Read the Bible

¹ I błogosławił Bóg Noego i syny jego mówiąc do nich: Rozradzajcie się, a rozmnażajcie się i napełniajcie ziemię.² A strach i bojaźń wasza niechaj będzie nad wszytkiemi ziemskiemi źwierzęty, nad ptaki powietrznemi i nade wszytkim co się jedno rucha na ziemi, nad wszytkiemi rybami morskiemi, które wam są poddane w ręce wasze.³ Wszytko to co się jedno rucha i żywie, wam jest podano ku pożywieniu. Wszytkom wam to dał jako trawę zieloną.⁴ A wszakoż nie będziecie jeść mięsa z duszą jego, która jest krew jego.⁵ Abowiem pomszczę się krwie waszej i żywota waszego nad każdem źwierzęciem i nad człowiekiem, nad każdem bratem jego, pomszczę się żywota człowieczego.⁶ Ten, któryby wylał krew człowieczą, od człowieka krew jego wylana będzie. Abowiem Bóg stworzył człowieka na wyobrażenie swoje.⁷ A tak wy rozradzajcie się i rozmnażajcie naród wasz na ziemi, a bądźcie płodnemi na niej.

⁸ Tedy rzekł Bóg do Noego i do synów jego co byli z nim mówiąc:⁹ Oto ja stanowię z wami przymierze swe i z potomstwem waszem po was.¹⁰ I ze wszytkiem żywem stworzeniem, które jest z wami, tak z ptastwem, jako i z bydlęty i ze wszytkiemi źwierzęty ziemskiemi, które są z wami, ze wszytkiemi co ich jedno wyszło z archy, aż do każdego źwierzęcia na ziemi.¹¹ Stanowię tedy swe przymierze z wami, aby już nigdy więcej wszelkie ciało potopem wód zatracone nie było, a iżby już nigdy żaden potop nie był ku zburzeniu ziemie.

¹² Tedy rzekł Bóg: Toć jest znak przymierza, który pokładam miedzy mną a miedzy wami i miedzy wszem stworzeniem żywem, które z wami jest, aż na wieki.¹³ Postawię łuk mój na obłoku, który będzie na znak przymierza miedzy mną i miedzy ziemią.¹⁴ A gdy wzbudzę chmurne obłoki nad ziemią, ukaże się łuk na obłoku.¹⁵ I wspomnę na przymierze swe, które jest miedzy mną a miedzy wami i miedzy każdą duszą żywiącą w ciele. Tak iż się to już nigdy nie przyda, aby wody miały być potopem ku wytraceniu każdego ciała.¹⁶ Będzie tedy łuk on na obłoku i będę nań poglądał, abych wspomniał na przymierze wieczne miedzy Bogiem i każdą duszą żywiącą w ciele na ziemi.¹⁷ Zatym rzekł Bóg do Noego: Toć jest znak przymierza, którem postanowił miedzy mną i miedzy wszem ciałem, które jest na ziemi.

¹⁸ Synowie tedy Noego, którzy wyszli z archy byli: Sem, Cham i Jafet. A Cham był ojcem Chanaan.¹⁹ Cić są trzej synowie Noego, od których ziemia napełniona jest ludem.²⁰ Tedy Noe począł sprawować ziemię i nasadził winną macicę.²¹ Potym pił wino, a opiwszy się odkrył się w namiecie swoim.²² A widząc Cham, ociec Chanaan, sprośność nagości ciała Ojca swego, oznajmił to dwiema braciej swej na dworze.²³ Tedy Sem i Jafet wzięli odzienie, a położywszy je na obu ramionach swych, szli na wspak, a przykryli nagość ojca swojego, a oblicza ich odwrócone były, tak iż ojca swego sromoty nie widzieli.

²⁴ A gdy się ocucił Noe po onym winie swoim, a dowiedział się o tym co jego namłodszy syn jemu uczynił.²⁵ Tedy rzekł: Niech będzie przeklętym Chanaan, a będzie sługą sług braciej swojej.²⁶ A potym rzekł: Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg Semów, a niech Chanaan będzie sługą jego.²⁷ Bóg Jafeta niechaj rozmnaża miłościwie i niech mieszka w namiociech Semowych, a Chanaam niech sługą ich będzie.

²⁸ Noe tedy żyw był po potopie trzysta i pięćdziesiąt lat.²⁹ A tak wszytek czas życia Noego był dziewięćset i pięćdziesiąt lat, a potym też umarł.