Read the Bible

¹ Potym gdy Pan zrozumiał, iż się osłyszeli faryzeuszowie, że on więcej zwolenników czynił i krzcił niżli Jan.² (Chociaż sam Jezus nie krzcił, jedno zwolennicy jego.)³ Opuścił Judę i szedł zasię do Galilejej.

⁴ I przyszło mu prawie przejdź przez Samarją.⁵ A tak przyszedł do miasta Samarjej, które zową Sychar, podle folwarku, który dał Jakub Józefowi, synowi swemu.⁶ I był tam stok Jakubów; a przetoż Jezus będąc spracowany z drogi, siadł tak u stoku, a było jakoby o szóstej godzinie.⁷ Zatym przyszła niewiasta samarytańska, aby czyrpała wodę, ku której rzekł Jezus: Daj mi pić!⁸ Bo zwolennicy jego szli byli do miasta, aby kupili co jeść.⁹ Tedy mu rzekła ona samarytańska niewiasta: Jakoż ty Żydem będąc, żądasz ode mnie picia, któram jest niewiasta samarytańska? Gdyż Żydowie nie towarzyszą z Samarytany.¹⁰ Ale Jezus dawszy jej odpowiedź rzekł: O byżeś wiedziała ten dar Boży i kto ten jest, który mówi tobie: Daj mi pić, tedybyś ty go prosiła, a on by tobie dał wodę żywą.¹¹ Rzekła mu niewiasta: Panie! Nie masz czym czyrpać, a studnia jest głęboka, skądże tedy masz tę wodę żywą?¹² Izażeś ty większym jest nad ojca naszego Jakuba, który nam tę studnię dał, z której i sam pił i synowie jego i bydła jego?¹³ A odpowiedziawszy Jezus rzekł jej: Każdy, który pije tę wodę, zasię będzie pragnął.¹⁴ Lecz ktoby pił onę wodę, którą ja dam jemu, nie upragnie na wieki. Owszem woda ona, którą ja dam jemu, stanie się w nim źrzódłem wód wyskakujących ku żywotowi wiecznemu.¹⁵ Zatym mu rzekła niewiasta: Panie! Daj mi tej wody, abych nie upragnęła, a żebych tu czyrpać nie chodziła.¹⁶ Tedy jej rzekł Jezus: Idź, wzów męża twego, a przydź tu.¹⁷ I odpowiedziawszy niewiasta rzekła mu: Nie mam męża. A Jezus jej rzekł: Dobrześ powiedziała: Nie mam męża.¹⁸ Abowiemeś piąci mężów miała, a teraz ten, którego masz, nie jestci twój mąż; toś prawdziwie powiedziała.¹⁹ I rzekła mu niewiasta: Panie! Widzę, iżeś ty jest prorok.²⁰ Ojcowie naszy chwalili Boga na górze tej, a wy powiedacie, że w Jeruzalem jest miejsce, kędy potrzeba Boga chwalić.²¹ Na to jej powiedział Jezus: Niewiasto! Wierz mi, przyjdzieć czas, gdy ani na górze tej, ani w Jeruzalem będziecie chwalić Ojca.²² Wy chwalicie, co nie wiecie; a myć chwalimy, co wiemy; abowiem jest zbawienie z Żydów.²³ Aleć przyjdzie czas i teraz jest, gdy prawdziwi chwalcy będą chwalić Ojca duchem i prawdą. Bo i Ociec takowych szuka, którzyby go chwalili.²⁴ Bóg jestci duch, a tak ci, którzy go chwalą, potrzeba aby go chwalili w duchu i w prawdzie.²⁵ Rzekła mu niewiasta: Wiem, żeć przyjdzie Mesjasz, który rzeczon jest Krystus, onci, gdy przyjdzie, oznajmi nam wszytko.²⁶ I powiedział jej Jezus: Jaciem jest, który mówię tobie.

