Read the Bible

¹ Któryż to jest, który przychodzi z Edom, mając odzienie ufarbowane czerwienią z Bozra. Zaiste ten zacny jest w ubierze swoim, chodząc w wielkości mocy swojej? Jam jest który mówię w sprawiedliwości, a ku zbawieniu jestem możny.² Dlaczegoż tedy jest tak czerwone odzienie twoje, a szaty twoje na kształt depcących w prasie?³ Ja sam deptałem w prasie, a żaden z ludzi ze mną nie był, deptałem je w popędliwości i podeptałem je w gniewie moim, a krwią ich spluskane jest odzienie moje i splugawiłem ja wszytki szaty moje.⁴ Abowiem dzień pomsty jest w sercu moim, a rok odkupienia moich nadszedł.⁵ Oglądałem się, a nie było pomocnika żadnego, dziwowałem się, iż nie był kto by był podparł, ale ramię moje mnie zachowało, a gniew mój mnie podpomógł.⁶ Deptałem narody w gniewie moim, opoiłem je popędliwością moją, a siły ich składłem równo z ziemią.

⁷ Wspomionę na dobrodziejstwa Pańskie i na chwałę Pańską we wszytkim, co nam darował Pan i w hojnych dobrach domu izraelskiego, które im dał według swego miłosierdzia i według swej wielkiej dobrotliwości.⁸ I rzekł: Zaiste są ludem moim i są dziatki, które nie kłamają i tak się stał zbawicielem ich.⁹ We wszelakim ich uciśnieniu i on też był strapiony, ale anioł oblicza jego, zbawił je, onże sam odkupił je umiłowaniem swoim i miłosierdziem swoim, a nosił je i piastował je jakoż od wieku.¹⁰ Ale oni odpornymi byli i wzruszali ku gniewu Ducha świętego jego, on się im też stał nieprzyjacielem i walczył sam przeciwko nim.¹¹ A wszakoż wspomniał na pierwsze dni za Mojżesza i za ludu swego. I gdzież jest ten, który je wywiódł z morza z pasterzmi trzód swoich? Gdzież jest ten, który położył w pośrzód jego Ducha świętego swego?¹² Który wiódł Mojżesza za rękę prawą ramieniem majestatu swego, który rozdzielił wody przed nimi, aby stąd otrzymał wieczną sławę.¹³ Który je wodził przez przepaści jako konia po puszczy, aby się nie obrazili.¹⁴ Duch Pański wiódł je jako bydlątka na pole, a takżeś ty wiódł lud swój, abyś sobie sławne imię uczynił.

¹⁵ Patrzaj z nieba, a wejzryj z świętego a wielebnego mieszkania twego, gdzie jest chuć i moc twoja, a wzruszenie wielkie wnętrzności twych i miłosierdzie twoje, które ode mnie zawściągnione były.¹⁶ A wszakożeś ty jest ociec nasz i chociaż nas Abraham nie zna, ani Izrael o nas wie, ale ty Panie jesteś ociec nasz i odkupiciel nasz, to imię twoje jest od wieku.¹⁷ A przecześ Panie dopuścił nam zbłądzić od dróg twych? A odwróciłeś serce nasze iżbychmy się nie bali ciebie? Nawróćże się dla służebników twoich ku pokoleniu dziedzictwa twego.¹⁸ Lud twój święty na mały czas posiadł święte miejsce twoje, nieprzyjaciele twoi podeptali je.¹⁹ Mychmy byli od dawnego czasu jako ci, którycheś panem nigdy nie był, a nad którymi imię twoje nigdy wzywane nie było.