Read the Bible

¹ I rzekł Pan do Mojżesza na puszczy Synaj miesiąca pierwszego, roku wtórego po wyściu ich z egiptskiej ziemie temi słowy:² Synowie Izraelscy obchodzić będą wielką noc czasu naznaczonego.³ To jest czternastego dnia miesiąca tego, będziecie obchód jej sprawować w wieczór czasu swego, według wszech cerymonij i ustaw około niej.⁴ Mówił tedy Mojżesz do Izraelitów, około obchodu wielkonocnego.⁵ A tak synowie Izraelscy obchód czynili wielkonocny dnia czternastego, miesiąca pierwszego w wieczór na puszczy Synaj, a wszytko to Izraelczycy czynili, co był Pan rozkazał Mojżeszowi.⁶ I byli niektórzy splugawieni nad umarłemi, którzy nie mogli obchodu czynić wielkonocnego onego dnia. A przetoż tego dnia przyszli do Mojżesza i do Aarona.⁷ A rzekli do niego: Splugawienichmy są umarłem i czemuż wżdy nie możemy oddać ofiary Panu czasu swego w pośrzód synów Izraelskich?⁸ Którym tak odpowiedział Mojżesz: Potrwajcie aż usłyszę od Pana, co mi rozkaże o was.⁹ Tedy rzekł Pan do Mojżesza temi słowy:¹⁰ Powiedz tak synom Izraelskiem: Gdyby kto z was abo z potomstwa waszego napotym był splugawion umarłym, abo był na dalekiej drodze, tedy przedsię będzie sprawował obchód wielkonocny Panu.¹¹ Ale miesiąca wtórego dnia czternastego sprawować ji będą w wieczór, jedząc chleby przaśne a gorzkie zioła.¹² Nie zostawią go nic nazajutrz, ani złamią w niem żadnej kości, a wedle wszego obchodu wielkonocnego sprawować ji będą.¹³ Ale jesliż jest człowiek czysty, abo iż też nie jest w drodze, a nie czyniłby obchodu wielkonocnego, takowy będzie wykorzenion z liczby ludu swego. A iż nie oddał ofiary Panu czasu swego, odniesie karanie za grzech swój.¹⁴ A jesliżby przychodzień mieszkający miedzy wami sprawował obchód wielkonocny Panu, tedy ji ma sprawować wedle ustaw i cerymonij jej. A jedenże zwyczaj będzie tak gościa, jako i tego który się rodził w ziemi waszej.

¹⁵ Dnia tedy onego, gdy jest wystawion przybytek, obłok okrył wierzch przybytku świadectwa, a w wieczór okazało się nad przybytkiem jakoby podobieństwo ognia aż do poranku.¹⁶ I także bywało ustawicznie, że we dnie obłok, a w nocy podobieństwo ognia okrywało ji.¹⁷ A gdy się obłok podnaszał od przybytku, na ten czas ruszali się Izraelitowie z miejsca, a gdzie się kolwiek zastanawiał obłok, tam Izraelczycy stanowili namioty swe.¹⁸ Owa na rozkazanie Pańskie synowie Izraelscy ruszali się z miejsca swego i stanowili się z obozem swojem, a jako długo stał obłok nad przybytkiem, tak też i oni na miejscu trwali.¹⁹ A jesliż długo stał obłok on nad przybytkiem, tedy też Izraelscy synowie sprawowali służbę Pańską, nie ruszając się z miejsca.²⁰ Ale gdy obłok niedługo trwał nad przybytkiem, jako trwali na miejscu na rozkazanie Pańskie, tak się też tedy ruszali.²¹ A gdy obłok zastanowiwszy się od wieczora aż do poranku, podnaszał się w tenże czas, tedy ciągnęli. Owa gdy się podnaszał tak we dnie jako i w nocy obłok, tedy szli w drogę.²² A jesli przez kilka dni abo cały miesiąc, abo też cały rok trwał obłok nad przybytkiem, tedy synowie Izraelscy tak długo z obozem stali, a z miejsca się nie ruszali, ale jak skoro się podnosił, tedy ciągnęli w drogę.²³ A tak zawżdy na rozkazanie Pańskie stanowili się na miejscu i ruszali się z obozem, strzegąc wszytkiego tego, co jem Pan rozkazał przez Mojżesza.