Read the Bible

¹ Tak więc mówią: Jeśli kto opuści żonę swoję, a ona odszedszy od niego mieszkałaby z inym mężem, izali się powtóre do niej wróci? Izali ona ziemia nie będzie pomazana? Ale i ty cudzołożyłaś z wielem gamratów. A wszakoż nawróć się ku mnie, mówi Pan.² Podnieś oczy twoje na miejsca wysokie, a obacz jeśliżeś gdzie nie cudzołożyła. Siedziałaś na drogach czekając ich jako Arabczyk na puszczy, a zmazałaś ziemię wszetecznościami twemi i złością swoją.³ A dlatego zawściągnione są dżdże rane, a deżdż późny ustał, a miałaś czoło wszetecznice, wstydu nie mając.⁴ Izali potym nie zawołasz ku mnie: Tyś jest ociec mój i wódz młodości mojej.⁵ Zatrzyma li gniew swój na wieki? I będzie li ji chował aż do końca? Oto mówiłaś i czyniłaś źle ileś mogła.

⁶ A Pan rzekł do mnie za onych czasów króla Jozjasza: Izaliś nie widział, co ta Izrael odpornie uczyniła. Abowiem szła na wszelką wysoką górę i pod każde drzewo gałęziste i tam cudzołożyła.⁷ A gdy to wszytko uczyniła rzekłem: Wróć się ku mnie, ale się nie wróciła. I Juda, siostra jej niewierna, to baczyła.⁸ Żem ja to widział, a iż dla tych wszytkich przyczyn, przez które się ta nierządnica izraelska cudzołożyła, opuściłem ją i dałem jej list rozwodny. Jednak Juda, siostra jej niewierna, nie bała się, ale też odszedszy i sama się scudzołożyła.⁹ I stało się, że niestatecznością cudzołóstwa swego pomazała ziemię, a dopuściła się scudzołożenia z kamieniem i z drzewem.¹⁰ A we wszytkim tym Juda, niewierna siostra, nie nawróciła się ku mnie ze wszytkim sercem swoim, tylko kłamliwie, mówi Pan.¹¹ I rzekł Pan ku mnie: Izrael odporna, okazała się sprawiedliwszą niżli Juda zdrajczyna.

¹² Idźże tedy, a wołaj ku północy, a mów: Nawróć się odporna Izrael, mówi Pan, a ja więcej nie puszczę na was gniewu mojego, abowiem jestem miłosierny, mówi Pan, a nie będę na wieki zachowywał gniewu mego.¹³ Tylko uznaj złość swoję, abowiemeś ty zgrzeszyła przeciw Panu, Bogu twemu, a biegałaś drogami twemi z cudzoziemcy pod wszelkie drzewo krzewiste, a nie słuchałaś głosu mojego, mówi Pan.¹⁴ O synowie odporni nawróćcie się, mówi Pan, abowiem ja jestem małżonek wasz. A wezmę i jednego z was z miasta, a dwu z pokolenia jednego i przywiodę was do Syjonu.¹⁵ I dam wam pasterze według umysłu mojego, którzy was paść będą umiejętnością i zrozumieniem.¹⁶ A gdy rozmnożeni będziecie, a rozrościecie się na ziemi w onych dnioch, mówi Pan, nie będą więcej mówić: Skrzynia przymierza Pańskiego. Ani przyjdzie im na myśl, a nigdy więcej nie wspomioną o niej, ani jej nawiedzać będą i nie będzie tak więcej.¹⁷ Czasu onego Jeruzalem będzie nazwane stolicą Pańską, a wszyscy narodowie zgromadzą się do niego w imię Pańskie w Jeruzalem. I nie będą chodzić dalej za uporem złośliwego serca swego.¹⁸ Onychże czasów dom judzki chodzić będzie z domem izraelskim i przyjdą społu z ziemie północnej, do ziemie, którąm dał w dziedzictwo ojcom waszym.¹⁹ Alem rzekł: Jakożci mam dać syny i dać ziemię przyjemną, szlachetne dziedzictwo i zastępy poganów? I rzekłem: Ty mnie nazowiesz ojcem, a nie odstąpisz ode mnie.

²⁰ Ale jako zdradna żona z mężem, tak i wy obchodziliście się ze mną zdradnie, o domie izraelski, mówi Pan.²¹ Głos usłyszan jest na wysokościach, a płacz próśb synów izraelskich, abowiem pokazali drogi swoje, a zapamiętali Pana, Boga swojego.²² O wy synowie odporni, nawróćcie się, a je uleczę odporności wasze. Oto przyszlichmy k tobie, abowiemeś ty jest Pan, Bóg nasz.²³ Zaiste próżna nadzieja jest w pagórkach i w wielkości gór, ale w Panu, Bogu naszym, jest zbawienie izraelskie.²⁴ Haniebność wytrawiła pracą ojców naszych jeszcze od młodości naszej, trzody ich i stada ich, syny ich i córki ich.²⁵ Zaśniemy w pohańbieniu naszym, a przykryje nas sromota nasza; abowiemechmy zgrzeszyli przeciw Panu, Bogu naszemu, my i ojcowie naszy, od młodości naszej aż oto do dnia tego. A nie bylichmy posłuszni głosowi Pana, Boga naszego.