Read the Bible

¹ Zatrąbcie w trąbę w Syjonie, a krzyczcie na górze świętej mojej wszytcy mieszkający na ziemi; zadrżycie, abowiem dzień Pański przyszedł a blisko jest.² Dzień ten ciemności i zaćmienia, dzień mgły i chmury. Jako zorza rozciągniona nad górami, lud wielki a mocny, któremu równia nie było od początku, ani po nim takowy będzie od narodu do narodu.³ Ogień trawiący będzie przed obliczem jego, a za nim będzie palił płomień, a przed nim była ziemia, jako ogród Eden, a za nim będzie miesce puste. Nad to nic nie będzie, co by przed nim ujdź miało.⁴ Wejźrenie jego jest jako wejźrenie końskie, a pobieżą jako jezdni.⁵ A przydą skacząc jako z grzmieniem wozów na wierzchy gór, a jako huk płomienia pożerającego ściernie i jako lud mocny sprawiony ku potkaniu.⁶ Narodowie zdumieją się widząc je tak, iż wszytki oblicza ich poczernieją jako garnce.⁷ Pobieżą jako mocni, a wbieżą na mury jako mężowie waleczni, każdy z nich pójdzie drogą swą, a nie uchyla się od ścieżek swoich.⁸ Żaden nie zawadzi towarzyszowi swemu, owszem, każdy pobieży ścieżką swoją, oni trafią na miecz, a nie będą obrażeni.⁹ Przejdą przez miasto, a po murze przebieżą, wnidą do domu, a oknem się wcisną jako złodzieje.¹⁰ Ziemia zadrżała przed nim, nieba się wzruszyły, słońce i miesiąc zaćmione są, a gwiazdy zmieniły światłość swą.¹¹ Wydał też Pan głos swój przed zastępem swoim, abowiem obóz jego wielki jest i barzo mocny, który czyni dosyć słowu jego. Zaprawdę dzień Pański wielki jest a straszliwy barzo. I któż go strzymać może?

¹² A przetoż też Pan teraz mówi: Nawróćcie się ku mnie we wszytkim sercu waszym i w poście, w płaczu, a narzekaniu.¹³ Rozedrzycie serca wasze, a nie odzienia wasze i nawróćcie się do Pana, Boga waszego, abowiem łaskawy a miłosierny jest, nie rychły ku gniewu, a hojny w miłości, który jest żałościw z każdego utrapienia.¹⁴ Któż to wie jesli się nawróci, aby mu było żal? A jesli pozostawi po sobie błogosławieństwo skąd by mogła być mokra i śniedna ofiara Panu, Bogu waszemu?¹⁵ Zabrzmicie w trąbę w Syjonie, zapowiedzcie post, zzówcie pospólstwa.¹⁶ Zbierzcie lud, poświęćcie zgromadzenie, zbierzcie starce, znieście maluczkie i sące od piersi, oblubieniec niech wynidzie z łożnice swojej, a oblubienica z gmachu swego.¹⁷ Kapłani, słudzy Pańscy, niech płaczą miedzy sienią a ołtarzem mówiąc: Panie, odpuść ludowi twemu, a nie daj na pohańbienie dziedzictwa twego, aby nad nimi pogani panować mieli, abowiem przeczżeby miano mówić miedzy pogany: I gdzież wżdy jest Bóg ich?

¹⁸ Pan jest chutliwy miłośnik ziemie swojej, a przetoż odpuści ludowi swojemu.¹⁹ Ale Pan odpowiedział a rzekł do ludu swego: Oto poślę wam zboże, wino i olej, a będziecie imi nasyceni. I już was więcej nie podam na pohańbienie miedzy narody.²⁰ Oddalę od was tego, który jest od północy, a zapędzę go do ziemie suchej i spustoszonej, obróci się oblicze jego ku morzu na wschód słońca, a koniec jego do morza ostatecznego, smród jego wynidzie, a wynidzie spróchniałość jego, abowiem pysznie się sprawował.²¹ Nie bój się ziemio, wesel się a raduj się, bo Pan rzeczy wielkie uczyni.²² Nie bójcie się zwierzęta polne, abowiem pastwiska na pustyniach zrostą, a drzewa przyniosą owoce swoje; figa i macica winna wydadzą obfity swój urodzaj.²³ I wy synowie syjońscy weselcie się i radujcie się w Panu, Bogu waszym, iż on dał wam onego doktora ku usprawiedliwieniu, a spuści na was deszcz poranniejszy i odwieczerny w pierwszy miesiąc.²⁴ Gumna wasze będą napełnione zbożem, a w prasach będzie obfitość wina i oleju.²⁵ Nadto wam nagrodzę lata, które szarańcza, chrząszcz, gąsienica i czerw pożarły były, które były moim wielkim wojskiem na was przepuszczonem.²⁶ Będziecie tedy jeść, a będziecie nasyceni i uczyńcie chwałę imieniowi Pana, Boga waszego, który z wami uczynił takowe dziwy, a przetoż lud mój na wieki pohańbion nie będzie.²⁷ W ten czas się dowiecie, iżem ja jest wpośród Izraela, a jam jest Pan, Bóg wasz, a żaden iny nie jest i dla tego lud mój nie będzie pohańbion na wieki.

²⁸ Potym wyleję Ducha mojego nad wszelkim ciałem, a prorokować będą synowie waszy i córki wasze. Starcom waszym sny się śnić będą, a młodzieńcy waszy widzenia widzieć będą.²⁹ Tegoż też czasu wyleję ducha mego nad sługami i służebnicami moimi.³⁰ I okażę cuda na niebie i na ziemi, krew i ogień i mgliste dymy.³¹ Słońce obróci się w ciemność, a miesiąc w krew, przed tym niżli przydzie wielki a straszliwy dzień Pański.³² I stanie się, że każdy, który wzywać będzie imienia Pańskiego, ujdzie, abowiem na górę Syjon i do Jeruzalem będzie uchód, tak jako to obiecał Pan i w ostatkoch, których Pan do siebie zwoła.