Read the Bible

¹ I stało się, gdy dokończył Jezus tych wszytkich słów, rzekł uczniom swoim:² Po dwu dniu będzie wielka noc, a Syn człowieczy będzie podan, aby był ukrzyżowan.³ Tedy się zebrali książęta kapłańskie, doktorowie i starszy z ludu do dworu kapłana, którego zwano Kajafas.⁴ I radzili się społu, aby Jezusa zdradą pojmali i zabili.⁵ I rzekli: Nie w święto, aby się nie stało zamieszanie w ludu.

⁶ A gdy Jezus był w Betanijej, w domu Szymona trędowatego,⁷ Przyszła była do niego niewiasta mając słojek maści kosztownej i wylała ją była na głowę jego, gdy siedział u stołu.⁸ Co widząc uczniowie jego, rozgniewali się mówiąc: I na cóż ta utrata?⁹ Abowiem możono tę maść drogo przedać i rozdać to ubogim.¹⁰ Co gdy poznał Krystus rzekł im: Przeczże frasunek zadawacie tej niewieście? Gdyż dobry uczynek przeciwko mnie uczyniła.¹¹ Abowiem zawsze będziecie mieć ubogie miedzy sobą, ale mnie nie zawsze mieć będziecie.¹² Bo iż ta onę maść wypuściła na ciało moje, to uczyniła dla pogrzebu mego.¹³ Zaprawdę powiedam wam: Gdziekolwiek będzie przepowiedana ewanjelija ta po wszytkim świecie i to, co ona uczyniła, będzie powiedano na pamiątkę jej.

¹⁴ Tedy szedszy jeden ze dwunaście, którego zwano Judasz Iskaryjotes, do książąt kapłańskich.¹⁵ Rzekł im: Co mi chcecie dać, a ja go wam wydam? A oni mu naznaczyli trzydzieści pieniędzy srebrnych.¹⁶ A od onego czasu upatrował czas, aby go wydał.

¹⁷ I pierwszego dnia święta przaśników, przyszli do niego uczniowie jego mówiąc mu: Gdzie chcesz, abyśmyć zgotowali jeść baranka wielkonocnego?¹⁸ A on rzekł: Idźcie do miasta, do niektórego człowieka, a rzeczcie mu: Mistrz mówi: Czas mój blisko jest, u ciebie będę obchodził wielką noc z uczniami memi.¹⁹ I uczynili uczniowie, jako im rozkazał Jezus i zgotowali baranka wielkonocnego.²⁰ A gdy był wieczór, siadł u stołu ze dwiemanaście.²¹ I gdy oni jedli rzekł: Zaprawdę powiedam wam, iż jeden z was mnie wyda.²² Tedy się zasmucili barzo i poczęli każdy z nich mówić jemu: A zaż ja jest Panie?²³ A on odpowiedając rzekł: Który omoczył ze mną rękę w misie, ten mię wyda.²⁴ Syn ci człowieczy idzie, jako jest napisano o nim, ale biada człowiekowi onemu, przez którego Syn człowieczy jest wydan! Dobrze mu było, aby się był nie narodził człowiek ten.²⁵ A odpowiedając Judasz, który go wydał, rzekł: A zaż ja jest, Mistrzu? Rzekł mu: Powiedziałeś.

²⁶ A gdy oni jedli, wziął Jezus chleb, a podziękowawszy, łamał i dał uczniom i rzekł: Bierzcie, jedzcie, toć jest ciało moje.²⁷ A wziąwszy kielich, podziękował i dał im rzekąc: Pijcie z tego wszyscy.²⁸ Abowiem toć jest krew moja nowego testamentu, która dla wiela ich bywa rozlana na odpuszczenie grzechów.²⁹ A powiedam wam, iż nie będę pił odtąd z tego to owocu winnice, aż w on dzień, gdy ji będę pił z wami nowy w królestwie Ojca mego.³⁰ I zaśpiewawszy pieśń, wyszli na Górę Oliwną.

³¹ Tedy im rzekł Jezus: Wszyscy wy zgorszycie się mną tej nocy, abowiem jest napisano: Uderzę pasterza i będą rozproszone owce trzody.³² A gdy powstanę, pójdę przed wami do Galilejej.³³ I odpowiedając Piotr rzekł jemu: Choćby się wszyscy zgorszyli tobą, ja nigdy się nie zgorszę.³⁴ Rzekł mu Jezus: Zaprawdęć powiedam, iż tej nocy, pierwej niż kur zapoje, trzykroć się mnie zaprzysz.³⁵ Rzekł mu Piotr: Choćbym z tobą musiał umrzeć, ja się ciebie nie zaprzę. Także i wszyscy uczniowie mówili.

³⁶ Tedy przyszedł Jezus z nimi na miejsce, które zową Getsemane i rzekł uczniom: Siedźcie tu, aż ja szedszy, będę się tam modlił.³⁷ A wziąwszy Piotra i dwu synów Zebedeuszowych, począł się smucić i ciężko frasować.³⁸ Tedy rzekł im Jezus: Dusza moja jest prawie smętna aż do śmierci; zostańcie tu, a czujcie ze mną.³⁹ A szedszy trochę dalej, padł na oblicze swoje, modląc się i mówiąc: Ojcze mój, jesli można rzecz, niechaj odejdzie ode mnie kubek ten, a wszakże nie jako ja chcę, ale jako ty.⁴⁰ Tedy przyszedł do uczniów i nalazł je śpiące i rzekł Piotrowi: I takżeście nie mogli jednę godzinę czuć ze mną?⁴¹ Czujcie i módlcie się, abyście nie weszli w pokusę; duch ci jest chutki, ale ciało mdłe.⁴² I zasię powtóre szedszy, modlił się, rzekąc: Ojcze mój, jesli nie może ten kubek odejdź ode mnie, abych go nie pił, niech się dzieje wola twoja.⁴³ Nalazł je powtóre śpiące, abowiem były oczy ich obciążone.⁴⁴ A opuściwszy je powtóre, odszedł i trzeci raz się modlił tyż słowa mówiąc.⁴⁵ Tedy przyszedł do uczniów swoich i rzekł im: Już teraz śpicie i odpoczywajcie, oto przybliżyła się godzina, a Syn człowieczy będzie wydan w ręce grzeszników.⁴⁶ Wstańcie, pódźmy! Oto blisko jest ten, który mię wyda.

