Read the Bible

¹ Gdyż wiele ich podjęli się wypisać sprawę tych rzeczy, które miedzy nami były dostatecznie upewnione.² Tak jako nam podali ci, którzy od początku na nie patrzyli i byli sługami słowa.³ Zdało się też i mnie wszytkiego dostatecznie z początku doszedszy, porządnie o tym do ciebie pisać, o nazacniejszy Teofile.⁴ Abyś poznał prawdę tych rzeczy, których cię z przodku uczono.

⁵ Był za czasów Heroda, onego króla judzkiego, kapłan niektóry imieniem Zachariasz z rzędu Abiego, a żona jego była z córek Aaronowych, której imię było Elżbieta.⁶ A byli oboje sprawiedliwemi przed Bogiem, chodząc we wszytkim rozkazaniu i ustawach Pańskich oprócz naganienia.⁷ A nie mieli potomstwa, przeto iż Elżbieta była niepłodna, a już byli oboje podeszłymi w leciech.⁸ Stało się tedy, gdy sprawował urząd kapłański w rzędzie pokolenia swego przed Bogiem.⁹ Według zwyczaju urzędu kapłańskiego, przypadł nań los, iż miał sprawować kadzenie wszedszy do kościoła Pańskiego.¹⁰ A wszytko zgromadzenie ludu było na dworze modląc się czasu kadzenia.¹¹ I ukazał się mu anioł Pański, stojąc po prawej stronie ołtarza kadzenia.¹² Zatrwożył się tedy Zachariasz ujzrawszy go i przypadła nań bojaźń.¹³ I rzekł do niego anioł: Nie bój się Zachariaszu, boć jest wysłuchana modlitwa twoja, a żona twa Elżbieta porodzi tobie syna i wzowiesz imię jego Jan.¹⁴ A będzie tobie ku weselu i ku radości, a rozradują się ich wiele z narodzenia jego.¹⁵ Abowiem będzie wielkim przed Panem, a nie będzie pił wina ani sekar i będzie napełnion Duchem świętym jeszcze z żywota matki swej.¹⁶ A nawróci wiele synów izraelskich ku Panu, Bogu ich.¹⁷ Bo on pójdzie wprzód przed oblicznością jego z duchem i z mocą Eliaszową, aby obrócił serca ojców ku synom, a uporne ku roztropności sprawiedliwych, iżby zgotował Panu lud przyprawny.¹⁸ Tedy rzekł Zachariasz do anioła: Po czymże wżdy to poznam? Bom ja stary, a żona moja podeszła w leciech.¹⁹ A odpowiedziawszy anioł rzekł mu: Jaciem jest Gabryjel, który stoi przed Panem, a posłan jestem, abych mówił do ciebie, a iżbychci ty radości opowiedział.²⁰ Otóż zamilkniesz ani będziesz mógł mówić, aż do onego dnia gdy się to stanie, dlatego, żeś nie uwierzył słowom moim, które się wypełnią czasu swojego.²¹ I był lud czekając Zachariasza, a dziwowali się, że się tak omieszkawał w kościele.²² Potym gdy wyszedł, nie mógł do nich przemówić i poznali, że widzenie widział w kościele, bo im przez znaki ukazował i został niemym.²³ I stało się, gdy się wypełniły dni urzędu jego, wrócił się ku domowi swemu.²⁴ Zatymże po onych dniach poczęła Elżbieta, żona jego, i kryła się przez pięć miesięcy mówiąc:²⁵ Takci mi Pan uczynił w tych czasiech, gdy na mię wejzrał, aby odjął moje pohańbienie miedzy ludźmi.

²⁶ Potym miesiąca szóstego posłan jest anioł Gabryjel od Boga, do miasta galilejskiego, które zwano Nazaret,²⁷ Do panienki za mąż zmówionej, któremu imię było Józef z domu Dawidowego, a imię panienki Maria.²⁸ Wszedszy tedy anioł do niej rzekł: Bądź pozdrowiona z łaski umiłowana. Pan z tobą jest. Błogosławionaś ty miedzy niewiastami.²⁹ Ale ona ujzrawszy go, zatrwożyła się na słowa jego, mysląc, jakie by to było pozdrowienie.³⁰ Tedy jej rzekł anioł: Nie bój się Maria, gdyżeś jest w łasce u Boga.³¹ Bo oto poczniesz w żywocie i porodzisz syna, a nazowiesz imię jego Jezus.³² Tenci będzie wielki, a będzie zwan syn Nawyższego i da mu Pan Bóg stolicę Dawida, ojca jego.³³ Będzie też królował nad domem Jakubowym na wieki, a królestwu jego nie będzie końca.³⁴ Zatym Maria rzekła do anioła: I jakoż to ma być, gdyż ja męża nie mam uznać?³⁵ Ale anioł odpowiedziawszy rzekł jej: Duch święty przyjdzie w cię, a moc Nawyższego zaćmi cię, a dla tegoż też to, co się z ciebie narodzi święte, będzie nazwano Syn Boży.³⁶ A otoć Elżbieta, krewna twa, i sama poczęła syna w starości swej, a już ten jest miesiąc szósty onej, którą nazywano niepłodną.³⁷ Bo u Boga nie będzie żadne słowo niepodobne.³⁸ A tak rzekła Maria: Otoż służebnica Pańska. Niech się ze mną dzieje wedle słowa twego. I odszedł od niej anioł.

