Read the Bible

¹ Na to Job odpowiedział tymi słowy:² Oby z pilnością narzekanie moje kto rozważył, a iżby nędza moja społu była na wagę włożona.³ Tedyć by było cięższe niż piasek morski, a przetoż mi i słów nie stawa.⁴ Abowiem strzały Wszechmocnego przeniknęły mię, których jad zniszczył ducha mego, a strachy Boże wojują mię.⁵ Izali ryczy osieł leśny widząc trawę? Abo wół izali ryczy nad pokarmem swoim?⁶ Izali kto może jeść rzecz niesmaczną bez soli? Abo jest-li jaki smak w białku jajowym?⁷ To czegom się przed tym tknąć nie chciał, toć teraz jest jako pokaraniem ciału mojemu.

⁸ Boże daj, aby się to stało, ocz proszę, a iżby Bóg dopuścił, czego się nadziewam.⁹ Iżby mię chciał Bóg zetrzeć, a puścił wolno rękę swoję i wyciął mię.¹⁰ Miałbych to sobie za pociechę, a radowałbym się w boleści, chocia by mi nic nie folgował, jednak się nie będę zbraniał słowom Świętego.¹¹ Abowiem cóż jest za moc moja, żebych wytrwać mógł? Abo który koniec mój będzie, jeśliby się dalej przedłużył żywot mój?¹² Izaż moc moja jest kamienna? A ciało moje miedziane?¹³ Azaż nie jest tak, iż sobie pomóc nie mogę, a siły moje odjęte mi są.

¹⁴ Miałoć by być jakie dobrodziejstwo utrapionemu okazane od bliźniego swego, ale on opuścił bojaźń Wszechmocnego.¹⁵ Bracia moi omylili mię jako potok, a upłynęli jako powódź w rzekach.¹⁶ Które bywają mętne od lodu i od śniegu, gdy się w nich roztają.¹⁷ A zasię czasu suszy wyginą, a od gorącości ustawają z miejsca swego.¹⁸ Udawają się iną drogą i nieszczeją a prawie giną.¹⁹ Podróżni ludzie, którzy z krainy Teman obaczyli je, a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.²⁰ Ale się zawstydzili, iż w nich nadzieję mieli, a gdy tam przyszli, zasromali się.²¹ Zaiste wy jesteście jemu podobni, abowiem ujzrawszy ciężkie skaranie moje, ulękliście się.

²² Izalim mówił, abyście mi co przynieśli? Abo iżbyście mi co dali z majętności waszych?²³ Abo iżbyście mię wybawili od uciskającego? Abo wykupili z rąk okrutników?²⁴ Nauczcież mię, a umilknę, a w czymbych zbłądził, oznajmcie mi.²⁵ O jakoż są mocne słowa prawdziwe, a cóż pomożecie tym waszym poswarkiem?²⁶ Izali sobie lekce poważycie słowa utrapionego? Jakoby nic inego nie były jedno wiatr?²⁷ Zaprawdę gniew wasz targnie się i na sierotkę, gdyż się tak chytrze obchodzicie z przyjacielem swoim.²⁸ A przetoż teraz chciejcie się mi przypatrzyć, jeśliżebych chciał kłamać przed wami.²⁹ Mówcież znowu, proszę was, a nie sądźcie złościwie, pocznijcież zaś, a uznajcie w tym sprawiedliwość moję.³⁰ Jeśliż jest w języku mym złość, a usta moje nie czują-li gorzkości.