Read the Bible

¹ Tedy onego dnia czytano księgi Mojżeszowe, których lud słuchał i naleziono w nich, iż było napisano, że Ammonitowie i Moabitowie nie mieli wchodzić do zgromadzenia Bożego na wieki.² Przeto iż nie zaszli synom Izraelskim z chlebem i z wodą i owszem najęli Balaama, aby je przeklinał, a wszakoż Bóg nasz obrócił ono przeklęctwo w błogosławieństwo.³ A przetoż gdy usłyszeli on zakon, odłączyli onę wszytkę mieszaninę od Izraela.⁴ A przed tym Eliasyb kapłan był przełożonym w gmachu domu Boga naszego, który był powinowatym Tobiaszowym⁵ I zbudował mu był gmach wielki, kędy przed tym chowano ofiary rzeczy śniednych, kadzidła, naczynia, dziesięciny, zboża, wina i oliwy, które należały na Lewity, na śpiewaki i na odźwierne, przytym i ofiary podnoszone kapłańskie.⁶ Ale przy tym wszytkim nie byłem w Jeruzalem, abowiem roku trzydziestego wtórego za Artakserksesa, króla babilońskiego, przyszedłem do króla, a gdy rok wyszedł, uprosiłem się u króla.⁷ A gdym przyszedł do Jeruzalem, obaczyłem tę złą rzecz, którą uczynił Eliasyb dla Tobiasza, to jest, iż mu zbudowano gmach w sieniach domu Pańskiego.⁸ Co barzo mi się nie podobało i wymiotałem wszytki naczynia domu Tobiaszowego przecz z onego gmachu.⁹ I rozkazałem oczyścić gmachy i zasiem tam wstawił naczynia domu Bożego z ofiarami śniednemi i z kadzidłem.

¹⁰ Nad tom się dowiedział, iż obroki nie były Lewitom dane, a k temu, iż Lewitowie i śpiewacy, którzy mieli pilnować urzędów swoich, każdy z nich uciekł do rolej swej.¹¹ A przetoż sfukałem przełożone tak mówiąc: I przeczże opuszczon jest dom Boży. A tak zebrawszy je, wróciłem je na miejsca ich.¹² Potym wszytcy ludzie judzcy zwieźli dziesięciny, zbóż, wina i oliwy do śpiklerzów.¹³ K temu postanowił nad śpiklerzmi Selemiasza kapłana, Sadoka pisarza i Fadajasza z Lewitów, a ku nim przydałem Hanana, syna Zachura, syna Mataniasza, iż oni byli wiernemi, a w ich moc poruczyłem rozdawać obroki miedzy bracią ich.¹⁴ Spomnisz na mię, o Boże mój, dlatego a nie dopuszczaj wygładzać dobrodziejstwa mego, którem okazał w domu Boga mojego i w obchodziech jego.

¹⁵ Onegoż czasu widziałem Żydy, a oni w sabat tłoczyli w prasach i nosili snopki, a kładąc na osły brzemiona, wina, jagód, fig i wszytkich inych potrzeb, nosili w sabat do Jeruzalem, którem ja fukał onegoż dnia, w który przedawali żywności.¹⁶ Tyryjczycy też, którzy mieszkali w nim nosili ryby i wszytki ine towary, a przedawali w Jeruzalem synom Juda w sabat.¹⁷ A takem sfukał przełożone w Judzie mówiąc do nich: Cóż to jest za złość, której się dopuszczacie gwałcąc dzień sobotny?¹⁸ Izali nie toż czynili ojcowie waszy, za co Bóg nasz przywiódł na nas wszytko to nieszczęście i na to miasto? A wy jeszcze przyczyniacie tym więcej gniewu na Izraela, gdy gwałcicie sabat.¹⁹ Potym gdy ku wieczorowi zacimiało się w branach jerozolimskich przed sabatem, rozkazałem zamknąć wrota i nie kazałem ich otwierać aż po sabacie. Nad tom sługi swe postawił w branach, żeby nie wnoszono żadnych brzemion w dzień sobotny.²⁰ A tak kupcy i którzy wszytko wykładali ku przedawaniu, stali przed miastem Jerozolimskim i raz i drugi.²¹ Któremym ja pod świadectwem zagroził mówiąc do nich: Przecz wy nocujcie za mury! Jesliże to potym uczynicie, tedy was każę pojmać. A także od onego czasu nie przychodzili w sabat.²² Nad tom kazał Lewitom, aby się oczyścili, a przyszedłszy, aby strzegli bram, a święcili dzień sobotni. A przetoż też w tej rzeczy pomni na mię o Boże mój, a odpuść mi według wielkości miłosierdzia twego.

²³ Onegoż też czasu ujzrałem Żydy, którzy sobie pojęli żony azotskie, ammonitskie i moabskie.²⁴ A synowie ich częścią po azotsku mówili, nie umiejąc mówić po żydowsku, jedno językiem onych to narodów.²⁵ A przetożem je sfukał i przeklinałem je, a niektóre z nich biłem i rwałem za łeb i poprzysiągłem je przez Boga, aby nie dawali córek swoich synom ich, ani brali córek ich za żony synom swoim i sobie.²⁶ Izali Salomon, król izraelski dla tego nie zgrzeszył? A wszakże miedzy wielą narodów nie było mu króla równego, bo był miłym Bogu swojemu, a Bóg postawił go był królem nad wszytkim Izraelem, a wżdy go niewiasty postronne przywiodły ku grzechowi.²⁷ A wam izali tego pozwalać mamy, żebyście się dopuszczali tej tak ciężkiej złości, abyście grzeszyli przeciwko Bogu naszemu, pojmując żony obce?²⁸ A niektóry z synów Jojady, syna Eliasyba, kapłana wielkiego, był zięciem Sanaballata Horonitczyka, któregom ja precz wygnał od siebie.²⁹ Pomniż na to o Boże mój, przeciw tym, którzy pomazali kapłaństwo i przymierze kapłańskie i Lewitów.³⁰ A przetożem je oczyścił od wszytkich obcych i postanowiłem kapłany i Lewity na urzędziech ich, każdego w jego sprawie.³¹ I ku paleniu drew dla ofiar w zamierzone czasy i dla rzeczy pierworodnych. Pamiętajże tedy na mię Boże mój ku dobremu.