Read the Bible

¹ A gdy było rano, weszli w radę wszyscy przedniejszy kapłani i starszy ludu przeciwko Jezusowi, aby go zamordowali.² I związawszy go, odwiedli i podali go Poncjuszowi Piłatowi, staroście.³ Tedy ujzrawszy Judasz, który go był wydał, iż był osądzon, żałując, wrócił trzydzieści srebrników przedniejszym kapłanom i starszym.⁴ Mówiąc: Zgrzeszyłem, wydawszy krew niewinną. Ale oni rzekli: Cóż nam do tego? Ty ujzrysz.⁵ A porzuciwszy srebniki w kościele, odszedł na stronę i poszedszy zadawił się.⁶ A przedniejszy kapłani wziąwszy ony srebrniki mówili: Nie godzi się ich kłaść do skarbu, abowiem jest zapłata krwie.⁷ I wszedszy w radę, kupili za nie rolą zduna na pogrzeb gości.⁸ Dla tego ona rola nazwana jest rolą krwie, aż do dnia dzisiejszego.⁹ Tedy się wypełniło to, co jest powiedziano przez Jeremiasza proroka, gdzie mówi: I wzięli trzydzieści srebrników za zapłatę oszacowanego, który był oszacowan od synów izraelskich.¹⁰ I dali je na rolą zdunową, jako mi postanowił Pan.

¹¹ A Jezus stał przed starostą i pytał go starosta mówiąc: Izaś ty jest on król żydowski? A Jezus rzekł jemu: Ty powiedasz.¹² I gdy nań skarżyli przedniejszy kapłani i starszy, nic nie odpowiedział.¹³ Tedy mu rzekł Piłat: Nie słyszysz jako wiele przeciw tobie świadczą?¹⁴ I nie odpowiedział jemu na żadne słowo, tak iż się barzo dziwował starosta.¹⁵ A w święto zwykł był starosta wypuszczać pospolitemu ludowi jednego więźnia, którego by chcieli.¹⁶ I mieli na ten czas więźnia znacznego, którego zwano Barabasz.¹⁷ A gdy się byli zebrali rzekł im Piłat: Którego chcecie, abym wam wypuścił? Barabasza, czyli Jezusa, który jest rzeczon Krystus?¹⁸ Bo wiedział, iż go przez zazdrość byli wydali.¹⁹ A gdy on siedział na stolicy sądowej, posłała ku niemu żona jego mówiąc: Nie miej żadnej sprawy z onym sprawiedliwym, abowiem wielem cierpiała dziś we śnie dla niego.²⁰ A przedniejszy kapłani i starszy na to pospólstwo przywiedli, aby prosili o Barabasza, a Krystusa, aby stracili.²¹ I odpowiedając starosta rzekł im: Którego chcecie, abym wam wypuścił z tych dwu? A oni powiedzieli: Barabasza.²² Rzekł im Piłat: Cóż tedy uczynię Jezusowi, który jest rzeczon Krystus? Rzekli mu wszyscy: Niech będzie ukrzyżowan.²³ A starosta rzekł: Cóż wżdy złego uczynił? A oni tym więcej wołali mówiąc: Niech będzie ukrzyżowan!²⁴ I widząc Piłat, iż to nic nie pomogło, owszem więcej się zamieszanie mnożyło, wziąwszy wodę, umył ręce przed zebraniem ludzi mówiąc: Jam jest nie winien krwie tego sprawiedliwego, wy się w tym czujcie.²⁵ A odpowiedając wszytek lud rzekł: Krew jego niech będzie na nas i na syny nasze.

²⁶ Tedy im wypuścił Barabasza, a ubiczowawszy Jezusa, podał go na ukrzyżowanie.²⁷ Tedy żołnierze starościni wziąwszy Jezusa do ratusza, zebrali do niego wszytkę rotę.²⁸ A gdy go zewlekli, oblekli go w szatę szarłatową.²⁹ I uplotszy koronę z ciernia, włożyli na głowę jego i trzcinę w prawicę jego, a kłaniając się przed nim, nagrawali go mówiąc: Bądź pozdrowion, królu żydowski!³⁰ A gdy nań plwali, wzięli trzcinę i bili go w głowę jego.³¹ A gdy go nagrali, zwlekli go z onej szaty i ubrali go w odzienie jego i wiedli go na ukrzyżowanie.³² A wychodząc, naleźli niektórego Cyrenejczyka imieniem Szymona, tego przymusili, aby niósł krzyż jego.

