Read the Bible

¹ A teraz się oto ze mnie śmieją młodszy niżli ja, których ojcom nie poruczył bych był psów trzody mojej.² Którychem możności rąk nie potrzebował, gdyż czerstwość wieku ich zginęła.³ Którzy nędzą i głodem przymuszeni uciekali na puszczą na miejsce ciemne, spustoszałe i zburzone.⁴ Którzy sobie rwali chwasty po chrościech, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.⁵ Które wyganiano z miasta, a ludzie za nimi wołali jako za złodziejmi.⁶ Tak iż musieli mieszkać w dolech nad potoki, w jaskiniach ziemie i miedzy skałami.⁷ Rycząc miedzy drzewiem, a gromadząc się pod krzewinę.⁸ Synowie szalonych i synowie ludzi bezecnych, którzy są podlejszy niżli proch.⁹ Terazem ja jest miedzy nimi pieśnią, a stałem się baśnią ich.¹⁰ Brzydzą się mną, a odstępują precz ode mnie, a nie wstydzą się plwać mi w twarz.¹¹ Abowiem Bóg odwiązał powróz mój i utrapił mię, a także oni odrzucili wędzidło moje.¹² Młodzieńcy powstali przeciwko mnie po prawej stronie i spychali nogi moje, a deptali po mnie jako po ścieżce ku zniszczeniu memu.¹³ Rosypali drogę moję, a zmocnili się na skażenie moje, chociaż przed tym nie mieli pomocnika.¹⁴ Wyrywają się na mię jako przez szeroką przerwę, a widząc mię strapionego przydają na mię.

¹⁵ Przyszły na mię trwogi, a pędziły mię jako wiatr, zacność moja i zdrowie moje przeminęło jako obłok.¹⁶ A teraz dusza moje rozlała się we mnie, a ogarnęły mię dni utrapienia.¹⁷ W nocy mi boleść wierci kości moje, a żyły me nie uspokoją się.¹⁸ Szata moja odmieniła się od gwałtownej boleści, która mię ogarnęła zewsząd jako szata, którą przeporem przez głowę wdziewam.¹⁹ Wrzuconem jest w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.²⁰ Gdy do ciebie wołam, nie wysłuchasz mię; stanąłem przed tobą, a nie pojzrałeś na mię.²¹ Odmieniłeś mi się w okrutnika, a mocą ręki twej stałeś mi się sprzeciwnym.²² Podniosłeś mię, a woziłeś mię na wietrze, a dopuściłeś się rozpłynąć mojej bytności.²³ Bo pewnie wiem, że mię podasz śmierci i do domu zgotowanego wszytkim żywiącym.²⁴ A jednak żaden ręki swej nie ściągnie na grób, ani żadna prośba nie pomoże czasu trapienia jego.²⁵ Izażem nie płakał ciężko utrapionych, a dusza moja izali się nie smęciła nad ubożuchnym.²⁶ A tak gdym czekał czego dobrego, przyszło nieszczęście; a gdym się nadziewał światłości, przyszła ciemność.²⁷ Wzruszyły się wnętrzności moje, a nie uspokoiły się i ogarnęły mię czasy żałosne.²⁸ Chodziłem szczerniawszy, ale nie od słońca, a stojąc w zgromadzeniu wołałem.²⁹ Zbraciłem się z smoki, a stowarzyszyłem się z strusi.³⁰ Skóra moja poczerniała na mnie, a kości moje wyschły od gorącości.³¹ Arfa moja obróciła się w lament, a instrument mój w głos płaczących.