Read the Bible

¹ Tedy się k niemu zeszli faryzeuszowie i z doktorów niektórzy, co byli przyszli z Jeruzalem.² A ujzrawszy niektóre z zwolenników jego, iż jedli chleb z brudnemi rękoma i nie umywszy się, utyskowali na nie.³ Abowiem faryzeuszowie i wszyscy Żydowie, jesli często rąk nie umywali, tedy nie jedli, trzymając ustawy przodków swych.⁴ Także z dworu przyszedszy, jesliby się nie umyli, tedy nie jadali; i wiele są inych rzeczy, które przyjęli ku trzymaniu, to jest, umywanie kubków i konewek i inego naczynia miedzianego i łóżek.⁵ Potym go pytali faryzeuszowie i doktorowie: Przecz zwolennicy twoi nie chodzą wedle ustaw przodków, ale jedzą chleb nie umywszy rąk?⁶ Tedy on odpowiedziawszy rzekł im: Iście dobrze Ezajasz o was ludziach pokrytych prorokował, jako jest napisano: Lud ten usty mię chwali, ale serce ich daleko jest ode mnie.⁷ Próżnoć mię tedy chwalą ucząc nauk, które są rozkazaniem ludzkiem.⁸ Abowiem opuściwszy rozkazanie Boże, trzymacie ustawy ludzkie, umywanie konewek i kubków, nadto i wiele inych takowych rzeczy czynicie.⁹ Mówił też do nich: Czyście czynicie, iż w niwecz obracacie przykazanie Boże, zachowywając ustawy wasze.¹⁰ Bo Mojżesz rzekł: Cći ojca twego i matkę twoję, a ktoby złorzeczył ojcu abo matce, niech śmiercią umrze.¹¹ Lecz wy mówicie: Jesliżby kto rzekł ojcu abo matce: Korban (to jest dar) którykolwiek będzie ode mnie, pomożeć (tedy nie winien będzie).¹² I nie dopuszczacie mu więcej nic dobrego czynić ojcu swemu abo matce swej.¹³ Wniwecz obracając słowo Boże ustawą waszą, którąście ustawili; i wiele inych rzeczy tym podobnych czynicie.¹⁴ A wezwawszy wszytkiego zgromadzenia rzekł im: Słuchajcie mię wszyscy, a zrozumiejcie.¹⁵ Nie masz nic zwierzchownego, co wchodzi w człowieka, coby go mogło splugawić. Ale co wychodzi od niego, toć jest, co szpeci człowieka.¹⁶ Jesliż kto ma uszy ku słuchaniu, niech słucha.¹⁷ A gdy odszedszy od zgromadzenia wszedł do domu, pytali go zwolennicy jego o onej przypowieści.¹⁸ Tedy rzekł do nich: A także i wy jesteście bez rozumienia? Nie rozumiejcież, iż wszytko, co z wierzchu przychodzi w człowieka, nie może go splugawić?¹⁹ Abowiem nie wchodzi w serce jego, ale w brzuch i wychodzi na dwór przeczyszczając wszytki potrawy.²⁰ I powiedał, że to, co pochodzi od człowieka, toż oszpeca człowieka.²¹ Bo ze wnątrz serca ludzkiego wychodzą mysli złe, cudzołóstwa, nieczystoty i morderstwa.²² Złodziejstwa, łakomstwa, niecnoty, zdrada, wszeteczeństwo, oko złe, obmówisko, pycha, szaleństwo.²³ Wszytki ty złości ze wnątrz pochodzą i plugawią człowieka.

²⁴ A tak on wstawszy stamtąd, szedł do granic tyrskich i sydońskich, a wszedszy do domu, nie chciał, aby o nim kto miał wiedzieć; lecz się potaić nie mógł.²⁵ Abowiem usłyszawszy o nim niewiasta, której dzieweczka miała ducha nieczystego, przyszła a padła u nóg jego.²⁶ A niewiasta ta była: grecka, rodem z Syrofenicyjej i prosiła go, aby diabelstwo wyrzucił od dziewki jej.²⁷ Ale rzekł jej Jezus: Zetrwaj aż pierwej synowie nakarmieni będą, bo nie służsza brać chleb dzieciam i podawać szczeniętam.²⁸ Na to mu ona odpowiedziała mówiąc: Takci jest, Panie! Aleć i szczeniątka jadają pod stołem odrobiny dziatek.²⁹ Tedy on rzekł do niej: Dla tej powieści idźże, wyszło diabelstwo z dziewki twej.³⁰ A gdy ona odeszła do domu swego, znalazła iż wyszło diabelstwo, a dziewka porzucona leżała na łożu.

³¹ A tak wróciwszy się z granic tyrskich i sydońskich, przyszedł ku Morzu Galilejskiemu, przez pośrzodek granic Dekapolis.³² I przywiedli mu głuchego i ledwie mówiącego, a prosili go, aby nań rękę włożył.³³ A gdy go odwiódł od zebrania ludzi na stronę, włożył palce swe w uszy jego, a plunąwszy tknął języka jego.³⁴ Zatym wejzrawszy w niebo, westchnął i rzekł k niemu: Efata! To jest, otwórz się.³⁵ I wnet się otworzyły uszy jego, a związka języka jego rozwiązana jest i mówił wybornie.³⁶ Tedy im rozkazał, aby żadnemu nie powiedali. Ale aczkolwiek im on zakazował, a wżdy oni to tym więcej opowiedali.³⁷ I zdumiawszy się aż i nazbyt mówili: Dobrzeć wszytko uczynił dawając to głuchym, iż słyszą, a niemym, iż mówią.