³³ I przyszedszy na miejsce rzeczone Golgota, które jest miejscem trupich głów.³⁴ Dali mu pić ocet zmieszany z żółcią; a skosztowawszy, nie chciał pić.³⁵ Po tym ukrzyżowawszy go, rozdzielili szaty jego rzuciwszy los, aby się wypełniło to, co jest rzeczono przez proroka: Rozdzielili sobie szaty moje i na odzienie moje los miotali.³⁶ A siedząc, strzegli go tam.³⁷ I włożyli nad głowę winę jego opisaną: Ten ci jest Jezus, on król żydowski.³⁸ Tedy byli ukrzyżowani z nim dwa zbójce, jeden na prawej, a drugi na lewej ręce.³⁹ A ci, którzy przechodzili tamtędy, bluźnili go, kiwając głowami swemi.⁴⁰ I mówiąc: Tyś on, który borzysz kościół, a przez trzy dni zbudujesz ji, zachowaj sam siebie; jesliś Syn Boży, zstąp z krzyża.⁴¹ Także przedniejszy kapłani z doktormi i z starszymi nagrawając mówili:⁴² Insze zachował, a sam siebie zachować nie może; jesli jest król izraelski, niech teraz zstąpi z krzyża, a uwierzymy jemu.⁴³ Dufa w Bogu, niech go teraz wybawi, jesli się w nim kocha; boć powiedział: Jestem Synem Bożym.⁴⁴ Toż też i zbójce, którzy byli z nim ukrzyżowani, wyrzucali mu na oczy.⁴⁵ A od szóstej godziny stała się ciemność po wszej ziemi aż do dziewiątej godziny.⁴⁶ A około dziewiątej godziny zawołał Jezus wielkim głosem rzekąc: Eli, Eli, lama sabachtani? To jest: Boże mój! Boże mój! Czemuś mię opuścił?⁴⁷ Tedy niektórzy z tych, co tam stali, usłyszawszy to rzekli: Eliasza ten woła.⁴⁸ A natychmiast bieżawszy jeden z nich i wziąwszy gębkę, napełnił ją octem i włożywszy na trzcinę, podał mu, aby pił.⁴⁹ A drudzy mówili: Zaniechaj; patrzajmy, jesli przyjdzie Eliasz, aby go wybawił.

⁵⁰ I gdy powtóre Jezus wołał wielkim głosem, wypuścił ducha.⁵¹ A oto zasłona kościelna przepadła się na dwoje, od wierzchu aż do dołu i zadrżała ziemia, a skały się padały.⁵² Groby też otworzyły się i wiele ciał świętych, którzy byli posnęli, powstało.⁵³ I wyszedszy z grobów po zmartwychwstaniu jego, weszły do miasta świętego i wielam się ich okazały.⁵⁴ A setnik i ci, który z nim byli strzegąc Jezusa, ujzrawszy trzęsienie ziemi i to, co się było stało, zlękli się barzo mówiąc: Zaisteć ten był Synem Bożym.⁵⁵ I było tam wiele niewiast z daleka patrzących, które były szły za Jezusem od Galilejej posługując mu.⁵⁶ Miedzy którymi była Maria Magdalena i Maria, matka Jakuba i Józefa, i matka synów Zebedeuszowych.

⁵⁷ A gdy był wieczór, przyszedł bogaty człowiek z Arymatyjej, imieniem Józef, który też był uczniem Jezusowym.⁵⁸ Ten szedł do Piłata i prosił go o ciało Krystusowe. Tedy Piłat kazał oddać ciało.⁵⁹ A Józef wziąwszy ciało, uwinął je w czyste prześcieradło.⁶⁰ I położył je w nowym grobie swoim, który był w skale wykował i tamże przywaliwszy ku drzwiam grobu kamień wielki, odszedł.⁶¹ A była tam Maria Magdalena i druga Maria siedząc przeciwko grobowi.⁶² Nazajutrz, który jest dzień po dniu przygotowania, zebrali się przedniejszy kapłani i faryzeuszowie do Piłata.⁶³ Mówiąc: Panie! Rozpomnieliśmy, iż on zwodziciel powiedział jeszcze będąc żyw: Po trzech dni powstanę.⁶⁴ Rozkaż tedy obwarować grób aż do dnia trzeciego, by snadź przyszedszy uczniowie jego nocą, nie ukradli go i nie powiedzieli ludowi, iż powstał z martwych i będzie ostateczny błąd gorszy niż pierwszy.⁶⁵ Powiedział im Piłat: Macie straż, idźcie obwarujcie, jako umiecie.⁶⁶ A oni szedszy, obwarowali grób, zapieczętowawszy kamień i z strażą.