Read the Bible

¹ Tedy dnia pirwszego, tego dnia onego barzo raniuczko przyszły do grobu, niosąc ony rzeczy wonne, które były nagotowały i były też niektóre z nimi.² I znalazły kamień odwalony od grobu.³ A wszedszy, nie nalazły ciała Pana Jezusowego.⁴ I stało się, gdy będąc zatrwożone w tej rzeczy wątpiły, oto dwa mężowie stanęli przy nich, będąc obleczenia w szaty błyszczące się.⁵ A gdy się ony lękły, a schyliły twarz ku ziemi, rzekli do nich: Przeczże miedzy umarłymi szukacie tego, który jest żyw?⁶ Niemaszci go tu, aleć wstał, wspomnicież sobie, jako wam powiedał, gdy jeszcze był w Galilejej.⁷ Mówiąc: Potrzebać aby Syn człowieczy był wydan w ręce ludzi grzesznych, ażeby był ukrzyżowan, a trzeciego zasię dnia aby zmartwychwstał.⁸ Tedy ony sobie wspomniały na słowa jego.⁹ I wróciwszy się od grobu, oznajmiły to wszytko onym jedennaściom i inym wszytkim.¹⁰ A byłać Maria Magdalena i Joanna i Maria, Jakubowa matka, i ine z nimi, które to powiedały apostołom.¹¹ Ale się im zdały, jakoby błazeńskie słowa ich i nie wierzyli im.¹² Wszakoż Piotr wstawszy, bieżał ku grobowi, a gdy w wnątrz wejzrał, obaczył tylko samy prześcieradła leżące i odszedł dziwując się sam u siebie tej sprawie.

¹³ A oto dwa z nich tegoż dnia szli do miasteczka, które było na sześcidziesiąt stajan od Jeruzalem, a zwano je Emaus.¹⁴ I rozmawiali z sobą o tym wszytkim, co się było przydało.¹⁵ A gdy tak rozmawiali i społu się pytali, tedy Jezus przybliżywszy się, szedł pospołu z nimi.¹⁶ Ale oczy ich były zatrzymane, aby go nie poznali.¹⁷ Tedy rzekł do nich: Cóż to są za rozmowy, które idąc macie miedzy sobą, a przeczżeście smętnej twarzy?¹⁸ I odpowiedając mu jeden, któremu było imię Kleofas, rzekł: I ty sam przemieszkawasz w Jeruzalem, a nie wiesz, co się w nim przez ty dni działo?¹⁹ I rzekł im: A cóż to? A oni rzekli jemu: O Jezusie Nazareńskim, który był prorok mocny w sprawach i w słowiech, przed Bogiem i wszytkim ludem.²⁰ A jako go książęta kapłańskie i urząd nasz wydali pod skazanie na śmierć i ukrzyżowali go.²¹ A mychmy się nadziewali, iż to on był, który miał odkupić Izrael, a temu wszytkiemu już to dziś trzeci dzień wychodzi, jako się to stało.²² Lecz i niewiasty niektóre z naszych przestraszyły nas, które raniuczko były u grobu.²³ I nie znalazszy ciała jego, przyszły powiedając, iż widzenie anielskie widziały, którzy powiedzieli, iżby żyw był.²⁴ A tak niektórzy, co z nami byli, chodzili do grobu i tak znaleźli, jako niewiasty powiedały, ale samego nie widzieli.²⁵ Tedy on rzekł do nich: O głupi, a nierychłego serca ku wierzeniu temu wszytkiemu, co powiedzieli prorocy.²⁶ Izali tego nie było potrzeba cirpieć Krystusowi i wnidź do chwały swojej?²⁷ A począwszy od Mojżesza i wszytkich proroków, wykładał im we wszytkich Piśmiech, co o nim napisano było.²⁸ A gdy byli blisko miasteczka, do którego szli, tedy on tak zmyslał, jakoby miał dalej idź.²⁹ Ale go oni przynucili mówiąc: Zostań z nami, boć już jest tuż k wieczoru i schodzi dzień. A także wszedł, aby został z nimi.³⁰ I zstało się, gdy on siedział z nimi, wziąwszy chleb, błogosławił, a złamawszy dał im.³¹ Otworzyły się tedy oczy ich i poznali go; ale on zniknął od ich obliczności.³² I mówili miedzy sobą: Izali serce nasze nie pałało w nas, gdy mówił z nami w drodze i gdy nam otwirał Pisma?³³ A tak tegoż czasu wstawszy, wrócili się do Jeruzalem i znaleźli zgromadzonych jedennaście i ony, którzy z nimi byli.³⁴ Powiedając im: Wstałci Pan prawdziwie i ukazał się Szymonowi.³⁵ Powiedzieli im też, co się działo w drodze i jako od nich był poznan w łamaniu chleba.

³⁶ O tym gdy oni mówili, tedy Jezus stanął w pośród ich i rzekł im: Pokój wam!³⁷ Zlęknąwszy się tedy i strwożywszy, mnimali, iż ducha widzieli.³⁸ Ale on rzekł do nich: Przeczżeście się zatrwożyli, a co za mysli nadchodzą serca wasze?³⁹ Oglądajcie ręce moje i nogi moje, bomci ja sam jest; dotknicie się mnie, a obaczcie; boć duch nie ma ciała ani kości, jako widzicie, że ja mam.⁴⁰ I rzekszy to, ukazał im ręce i nogi.⁴¹ Lecz gdy jeszcze oni nie wierzyli przed radością, a iż się dziwowali rzekł im: Macie wżdy tu co jeść?⁴² I dali mu pół ryby pieczonej i sztukę plastru miodu.⁴³ Co on wziąwszy, jadł przed nimi.⁴⁴ Zatym rzekł do nich: Tyć są słowa, którem mówił do was, pókim jeszcze był z wami, iż było potrzeba wypełnić się wszytkiemu, co napisano jest w zakonie Mojżeszowym, w prorocech i w psalmiech o mnie.⁴⁵ Otworzył tedy zmysł ich, iż zrozumieli Pisma i rzekł do nich:⁴⁶ Takci jest napisano i tak było potrzeba Krystusowi cirpieć i wstać od umarłych dnia trzeciego.⁴⁷ Aby w imię jego było opowiedano uznanie i odpuszczenie grzechów u wszytkich narodów, począwszy od Jeruzalem.⁴⁸ A wy jesteście świadkowie tego.⁴⁹ I otoć ja poślę obietnicę Ojca mego na was. Mieszkajcież wy tedy w mieście Jeruzalem, aż będziecie obleczeni mocą z wysokości.

⁵⁰ Zatymże je wiódł precz, aż ku Betanijej, a podniózszy ręce swe, błogosławił im.⁵¹ I zstało się, gdy im błogosławił, rozstał się z nimi, a był niesion w zgórę do nieba.⁵² Oni tedy dawszy mu chwałę, wrócili się do Jeruzalem z weselem wielkim.⁵³ I byli zawżdy w kościele chwaląc i błogosławiąc Boga. Amen.