Read the Bible

¹ Wysławiajcie Pana wzywając imienia jego; oznajmicie miedzy narody o sprawach jego.² Śpiewajcie mu pieśni, rozmawiajcie o wszytkich cudach jego.³ Chlubcie się w świętym imieniu jego, a niech się rozraduje serce tych, co szukają Pana.⁴ Szukajcież Pana i mocy jego, a zawżdy szukajcie oblicza jego.⁵ Przypominajcie sobie cuda jego, które czynił i straszne dziwy a sądy ust jego.⁶ A zwłaszcza wy, potomstwo Abrahamowe, słudzy jego; a wy synowie Jakubowi, wybrani jego.⁷ Gdyż-ci jest Pan, Bóg nasz, a są po wszytkiej ziemi sądy jego.

⁸ Bo on ma na wieki w pamięci przymierze swoje i słowo, które przyrzekł tysiącu narodom.⁹ Które postanowił z Abrahamem i poprzysiągł to Izaakowi.¹⁰ I postanowił to z Jakubem umową, a Izraelowi za przymierze wieczne.¹¹ Mówiąc: Dam ziemię chananejską w dział wasz dziedziczny.¹² Gdy ich była barzo maluczka liczba, a barzo przez krótki czas w niej mieszkali jako goście.¹³ I przechadzali się od narodu do narodu, a z królestwa do inego ludu.¹⁴ I nie dopuszczał im krzywdy czynić żadnemu człowiekowi i owszem, dla nich karał króle.¹⁵ Nie tykajcie się pomazańców moich, ani czyńcie nic złego prorokom moim.¹⁶ I przepuścił głód na ziemię, a odjął wszytkę żywność.¹⁷ Posłał przed nimi męża Józefa, który był zaprzedan za niewolnika.¹⁸ Okowano nogi jego pętami, a był ściśnion w żelaza.¹⁹ Aż do onego czasu, gdy się wypełniło słowo jego, a oczyścił go wyrok Pański.²⁰ Posłał król, a uczynił go wolnym, a ten, który panował nad narody kazał go rozwiązać.²¹ Postanowił go panem w domu swoim, a podał mu w opanowanie wszytki majętności swoje.²² Aby wedle zdania swego dawał książęta do więzienia; a starce jego, aby uczył mądrości.²³ Zaszedł tedy Izrael do Egiptu, a Jakub był gościem w ziemi Cham.²⁴ I rozmnożył lud swój barzo, a zmocnił je nad nieprzyjacioły ich.

²⁵ Przetoż odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw służebnikom jego.²⁶ Tedy posłał Mojżesza, służebnika swego i Aarona, którego obrał.²⁷ Którzy przed nimi okazowali znaki z rozkazania jego i cuda w ziemi Cham.²⁸ Puścił ciemności i zaćmił je tak, iż nie mogli odeprzeć słowu jego.²⁹ Obrócił w krew wody ich, a pomorzył ryby ich.³⁰ Wypuściła z siebie ziemia ich żaby, aż były w pałacoch królewskich.³¹ Na jego rozkazanie przyszła wielkość much i wszy po wszytkich granicach ich.³² Puścił na nie grad i ogień pałający na ich ziemię.³³ I potłukł winnice i figi ich, a pokruszył drzewa po granicach ich.³⁴ Na jego rozkazanie przyszła szarańcza, a chrząszcze bez liczby.³⁵ I wyjadły wszytki zioła w ziemi ich i spasły wszytki owoce w ich okolicy.³⁶ I pomordował wszytki pierworodne w ziemi ich, a przedniejsze ze wszytkich mężczyzn ich.³⁷ I wywiódł je z obfitością śrebra i złota, a nikt nie był mdłym miedzy pokoleniem jego.³⁸ Radowała się ziemia egiptska, gdy wychodzili z niej, abowiem był przyszedł na nie strach ich.³⁹ Rozpostarł nad nimi obłok miasto namiotu, a ogień ku oświecaniu nocy.⁴⁰ Na prośbę ich przywiódł mnóstwo przepiórek, a chlebem niebieskim nasycił je.⁴¹ Otworzył opokę i wypłynęły wody, a szły po suchych miejscach jako rzeka.⁴² Abowiem wspomniał na słowo święte swoje, które przyrzekł Abrahamowi, służebnikowi swemu.⁴³ I wywiódł lud swój z weselem, a z radosnym krzykiem wybrane swe.⁴⁴ I podał im ziemię narodów, a posiedli pracą ludzką.⁴⁵ Aby strzegli ustaw jego, a zachowali się wedle praw jego. Chwalcież Pana.