²⁷ A na ten czas przyszli zwolennicy jego i dziwowali się, że z niewiastą rozmawiał; wszakoż mu żaden nie rzekł: Ocz pytasz, abo co z nią rozmawiasz?²⁸ Zostawiwszy tedy dzban swój niewiasta, szła ku miastu i powiedziała ludziam miejsca onego.²⁹ Pódźcie a oglądajcie człowieka, który mi powiedział wszytko, comkolwiek czyniła, zali nie ten jest Krystus?³⁰ A przetoż wyszli z miasta i przyszli do niego.³¹ W ten czas go prosili zwolennicy jego mówiąc: Mistrzu! Jedz.³² Ale im on rzekł: Mam ja pokarm, co go pożywać będę, o którym wy nie wiecie.³³ I mówili zwolennicy jedni ku drugim: Izali mu kto przyniósł coby jadł?³⁴ Tedy rzekł Jezus: Mójci pokarm jest, abych czynił wolą tego, który mię posłał, a dokończył sprawy jego.³⁵ Izaż wy nie mówicie: Jeszcze są czterzy miesiące, a tedyć żniwo przyjdzie? Otoż wam powiedam: Podnieście oczu waszych, a przypatrzcie się krainam, boć już białe są ku żniwu.³⁶ A któryć żnie, bierze zapłatę i zbiera owoc do żywota wiecznego, aby i ten, który sieje, weselił się społu z tym, który żnie.³⁷ Abowiem w tym powieść ona jest prawdziwa: Inszyć jest, który sieje, a inszy, który żnie.³⁸ Jaciem was posłał żąć to, około czegoście wy nie robili; inszyć robili, a wyście weszli w robotę ich.³⁹ Tedy z miasta onego wiele Samarytanów uwierzyli weń na powieść onej niewiasty, która świadczyła: Że jej wszytko powiedział, co jednokolwiek czyniła.⁴⁰ A tak gdy się do niego zeszli Samarytani, prosili go, aby u nich został i został tam przez dwa dni.⁴¹ I uwierzyło ich więcej na słowa jego.⁴² A mówili niewieście: Już nie na twą powieść więcej wierzymy, abowiem jużechmy sami słyszeli i wiemy, żeć ten jest prawdziwie on zbawiciel świata, Krystus.

⁴³ Potym po dwu dnioch odszedł stamtąd i szedł do Galilejej.⁴⁴ Abowiem oświadczał się sam Jezus: Iż prorok w ojczyźnie swej nie jest w uczciwości.⁴⁵ Gdy tedy przyszedł do Galilejej, przyjęli go Galilejczycy, bo widzieli wszytko, co czynił w Jeruzalem na dzień święty, bo też byli i sami zeszli się na dzień święty.⁴⁶ Zatym Jezus przyszedł zasię do Kany, miasteczka galilejskiego, gdzie był uczynił z wody wino. A w Kapernaum był niektóry dworzanin królewski, którego syn był niemocen.⁴⁷ Ten gdy usłyszał, iż Jezus przyszedł z Judy do Galilejej, szedł do niego prosząc go, aby wstąpił a uzdrowił syna jego, bo już miał był umrzeć.⁴⁸ A przetoż mu rzekł Jezus: Jesliż znaków i cudów nie ujzrycie, nie uwierzycie.⁴⁹ Ale mu powiedział on królewski dworzanin: Panie! Wstąp pirwej niż umrze syn mój.⁵⁰ Rzekł mu Jezus: Idź, syn twój żyw jest. I uwierzył człowiek słowam, które mu był powiedział Jezus, a odszedł.⁵¹ I gdy już przychadzał, zabieżeli mu słudzy i oznajmili mówiąc: Syn twój żyw jest.⁵² A przetoż pytał od nich godziny, o którejby się lepiej mieć począł, a oni mu powiedzieli: Wczora około siódmej godziny opuściła go gorączka.⁵³ I poznał ociec, iż się to onej godziny stało, gdy mu powiedział Jezus: Syn twój jest żyw. Uwierzył tedy sam i wszytek dom jego.⁵⁴ A tenci zasię wtóry cud okazał Jezus, gdy przyszedł z Judy do Galilejej.