Read the Bible

¹ I wszedł powtóre do bożnice, gdzie tam był człowiek, co miał rękę uschłą.² Tedy go pilnowali, jesliby go w szabat uzdrowił, aby go obwinowali.³ Rzekł tedy człowiekowi mającemu rękę uschłą: Stań w pośrzodku.⁴ I rzekł do nich: Godzili się w sabat dobrze czynić, abo źle? Człowieka zachować, abo zamordować? A oni zamilknęli.⁵ A pojzrawszy po nich z gniewem, rozżalił się, że serce ich było zatwardzone. I rzekł człowiekowi: Wyciągni rękę twą! A on ją wyciągnął. I uzdrowiona jest ręka jego tak jako i druga.⁶ Tedy wyszedszy faryzeuszowie, zeszli się natychmiast w radę z Herodiany przeciwko jemu, aby go stracili.⁷ Ale Jezus z swymi zwolenniki uszedł do morza, a wielki poczet ludzi z Galilejej i z Judy za nim szedł.⁸ Także z Jeruzalem i z Idumejej i z krainy za Jordanem, także i tych wielkie mnóstwo, którzy mieszkali około Tyru i Sydonu, zeszli się k niemu słysząc o tym, co czynił.⁹ A przetoż mówił swym zwolennikom, aby zawżdy miał łódź po gotowiu, dla zebrania ludzi, żeby go nie ścisnęli.¹⁰ Abowiem ich był wiele uzdrowił, tak iż się k niemu zbiegali, aby się go dotykali, ile ich jedno mieli jakie razy.¹¹ A gdy go duchowie nieczyści zajzreli, upadli mu u nóg i wołali mówiąc: Tyś jest Syn Boży!¹² Ale on na nie barzo fukał, aby go nie oznajmowali.

¹³ Tedy wszedł na górę i wezwał do siebie ty, które sam chciał, a przyszli k niemu.¹⁴ I postanowił dwanaście, aby byli przy nim, a iżby je posłał, aby kazali.¹⁵ Mając też i moc uzdrawiać niemocy i wyganiać diabelstwa.¹⁶ Naprzód Szymona, któremu imię dał, Piotr.¹⁷ I Jakuba, syna Zebedeuszowego i Jana, brata Jakubowego, i nazwał je Boanerges, co się wykłada: synowie gromu.¹⁸ Przy tym Andrzeja, Filipa i Bartłomieja, Mateusza, Tomasza i Jakuba, syna Alfeuszowego, Tadeusza i Szymona Chananejczyka.¹⁹ Też i Judasza Iskariotę, który go zdradził, a przyszli do domu.²⁰ Zeszła się potym wielkość ludzi, tak iż oni nie mogli i chleba jeść.²¹ A gdy to usłyszeli jego powinowaci, przyszli, aby go pojmali; bo mówili, żeby odszedł od rozumu.

²² Tedy nauczycielowie, którzy przyszli z Jeruzalem mówili, iż Belzebub był przy nim, a iż przez książę diabelskie, diabelstwa wyganiał.²³ I wezwawszy ich, mówił ku nim w przypowieściach: I jakoż może Szatan Szatana wyganiać?²⁴ Gdyż i królestwo, które by przeciw sobie było rozdwojone, nie może się ostać królestwo ono.²⁵ Także i dom, jesliby przeciw sobie był rozdwojon, nie może się ostać takowy dom.²⁶ Takżeć też i Szatan, jesliby sam przeciw sobie się oborzył, a byłby rozdwojon, nie możeć się ostać, a już jest koniec jego.²⁷ Nie możeć żaden sprzętu jakiego mocarza, wszedszy w dom jego, rozchwycić, jesliby pierwej mocarza onego nie związał, a tedyć dom jego wybierze.²⁸ Powiedamci wam zaprawdę, że wszytki grzechy będą odpuszczone synom ludzkim i bluźnierstwa którymikolwiekby bluźnili.²⁹ Ale kto by kolwiek bluźnił przeciw Duchowi świętemu, nie ma odpuszczenia na wieki, owszem jest winien potępienia wiecznego.³⁰ Abowiem mówili, że ma ducha nieczystego.

³¹ Tedy zatym przyszli matka i bracia jego, a stojąc na dworze, posłali k niemu wzywając go.³² A wielkość ludzi siedziała około niego i opowiedziano mu: Oto matka twa i bracia twoi szukają cię na dworze.³³ Tedy im odpowiedział mówiąc: Któż jest matka moja i bracia moi?³⁴ A pojzrawszy wszędy w około i na zwolenniki, którzy siedzieli około niego rzekł: Otoć matka moja i bracia moi.³⁵ Abowiem ten kto będzie czynił wolą Bożą, tenci jest brat mój, siostra moja i matka moja.