Read the Bible

¹ A tak i my, będąc ogarnieni tak wielkim obłokiem świadków, odrzuciwszy wszelakie brzemię i grzech, który nas snadnie może zewsząd uwikłać, statecznie bieżmy w zawodzie, który nam jest założony.² Oglądajcież się na Jezusa hetmana i tego, który dokonał wiary, który miasto wesela jemu ustanowionego, cierpiał krzyż, wzgardziwszy sromotę, i usiadł na prawicy stolice Bożej.³ A tak obaczcie, który to jest, co takowe przeciwieństwo cierpiał od grzeszników przeciwko sobie, abyście mdlejąc na sercach waszych nie ustali.

⁴ Jeszczeście się do krwie nie zastawili, walcząc przeciwko grzechowi.⁵ Zapamiętaliście napomnienia, które wam jako synom mówi: Synu mój, nie wzgardzaj karania Pańskiego, ani ustawaj na sercu, gdy od niego bywasz karan.⁶ Abowiem kogo miłuje Pan, tego karze, a bije każdego syna, którego przyjmuje.⁷ Jesli cierpicie karanie, ofiarujeć się wam Bóg jako synom; abowiem któryż jest syn, którego by ociec nie karał?⁸ A jesli jesteście bez karania, którego wszyscy są uczestnikami, już złego łoża dziećmi jesteście, a nie synmi.⁹ Przytym mieliśmy ojce, którzy karali ciała nasze i balichmy się, azaż nie daleko więcej poddani będziemy Ojcowi duchów, a żyć będziemy?¹⁰ Abowiem oni na mało dni, jako się im widziało, nas karali; a ten ci nas karze ku pożytkowi naszemu, na to, abyśmy byli uczestniki świątobliwości jego.¹¹ A wszelkie karanie teraźniejszego czasu nie zda się być wesela i owszem smutku, ale potym spokojny owoc sprawiedliwości oddaje tym, którzy by przez nie byli ćwiczeni.¹² A przetoż ręce osłabione, kolana zemdlone podnieście.¹³ A czyńcie koleje proste nogami waszemi, iżby to, co jest chromego, nie było odwiedzione z drogi, ale raczej było uzdrowione.¹⁴ Nasladujcie pokoju ze wszytkimi i świątobliwości, bez której żaden nie ogląda Pana.¹⁵ Patrząc pilnie, żeby kto nie odstał od łaski Bożej, iżby który korzeń gorzki podrastając nie zatrważał i przezeń wiele ich nie było pokalanych.¹⁶ Niechaj nikt nie będzie nieczystym, abo sprosnym jako Ezaw, który za potrawę jednę przedał prawo swoje pierworództwa.¹⁷ Abowiem wiecie, iż i potym, gdy chciał dziedzicznym prawem otrzymać błogosławieństwo, był odrzucon; bo nie znalazł miejsca pokutowania, choć onego błogosławieństwa ze łzami pożądał.

¹⁸ Gdyżeście nie przystąpili do góry, której by się możono dotknąć i do ognia rozpalonego i do wichru i do ciemności i gwałtownej niepogody.¹⁹ I brzmienia trąby i głosu słów, który ci, co słyszeli, prosili, aby im dalej nie mówiono.²⁰ (Abowiem nie mogli znieść tego, co im rozkazowano, jesliby się bydlę góry dotknęło, będzie ukamionowano, abo pociskiem przebito.²¹ A Mojżesz przeto, iż tak straszne było widzenie, które się okazowało rzekł: Zlękłem się i zadrżałem.)²² Aleście przyszli do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalem niebieskiego i do zgromadzenia niezliczonych aniołów.²³ I do zboru pierworodnych, którzy są spisani w niebie, i do Boga, sędziego wszytkich, i do duchów sprawiedliwych i doskonałych.²⁴ I do Jezusa pośrzednika nowego testamentu i do krwie pokropienia, która zacniejsze rzeczy mówi, niżli mówiła krew Ablowa.²⁵ Patrzajcie, abyście tym nie wzgardzili, który mówi, abowiem jesli ci nie uszli, którzy odrzucali tego, który mówił na ziemi, daleko więcej my, jesli się odwracamy od tego, który z nieba jest.²⁶ Którego głos zatrząsnął ziemią, ale teraz opowiedział mówiąc: Jeszcze ja raz zatrząsnę nie tylko ziemią, ale i niebem.²⁷ A ono słowo, jeszcze raz, znaczy odjęcie rzeczy chwiejących się, jako tych, które są uczynione, aby zostały ty, które są trwałe.²⁸ A przeto przyjmując królestwo, które nie może być poruszone, trzymamy łaskę, przez którą tak służmy Bogu, abyśmy się jemu podobali z ućciwością i z bogobojnością.²⁹ Abowiemci Bóg nasz jest ogniem trawiącym.