Read the Bible

¹ Zachorzał onych czasów Ezechiasz aż na śmierć i przyszedł do niego prorok Ezajasz, syn Amosów, a rzekł do niego: Tak mówi Pan: Rozpraw dom twój, abowiem umrzesz a nie będziesz dłużej żyw.² Tedy Ezechiasz obrócił do ściany twarz swoję, a modlił się do Pana.³ I rzekł: Panie, proszę wspomni teraz jakom chodził przed oblicznością twoją w prawdzie i w całym sercu, a iżem to sprawował, co się podobało tobie i płakał Ezechiasz płaczem wielkim.⁴ Tedy słowo Pańskie było takie do Ezajasza:⁵ Idź a powiedz Ezechiaszowi: Pan, Bóg Dawida, ojca twego, tak mówi: Wysłuchałem modlitwę twoję i widziałem łzy twoje. Oto nad twoje dni przydam lat piętnaście.⁶ I wybawię cię z rąk króla assyryjskiego i miasto to, a będę go bronił.⁷ A to będziesz miał za znamię od Pana, iż Pan słowo to, które obiecał wypełni.⁸ Oto rozkażę wrócić się cieniowi dziesiącią stopniów nazad, który stępuje na kompasie Achasowym, a słońce wróci się dziesiącią stopniów, po których przeszło.

⁹ Pisanie Ezechiasza, króla judzkiego, gdy chorował i ozdrowiał niemocy swojej.¹⁰ Mówiłem przy ukróceniu dni moich: Pójdę do bran grobu, pozbawionem ostatka lat moich.¹¹ Mówiłem: nie oglądam Pana, Pana w ziemi żywiących, nie oglądam więcej człowieka z mieszkającemi na ziemi.¹² Wiek mój minął, a przeniesion jest ode mnie jako budka pasterska, oderznąłem żywot mój jako tkacz, wynędzonem był suchotami, ode dnia aż do nocy dokonywałeś mię.¹³ Zamierzałem jedno do zaranku kres żywota mego, ale on pokruszył we mnie wszytki kości moje jako lew, ode dnia do nocy już mnie dokończysz.¹⁴ Szczebiotałem jako żuraw i jaskółka a huczałem jako gołębica, oczy me zemdlały poglądając ku górze. Panie! Boleść mię ściska, raczże ulżyć.¹⁵ I cóż rzekę? Onci jest co do mnie rzekł a uczynił to, będę cicho chodził przez wszytki lata moje w gorzkości dusze mojej.¹⁶ Panie! Wszytkim tym, którzy po tych leciech żyć będą, żywot ducha mego znaczny będzie, boś ty mnie był uśpił i potymeś mię ożywił.¹⁷ Oto ma miejscu pokoju gorzkość moja nagorzczejsza, ale się tobie podobało wyrwać duszę moję z dołu zepsowania, gdyżeś precz nazad zarzucił wszytki grzechy moje.¹⁸ Abowiem grób nie będzie wyznawał ciebie, ani śmierć nie będzie chwalić ciebie, ci, którzy w dół wstępują, nie będą sławić prawdy twojej.¹⁹ Ale żywy, żywy on sam ciebie wyznawać będzie tak jako i ja dziś, ociec oznajmi prawdę twą synom swoim.²⁰ Pan stał się mnie zbawieniem, a przetoż będziem śpiewać piosnki moje po wszytki dni żywota naszego w domu Pańskim.²¹ Tedy Ezajasz rozkazał, iżby wzięli trochę fig i uczynili plastr na wrzód jego, aby się zagoił.²² I rzekł Ezechiasz: Cóż będzie za znak, iż ja wstąpię do domu Pańskiego.