Read the Bible

¹ Słowa Lamuela króla i proroctwo, w którym go ćwiczyła matka jego.² I cóż synu mój? I cóż synu żywota mego? I cóż synu mój namilejszy?³ Nie podawaj niewiastam majętności twoich, ani się udawaj tą drogą, kędy królowie giną.⁴ Nie królewska to rzecz jest, o Lamuelu, nie królewska, opijać się wina, a nie jest rzecz książęca zabawiać się sekar.⁵ Byś snadź opiwszy się nie zapomniał statutów, a odmieniłby sprawiedliwość wszytkich ludzi utrapionych.⁶ Dajcie sekar ginącemu, a wino tym, którzy są frasownej myśli.⁷ Aby pił, a zapomniał ubóstwa swego, ani wspominał więcej utrapienia swego.⁸ Mów o krzywdę tego, który o się mówić nie umie, gdy ma sprawę z ludźmi śmiertelnemi.⁹ Otwórz usta twe, a sądź sprawiedliwie; broń krzywdy ubogiego i niedostatecznego.

¹⁰ I któż znajdzie niewiastę stateczną, gdyż jest daleko kosztowniejsza niżli perła?¹¹ Mąż jej ufa jej serdecznie, a nie żąda łupów.¹² Odda mu dobrym, a nie złym po wszytek czas żywota swego.¹³ Szuka wełny i lnu, a robi chutliwie rękami swemi.¹⁴ Jest jako okręt kupiecki, w którym sobie z daleka żywność przywożą.¹⁵ I wstawa jeszcze w nocy, a gotuje jeść czeladce swojej i obrok dziewkam swoim.¹⁶ Oględuje rolą i kupuje ją, a z nabycia rąk swych sadzi winnicę.¹⁷ Biodra swe przepasuje mocą, a posila ramiona swoje.¹⁸ Doświadcza jako jest dobre kupiectwo, a pochodnia jej nie gaśnie.¹⁹ Bierze w ręce swe kądziel, a w ręku swych obraca wrzeciono.²⁰ Rękę swą ściąga ku ubogiemu, a ręce swe ściąga ku niedostatecznemu.²¹ Nie lęka się, aby miał wadzić śnieg czeladce jej, abowiem wszytka czeladka jej chodzi w szatach podszytych.²² Sprawuje sobie kobierce, a len cienki i szarłat jest odzieniem jej.²³ Mąż jej znaczny jest w radzie, gdy siedzi miedzy starszemi ziemie swej.²⁴ Płótna tcze i przedawa i pasy oddawa kupcowi.²⁵ Moc i ochędóstwo jest odzieniem jej, a będzie się na potym weseliła.²⁶ Usta swe chowa roztropnie, a nauka pobożna w języku jej.²⁷ Opatruje rząd domu swojego, a chleba swego nie używa w próżnowaniu.²⁸ Nastawają synowie jej, którzy ją szczęśliwą wyznawają, także i mąż jej chwali ją.²⁹ Wiele niewiast zebrały sobie bogactwa, aleś ty wszytki przewyższyła.³⁰ Omylnać jest łaska, a niczemna jest cudność, ale niewiasta, która się Pana boi, otrzyma chwałę.³¹ Niechajże weźmie nagrodę z prace rąk swoich, a sprawy jej niechaj ją wysławiają w zgromadzeniu.