Read the Bible

¹ A przy skończeniu dni góra domu Pańskiego przygotowana będzie na wierzchu gór, a będzie wyższa nad pagórki i zbieżą się do niej narodowie.² Pójdą wiele narodów mówiąc: Pódźmy, a wstąpmy na górę Pańską i do domu Boga Jakubowego, który nas nauczy dróg swych i będziemy chodzić ścieżkami jego, abowiem zakon wynidzie z Syjonu, a słowo Pańskie z Jeruzalemu.³ Uczyni sąd miedzy wielem narodów i potłumi narody mocne aż na dalą, tak iż miecze swe rozkują na lemiesze, a oszczepy swe na sierpy. Nie podniesie naród przeciw narodowi miecza swego, ani się będą uczyć walki.⁴ Ale każdy siedzieć będzie pod winnicą swoją i pod figą swoją, a żaden ich straszyć nie będzie, abowiem usta Pana zastępów mówiły to.⁵ Wszyscy narodowie chodzić będą, każdy w imię boga swego, ale my chodzić będziem w imię Pana Boga naszego na wieki i dalej.⁶ Dnia onego, mówił Pan, zgromadzę chromą i wyrzuconą zbiorę i onę, którąm utrapił.⁷ A dam chromej potomstwa wiele, a odrzuconej daleko naród mocny; a sam Pan królować nad nimi będzie na górze Syjon, od tego czasu aż na wieki.

⁸ A k tobie wieżo trzody, któraś jest mocą syjońskiej córki, pójdzie, a przyjdzie ono opanowanie pierwsze twoje, królestwo córki jerozolimskiej.⁹ Czemuż teraz tak barzo wołasz? Izali króla w tobie nie masz? Izali rajca twój zginął, że cię oto ogarnęła boleść jako rodzącej?¹⁰ Bolej, a stękaj córko Syjońska jako rodząca, abowiem teraz oto wynidziesz z miasta, a na polu mieszkać będziesz i zajdziesz aż do Babilonu. Tam będziesz wybawiona i tam cię odkupi Pan z rąk nieprzyjaciół twoich.¹¹ A teraz wiele narodów zebrali się przeciw tobie, którzy mówią: Oszpecona jest, a oko nasze ujźrzy pomstę nas Syjonem.¹² A wszakoż oni nie poznali mysli Pańskich, ani zrozumieli rady jego, bowiem je zgromadził jako snopie na boisko.¹³ Powstań, a młóć córko syjońska, abowiem róg twój uczynię żelazny, a kopyta twoje miedziane i potłoczysz wiele narodów, a ja, Pan, poświęcę sobie ich majętności, a bogactwa ich mnie, Panu wszytkiej ziemie.