⁴⁷ A gdy jeszcze mówił, oto Judasz, jeden ze dwunaście, przyszedł, a z nim wielki poczet ludzi z mieczmi i z kijmi, od książąt kapłańskich i starszych ludu.⁴⁸ A ten, który go wydał, dał im był znak mówiąc: Kogobych ja całował, ten ci jest; pojmajcie go.⁴⁹ I wnet przystąpiwszy ku Jezusowi rzekł: Bądź pozdrowion Mistrzu! I pocałował go.⁵⁰ A Jezus rzekł mu: Towarzyszu! Po coś przyszedł? Tedy przystąpiwszy, wrzucili ręce na Jezusa i pojmali go.⁵¹ A oto jeden z tych, którzy byli z Jezusem, wyciągnąwszy rękę, dobył miecza swego, a uderzywszy sługę kapłana nawyższego, uciął mu ucho,⁵² Tedy mu rzekł Jezus: Obróć miecz swój na miejsce jego, abowiem wszyscy, którzy by miecz brali, mieczem poginą.⁵³ A zaż mnimasz, abym nie mógł teraz prosić Ojca mego, który by mi stawił więcej niż dwanaście wojsk aniołów?⁵⁴ I jakoż się mogą wypełnić Pisma powiedając, iż tak się zstać musi?⁵⁵ Onej godziny mówił Jezus onemu zebraniu ludzi: Wyszliście jako na złodzieja z mieczmi i z kijmi pojmać mię; siedziałem na każdy dzień u was ucząc w kościele, a wżdyście mię nie pojmali.⁵⁶ A to wszytko się działo, aby się wypełniły Pisma prorockie. Tedy uczniowie wszyscy opuściwszy go, zuciękali.

⁵⁷ I pojmawszy oni Jezusa, przywiedli do Kajafi, przedniejszego kapłana, gdzie się byli zebrali doktorowie i starszy.⁵⁸ A Piotr szedł za nim z daleka, aż do dworu naprzedniejszego kapłana, gdzie wszedszy, siedział z sługami, aby widział koniec.⁵⁹ A przedniejszy kapłani i starszy i wszytko zgromadzenie, szukali fałszywego świadectwa przeciwko Jezusowi, aby go zamordowali.⁶⁰ I nie naleźli. Gdy też wiele fałszywych światków przychodziło, nie najdowali. A na koniec wystąpiwszy dwa fałszywi świadkowie⁶¹ Rzekli: Ten mówił: Mogę zborzyć kościół Boży, a za trzy dni zbudować ji.⁶² A wstawszy przedniejszy kapłan rzekł mu: Nic nie odpowiedasz? I cóż to jest, co ci przeciwko tobie świadczą?⁶³ Lecz Jezus milczał. A odpowiedając przedniejszy kapłan rzekł mu: Poprzysięgam cię przez Boga żywego, abyś nam powiedział, jesliś ty jest Krystus, on Syn Boży?⁶⁴ I rzekł mu Jezus: Tyś powiedział. Nad to powiedam wam: Od tego czasu ujzrycie Syna człowieczego siedzącego na prawicy mocy Bożej i przychodzącego w obłokach niebieskich.⁶⁵ Tedy przedniejszy kapłan rozdarł odzienie swoje mówiąc: Bluźnił! Cóż dalej potrzebujemy świadków? Otoście teraz słyszeli bluźnierstwo jego.⁶⁶ I cóż się wam zda? A oni odpowiedając rzekli: Winien jest śmierci.⁶⁷ Tedy plwali na oblicze jego i policzkowali go, a drudzy go kijmi bili.⁶⁸ Mówiąc: Prorokuj nam, Krystusie! Kto jest, który cię uderzył.

⁶⁹ A Piotr siedział zewnątrz we dworze. I przystąpiła k niemu jedna służebnica mówiąc: I tyś był z Jezusem Galilejskim.⁷⁰ I zaprzał się on przed wszytkimi rzekąc: Nie wiem, co mówisz.⁷¹ A gdy on wyszedł do sieni, ujzrała go druga służebnica i rzekła tym, którzy tam byli: I ten był z Jezusem Nazarejskim.⁷² Tedy powtóre zaprzał się z przysięgą: Nie znam człowieka tego.⁷³ I przystąpiwszy mało po tym ci, którzy tam stali, rzekli Piotrowi: Iścieś i ty jest z nich, bo i mowa twoja ciebie jawnie okazuje.⁷⁴ Tedy się począł przeklinać mówiąc: Nie znam człowieka tego. A zarazem kur zapiał.⁷⁵ I rozpomniał Piotr na słowa Jezusowe, który mu był powiedział: Pierwej niż kur zapoje, trzykroć się mnie zaprzysz. A wyszedszy precz, gorzko płakał.