Read the Bible

¹ O Panno, córko babilońska, zstąp a usiądź w prochu; siedź na ziemi, bo już więcej stolice nie masz, córko kaldejska, a nie będziesz już więcej nazywana kochanką i rozkoszniczką.² Weźmi żarna, a miel mąkę; rozpleć warkocze swoje, a obnaż nogę twoję; odkryj kolana, a brni przez rzekę.³ Sromota twoja będzie odkryta, a pohańbienie twe oglądają. Wezmę pomstę z ciebie, a żaden temu nie zabieży.⁴ Odkupiciel nasz jest, imię jego Pan zastępów, święty izraelski.⁵ Siedź a milcz a wnidź w ciemności córko kaldejska, abowiem już nie będziesz dalej nazywana panią królestw.⁶ Rozgniewałem się przeciwko ludowi memu, puściłem na szrot dziedzictwo moje, a dałem je w ręce twoje, tyś im nie okazała miłosierdzia, a ociążyłaś barzo jarzmo twoje nad starcem.

⁷ A mówiłaś: Będę panią na wieki, takżeć się to serca nie tknęło, aniś sobie przywodziła na pamięć dokończenia twego.⁸ Ale teraz słuchaj tego, o ty rozkoszniczko i mieszkająca w beśpieczeństwie, która mówisz w sercu swym: Ja jestem, a nie masz inej nad mię, nie będę siedzieć owdowiała, ani uznam sieroctwa.⁹ To dwoje na cię prędko przyjdzie razem jednego dnia: sieroctwo i wdowstwo. I owszem doskonale na cię przypadną dla wielkości wieszczków twoich, a dla tak wielkiej mocy czarowników twoich.¹⁰ Ufałaś w nieprawości twej, a mówiłaś: Żaden nie jest, co by mię widział. Mądrość twoja i umiejętność twoja uczyniły cię odporną tak barzo, iż mówiłaś w sercu twym: Ja jestem, a nie jest ina nad mię.¹¹ Dlategoż nieszczęście przyjdzie na cię, a nie wzwiesz czasu przyjścia jego; ucisk na cię przypadnie, którego z siebie zjąć nie możesz, a spustoszenie prędkie, ani wzwiesz, gdy przyjdzie na cię.¹² Postawże się teraz z swemi czarowniki i z wielkością wieszczków twoich, około których parałaś się z młodości twojej, azalić co będą mogli pomóc, abo snadź mogą cię w czym podeprzeć.¹³ Upracowałaś się w wielkości rad twoich, niechaj teraz wystąpią praktykarze i ci, co się po gwiazdach znaczą i oni, którzy opowiedają rzeczy przyszłe w każdym miesiącu, a niech cię wybawią od tego, co na cię przyjdź ma.¹⁴ Oto stali się jako słoma; ogień je popali, nie wybawią dusze swej od gwałtownego płomienia; nie będzie węgla, przy którym by się zagrzać, ani światła będzie, co by przy nim posiedzieć.¹⁵ Takowić będą ci, około którycheś pracą miała, a z któremiś handel wiodła od młodości twojej, każdy zbłądził w praktyce swojej, a żaden nie jest, co by cię wybawił.