Read the Bible

¹ I stało się, gdy on przyszedł do domu książęcia niektórego faryzejskiego w sabat, iż by tam jadł, tedy go oni podstrzegali.² A oto człowiek niektóry spuchły był przed nim.³ Tedy Jezus odpowiedziawszy rzekł do zakonnych wykładaczów i do faryzeuszów: Godzili się uzdrawiać w sabat?⁴ Ale oni milczeli. Tedy go uzdrowił i puścił.⁵ A odpowiedziawszy rzekł im: Gdyby osieł abo wół którego z was wpadł w studnią, zali go nie natychmiast wyciągnie w dzień sobotni?⁶ I nie mogli mu nic odpowiedzieć przeciwko temu.

⁷ Zatym przytoczył podobieństwo na ty, którzy byli wezwani, bacząc jako pierwsze zasiadania obierali mówiąc do nich:⁸ Gdy będziesz od kogo wezwan na wesele, nie siadajże na pierwszym miejscu, by kiedy zacniejszy kto niż ty nie był wezwan od niego.⁹ A tedy przyszedszy ten, który ciebie i onego wezwał, rzekłby tobie: Postęp mu miejsca, a tak byś ze wstydem musiał otrzymać posledniejsze miejsce.¹⁰ Ale gdy będziesz wezwan, idźże siedzieć na poslednim miejscu, a gdy przyjdzie ten, który cię wezwał rzecze tobie: Przyjacielu! Wstąp wyzszej; a tedyć tobie będzie cześć przed wszytkiemi, którzy z tobą siedzą.¹¹ Abowiemci wszelki, co się wynosi zniżon będzie, a kto się uniża, wywyższon będzie.¹² Zatym rzekł ku onemu, który go był wezwał: Gdy sprawujesz obiad abo wieczerzą, nie wzywajże przyjaciół twoich, ani braciej twej, ani krewnych twych, ani sąsiad bogatych, żeby cię też zasię wzajem nie wezwali i oddali to tobie.¹³ Ale gdy sprawujesz ucztę, wzówże ubogich, ułomnych, chromych i slepych.¹⁴ A będziesz szczęsliwym, iż nie będą mogli oddać tobie, abowiem ci będzie oddano przy zmartwychwstaniu sprawiedliwych.

¹⁵ To słysząc niektóry z tych, którzy społu siedzieli rzekł jemu: Szczęsliwyć ten jest, który je chleb w królestwie Bożym.¹⁶ Ale mu on powiedział: Człowiek niektóry sprawił wieczerzą wielką i wezwał ich wiele.¹⁷ I gdy była godzina wieczerzej, posłał sługę swego, aby powiedział wezwanym: Pódźcież, boć już wszytko gotowo.¹⁸ Lecz się wszyscy jednako wymawiać poczęli. Pierwszy mu rzekł: Kupiłem rolą i mam potrzebę idź, a oglądać ją. Proszę cię, miej mię za wymówionego.¹⁹ A drugi rzekł: Kupiłem pięć par wołów i idę ich doświadczać. Proszę cię, miej mię za wymówionego.²⁰ Drugi zasię rzekł: Żonem pojął i dla tegoż przydź nie mogę.²¹ A gdy się sługa od nich wrócił, oznajmił to Panu swemu. Tedy się gospodarz rozgniewawszy, rzekł słudze swemu: Idź rychło na ulice i na przecznice miesckie, a ubogie, ułomne, chrome i slepe tu przywiedź.²² I rzekł sługa: Panie! Stało się, jakoś rozkazał i jeszczeć miejsce zostało.²³ Rzekł tedy Pan słudze: Idź na drogi i miedzy opłotki, a pądź, niech idą, aby był napełnion dom mój.²⁴ Abowiemci wam powiedam, żeć żaden z onych mężów, którzy są wezwani, nie ukusi wieczerzej mojej.

²⁵ Szło tedy przy nim wielkie zgromadzenie, a obróciwszy się rzekł do nich:²⁶ Jesliż kto idzie do mnie, a nie ma w nienawiści ojca swego i matki swej, żony i dzieci, braciej i sióstr i co też więcej, duszę swojej, ten ci nie może być moim zwolennikiem.²⁷ Ktokolwiek też nie nosi krzyża swego, a idzie za mną, nie może być mym zwolennikiem.²⁸ Bo któż z was jest, który gdyby chciał budować wieżę, zaż nie pierwej siedząc, rachuje nakład, jesliby mu dostatczył ku dokonaniu?²⁹ Aby gdyby założył fundamenty, a dokończyć nie mógł, ci którzy widzą, nie poczęli szydzić z niego.³⁰ Mówiąc: Człowiek ten począł budować, a nie mógł dokonać.³¹ Abo który jest król, coby wyjechawszy chciał zwieść bitwę z drugim królem, nie pierwej siadł, radząc się, jesliż może z dziesiącią tysięcy zaciągnąć onemu, który z dwiemadziesty tysięcy jedzie przeciw niemu?³² I owszem, póki on jeszcze jest daleko, wysyła z poselstwem, prosząc oto, coby było ku pokojowi.³³ Także tedy, którykolwiek z was nie wyrzekł się wszytkich swych majętności, tenci nie może być moim zwolennikiem.³⁴ Dobrać jest sól, lecz jesli sól smak straci, czymże ją naprawią?³⁵ Gdyż się ani na ziemię ani w gnój nie godzi, ale bywa precz wyrzucona. A tak kto ma uszy ku słuchaniu, niechaj słucha.