³⁹ Zatym wstawszy Maria w owych dnioch, poszła w górną krainę z kwapieniem do miasta judzkiego.⁴⁰ A wszedszy w dom Zachariaszów, przywitała Elżbietę.⁴¹ Tam gdy usłyszała Elżbieta witanie Mariej, skoczyło dzieciątko w żywocie jej i napełniona jest Ducha świętego Elżbieta.⁴² A zawołała głosem wielkim i rzekła: Błogosławionaś ty miedzy niewiastami, iż błogosławiony owoc żywota twego.⁴³ Ale skądże mnie to, iż przyszła matka Pana mego do mnie?⁴⁴ Abowiem oto jako doszedł głos witania twego do uszu moich, skoczyło z weselem niemowniątko w żywocie moim.⁴⁵ A błogosławiona, która uwierzyła, gdyż się wykonają ty rzeczy, które jej powiedziano od Pana.⁴⁶ Tedy rzekła Maria: Niechżeć wielbi dusza moja Pana.⁴⁷ A raduje się duch mój w Bogu, Zbawicielu moim.⁴⁸ Gdyż wejzrał na pokorną służebnicę swą, bo oto od tego czasu błogosławioną mię powiedać będą wszytki wieki.⁴⁹ Abowiem zacnie ze mną poczynał on możny, którego jest święte imię.⁵⁰ A którego miłosierdzie na wszytki wieki jest gotowe tym, co się go boją.⁵¹ Mocnyć uczynek sprawił ramieniem swem, rozproszył pyszne myslą serca ich.⁵² Stargnął mocarze z stolic, a podniósł pokorne.⁵³ Zgłodzone napełnił dobrami, a bogacze odprawił próżne.⁵⁴ Podparł Izraela, sługę swojego, aby pamiętał na miłosierdzie.⁵⁵ Jako mówił do ojców naszych, to jest do Abrahama i jego potomków na wieki.⁵⁶ A tak z nią mieszkała Maria, jakoby przez trzy miesiące, a potym się wróciła do domu swego.

⁵⁷ Elżbiecie też wypełnił się czas porodzenia i urodziła syna.⁵⁸ Co usłyszawszy sąsiedzi i krewni jej, iż zacnie Pan użył miłosierdzia przeciw jej, radowali się z nią.⁵⁹ A gdy było dnia ósmego zeszli się, aby obrzezali dzieciątko i nazywali go imieniem ojca jego, Zachariaszem.⁶⁰ Ale odpowiedziawszy matka jego rzekła: Nie tak, aleć będzie wezwan Janem.⁶¹ Tedy do niej rzekli: Żadnego nie masz w narodzie twym, coby go nazywano tym imieniem.⁶² I ukazowali przez znaki ojcu jego, jakoby go chciał przezwać.⁶³ A on kazawszy sobie podać tablicę, napisał mówiąc: Jan jest imię jego. I dziwowali się wszyscy.⁶⁴ Zatym się wnet otworzyły usta jego i język jego i mówił błogosławiąc Boga.⁶⁵ A tak przyszedł strach na wszytki sąsiady ich, a po wszytkiej górnej krainie judzkiej rozsławione są wszytki ty słowa.⁶⁶ Tedy wszyscy, którzy usłyszeli, zachowywali je w sercu swojem mówiąc: I cóż to za dzieciątko będzie? A tak ręka Pańska była z nim.

⁶⁷ Zachariasz tedy, ociec jego, napełnion jest Ducha świętego i prorokował mówiąc:⁶⁸ Błogosławiony Pan, Bóg izraelski, co nawiedził i odkupił lud swój.⁶⁹ I podniósł róg zbawienia nam w domu Dawida, służebnika swego.⁷⁰ Jako powiedał przez usta świętych, którzy od wieku byli, proroków swoich.⁷¹ Iż nas miał wybawić od nieprzyjaciół naszych i z ręki wszytkich, którzy nas nienawidzą.⁷² Aby użył miłosierdzia nad ojcy naszymi, a rozpomniał na testament swój święty.⁷³ I na przysięgę, którą przysiągł Abrahamowi, ojcu naszemu, że nam to dać miał.⁷⁴ Iż prócz strachu, będąc z ręki nieprzyjacielskiej wybawieni, służyciechmy mu mieli.⁷⁵ W świętobliwości i w sprawiedliwości przed nim po wszytki dni żywota naszego.⁷⁶ A ty też dzieciątko! Prorokiem Nawyższego będziesz nazwane, bo pójdziesz w przód przed oblicznością Pańską, abyś gotował drogi jego.⁷⁷ A iżbyś podał wiadomość zbawienia ludowi jego przez odpuszczenie grzechów ich.⁷⁸ Dla wnętrzności miłosierdzia Boga naszego, którymi nawiedził nas latorosl z wysokości.⁷⁹ Aby się ukazała tym, którzy w ciemnościach i w cieniu śmierci położeni są, ku wyprostowaniu nóg naszych na drogę pokoju.⁸⁰ A tak dzieciątko ono podrastało i było umocnione Duchem i było na pustyniach, aż do onego dnia, kiedy się ukazało przed Izraelem.