Read the Bible

¹ Przydało się dnia niektórego, iż przyszli synowie Boży, aby stali przed Panem, miedzy którymi też przyszedł i Szatan, aby też stał przed Panem.² I rzekł Pan ku Szatanowi: Skądże wżdy idziesz? A on odpowiedział Panu: Obszedłem i okrążyłem ziemię.³ Zatym rzekł Pan do Szatana: Baczył żeś Joba, służebnika mego? Gdyż jemu nie masz równia na ziemi, człowieka uprzejmego, dobrego i pobożnego, a chroniącego się złości, a który jeszcze trwa w uprzejmości swojej? I wzbudziłeś mię ty nań, iżbym go bez przyczyny stracił.⁴ Na to Szatan odpowiedział Panu: Każdyć da skórę za skórę i wszytko, cokolwiek ma, za zdrowie swoje.⁵ Lecz teraz ściągni nań rękę twoję, a dotkni samego i ciała jego, wszak ujzrysz, jako cię będzie dobrorzeczył.⁶ Tedy Pan rzekł Szatanowi: Oto go puszczam na wolą twoję, tylko go żywo zostaw.

⁷ A wyszedszy Szatan od Pana, zaraził Joba krostami złemi, od podeszwy nożnej, aż do wierzchu głowy.⁸ Tedy on wziąwszy skorupę, którą by się drapał, usiadł w popiele.⁹ Do którego rzekła żona jego: I jeszczeż przedsię trwasz w prostocie twojej? Dobrorzeczże Bogu, aż zdechniesz.¹⁰ Której on odpowiedział: Mówiłaś to, jako jedna z niewiast szalonych. Jeśliżechmy brali dobra od Pana, a nieszczęścia przeczże przyjmować nie mamy? A w tym wszytkim Job usty swemi nie zgrzeszył.

¹¹ Gdy tedy usłyszeli trzej przyjaciele Jobowi wszytko to nieszczęście, które mu się przydało, przyszli każdy od miejsca swego, to jest Elifaz Temanitczyk, Baldad Suhitczyk i Sofar Naamatczyk. Abowiem się byli zmówili pospołu go nawiedzić i cieszyć.¹² Którzy podnióższy nań z daleka oczy swoje, nie poznali go i płakali głosem wielkim, rozdarszy każdy na sobie szatę swą, sypiąc proch na głowę swoję, a miecąc ku górze.¹³ I siedzieli przy nim przez siedm dni i przez siedm nocy na ziemi, nie śmiejąc by słowa żaden rzec ku niemu, widząc jako był zjęt barzo gwałtowną boleścią.