Read the Bible

¹ I rzekł Balaam do Balaka: Postaw mi tu siedm ołtarzów, a zgotuj mi siedm cielców i siedm skopów.² I uczynił wszytko Balak, co rozkazał Balaam i tamże na każdem ołtarzu ofiarowali cielca i skopu Balak z Balaamem.³ Potym rzekł Balaam do Balaka: Stań przy ofierze swojej palonej, a ja stąd odejdę, owa mi snadź zajdzie Pan drogę, a cokolwiek mi oznajmi, tedy opowiem tobie. Także za tym sam odszedł.⁴ I potkał się Balaam z Bogiem a rzekł mu: Postawiłem siedm ołtarzów, a na każdemem ofiarował wołu i skopu.⁵ Tedy Pan podał do ust Balaamowych słowa, które miał mówić, a rzekł mu, aby się wrócił do Balaka, okazując mu, co mówić miał.⁶ Do którego się on wróciwszy, nalazł go stojącego u ofiary swojej ze wszytkiemi książęty moabskiemi.⁷ A tak począł rzecz swą tymi słowy: Balak, król moabski, wezwał mie k sobie z Syriej i z gór od wschodu słońca: Przyjdź a przeklinaj Jakuba, przyjdź a złorzecz Izraela.⁸ Jakoż ja przeklinać mam tego, kogo Bóg nie przeklina? Abo jako złorzeczyć mam tego kogo Pan nie złorzeczy?⁹ Będę nań patrzał z wierzchu skał, a oglądam go z pagórków. Oto lud ten sam mieszkać będzie, a miedzy narody mieszać się nie będzie.¹⁰ Któż może zliczyć wielkość Jakubowę i liczbę czwartej części Izraela? Obych ja też umarł jako i sprawiedliwy, a ostatnie zeście moje, aby było takie jako i ich.¹¹ Tedy rzekł Balak Balaamowi: Cóż mi wżdy czynisz? Jam ciebie wezwał, abyś przeklinał nieprzyjacioły moje, a ty jem dobrorzeczysz?¹² A on mu odpowiedział i rzekł: I nie mam że tego mówić, co mi Pan do ust podał?

¹³ Ale mu rzekł Balak: Pódź ze mną proszę cię na ine miejsce, gdziebyś nie na wszytki, ale tylko na jednę część ich patrzał, skąd byś je mógł przeklinać mnie k woli.¹⁴ A gdy go przywiódł na pole Sofim, na wierzch góry Fasga, tedy postawił siedm ołtarzów, a na każdym z nich ofiarował cielca i skopu.¹⁵ Rzekł potym Balaam ku Balakowi: Pozostań tu przy ofierze swojej palonej, a ja tam poczekam aż bych się z Panem potkał.¹⁶ A Pan potkawszy Balaama, podał do ust jego słowa, które miał mówić, a rzekł mu, aby się wrócił do Balaka, okazując mu co mówić miał.¹⁷ Gdy potym przyszedł k niemu, nalazł go a on stoi przy ofierze swojej, a książęta moabskie przy niem, tedy rzekł do niego Balak: Cóż powiedział Pan?¹⁸ A on rzecz swą zaczął tymi słowy: Wstań Balaku, a słuchaj, przyjm w uszy swe słowa moje synu Seforów.¹⁹ Nie jest-ci Bóg kłamcą jako człowiek, ani żałuje jako syn człowieczy, a zać on rzecze, a nie uczyni? Azaż on obieca, a nie wypełni?²⁰ Oto mam rozkazanie, abych dobrorzeczył, bo gdzie on błogosławi, tedyć go ja odwrócić nie mogę.²¹ Nie baczył żadnej winy do Jakuba, ani niewiary do Izraela. Pan, Bóg ich, jest-ci z niemi, a głos wesela królewskiego z niemi.²² Bóg je wywiódł z Egiptu, którego moc jest jako jednorożcowa.²³ Abowiem niemasz czarów w Jakubie, ani gusł miedzy Izraelem, czasu swego będą opowiedać o Jakubie i o Izraelu, co Bóg z nim sprawował.²⁴ Oto powstanie lud jako lew, a podniesie się jako lwię, które nie uleże aż pożre łup, a wypije krew zabitych.²⁵ Tedy rzekł Balak do Balaama: Już ich ani przeklinaj, ani jem dobrorzecz.²⁶ Ale mu Balaam na to tak odpowiedział: Azażem ci nie powiedał, iż to ja czynić muszę, co mi Pan rozkazał?²⁷ A Balak rzekł do niego: Pódźże jeszcze proszę cię, powiodę cię na insze miejsce, owa się Bogu podobać będzie, iż mi je tam przeklinać będziesz.²⁸ Tedy Balak wiódł Balaama na wierzch góry Fegor, która jest ku puszczy Jesymon.²⁹ I rzekł k niemu Balaam: Postaw mi tu siedm ołtarzów, a nagotuj mi siedm cielców i siedm skopów.³⁰ A tak uczynił Balak, jako mu rozkazał Balaam, a ofiarował na każdym ołtarzu cielca i skopu.