więc na sześć dni przed Paschą przyszedł do Betanii, gdzie był Łazarz, który umarł, a którego On wzbudził z martwych.2 Tam przygotowali dla Niego wieczerzę, Marta im usługiwała, a Łazarz był jednym z tych, którzy z Nim spoczywali przy stole.3 A gdy Maria wzięła litrę płynnego olejku nardowego, bardzo drogiego, namaściła stopy Jezusa i otarła je swoimi włosami; i napełnił się dom wonnością olejku.4 Powiedział więc jeden z Jego uczniów, Judasz Iskariota, syn Szymona, który miał Go wydać:5 Dlaczego ten olejek nie został sprzedany za trzysta denarów, i nie rozdano ich ubogim?6 A to mówił nie dlatego, że troszczył się o ubogich, ale że był złodziejem, i miał sakiewkę, i cokolwiek włożono do niej, sprzeniewierzał7 Jezus więc powiedział: Zostaw ją, gdyż na dzień mojego pogrzebu to zachowała.8 ubogich bowiem zawsze macie u siebie, lecz mnie nie zawsze macie.9 Dowiedział się więc wielki tłum z Żydów, że tam jest i przyszli nie tylko z powodu Jezusa, ale aby zobaczyć Łazarza, którego wzbudził z martwych.10 A arcykapłani naradzali się, aby i zabić Łazarza.11 Gdyż wielu Żydów z jego powodu odchodziło i zaczęło wierzyć w Jezusa.

12 Nazajutrz tłum wielki, który przybył na święto, słysząc, że Jezus idzie do Jerozolimy,13 Wziął gałązki palmowe i wyszedł na Jego spotkanie, wołając: hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pana, Król Izraela!14 A gdy Jezus znalazł osiołka, wsiadł na niego, tak jak jest napisane:15 Nie bój się, córko Syjonu! Oto twój Król przychodzi siedzący na źrebięciu oślicy.16 A uczniowie Jego początkowo tego nie zrozumieli, ale gdy Jezus został otoczony chwałą, wtedy przypomnieli sobie, że to było o Nim napisane, i że to Mu uczynili.17 Świadczył więc lud, który był z Nim, że Łazarza wywołał z grobowca i wzbudził go z martwych.18 I dlatego lud wyszedł Mu na spotkanie, bo słyszał, że to On uczynił ten cudowny znak.19 Wtedy powiedzieli faryzeusze do siebie: Widzicie, że niczego nie zyskujecie; oto cały świat poszedł za Nim.

20 A wśród tych, którzy przychodzili do Jerozolimy, aby oddać cześć w święto, byli pewni Grecy.21 Ci więc przyszli do Filipa z Betsaidy w Galilei i prosili go, mówiąc: Panie! Chcemy zobaczyć Jezusa.22 Poszedł Filip i powiedział Andrzejowi, a z kolei Andrzej i Filip powiedzieli Jezusowi.23 A Jezus w odpowiedzi, rzekł im: Nadeszła godzina, aby Syn Człowieczy został otoczony chwałą.24 Zaprawdę, zaprawdę mówię wam: Jeśliby ziarno pszeniczne, które wpadło do ziemi, nie obumarło, pozostaje pojedynczym ziarnem; lecz jeśliby obumarło, przyniesie obfity owoc.25 Kto miłuje swoje życie, utraci je, a kto nienawidzi swojego życia na tym świecie, dla wiecznego życia ustrzeże je.26 Jeśli ktoś chce mi służyć, niech idzie za mną; a gdzie ja jestem, tam będzie i mój sługa; a jeśli ktoś będzie mi służył, uczci go mój Ojciec.

27 Teraz dusza moja jest zatrwożona; i co powiem? Ojcze! uratuj mnie od tej godziny; przecież dlatego przyszedłem na tę godzinę.28 Ojcze! Otocz chwałą swoje imię. Na to dobiegł głos z nieba: I otoczyłem chwałą i ponownie otoczę je chwałą.29 Wtedy tłum, który stał i to słyszał, mówił: To był grzmot; inni mówili: Anioł przemówił do Niego.30 Jezus w odpowiedzi, rzekł im: Nie ze względu na mnie rozległ się ten głos, ale ze względu na was.31 Teraz odbywa się sąd nad tym światem, teraz przywódca tego świata zostanie wyrzucony na zewnątrz.32 A ja gdy będę podniesiony z ziemi, pociągnę wszystkich do siebie.33 A to powiedział zaznaczając, jaką śmiercią ma umrzeć.34 A tłum odpowiedział Mu: My wiemy ze słuchania Prawa, że Mesjasz trwa na wieki; jak więc Ty możesz mówić, że musi być podniesiony Syn Człowieczy? I kto to jest ten Syn Człowieczy?35 Jezus więc powiedział im: Jeszcze na krótki czas światłość jest z wami; chodźcie, dopóki macie światłość, aby nie pochwyciła was ciemność; bo kto w ciemności chodzi, nie wie, dokąd idzie.36 Dopóki macie światłość, wierzcie w światłość, abyście się stali synami światła. Gdy Jezus to powiedział, odszedł i ukrył się przed nimi.

37 A chociaż tak wiele cudownych znaków uczynił przed nimi, nie wierzyli w Niego;38 Aby zostało wypełnione słowo, które wypowiedział prorok Izajasz: Panie! Kto uwierzył naszej wieści, a komu zostało objawione ramię Pana?39 Dlatego nie mogli wierzyć, bo ponownie powiedział Izajasz:40 Zaczął zaślepiać ich oczy i zatwardzać ich serce, aby nie widzieli oczami, i nie zrozumieli sercem, i nie nawrócili się, a Ja żebym ich nie uzdrowił.41 To powiedział Izajasz, gdy zobaczył Jego chwałę i mówił o Nim.

42 Niemniej jednak wielu z przywódców uwierzyło w Niego, ale ze względu na faryzeuszów nie przyznawali się do tego, aby nie zostali wyłączeni z synagogi.43 umiłowali bowiem chwałę ludzką bardziej niż chwałę Bożą.

44 Jezus natomiast głośno zawołał i powiedział: Kto wierzy we mnie, nie we mnie wierzy, ale w Tego, który mnie posłał!45 A kto mnie widzi, widzi Tego, który mnie posłał.46 Ja – światłość, przyszedłem na świat, aby nikt, kto wierzy we mnie, nie pozostał w ciemności.47 A jeśliby ktoś słuchał moich słów, a nie uwierzy, ja go nie będę sądził; bo nie przyszedłem, aby sądzić świat, ale aby świat zbawić.48 Ten kto mnie odrzuca i nie przyjmuje moich słów, ma swojego sędziego – słowo, które ja mówiłem, ono osądzi go w dniu ostatecznym.49 Bo ja nie mówiłem sam z siebie, ale Ojciec, który mnie posłał, On mi dał przykazanie, które mam mówić, i które mam głosić;50 I wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. Więc to, co ja wam mówię, mówię tak, jak mi powiedział Ojciec.